Τους στρατολόγησαν για να πολεμήσουν μαζί τους και μετά τους έσφαξαν!

Τώρα βρέθηκαν και οι σκελετοί κάποιων από εκείνους που περικυκλώθηκαν και εξοντώθηκαν από τους Γάλλους το 1944 στο Τιαρογιέ της Σενεγάλης. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, αιχμαλωτίστηκαν από Γερμανούς περίπου 120.000 Αφρικανοί στρατιώτες από τις γαλλικές αποικίες.  Οι Γερμανοί σκότωσαν πάνω από 1.000 από αυτούς και απέφυγαν να τους μεταφέρουν ως αιχμαλώτους σε γερμανικό έδαφος και τους κράτησαν σε γαλλικό, για καθαρά ρατσιστικούς λόγους, αλλά και επειδή φοβούνταν “τις αρρώστιες των μαύρων”. Τον Ιούνιο του 1944, μετά την απόβαση στη Νορμανδία, οι Αφρικανοί σταδιακά άρχισαν να απελευθερώνονται και οι πιο πολλοί θέλησαν τότε να γυρίσουν στις πατρίδες τους.

Όμως υπήρχε ανοργανωσιά και απροθυμία στο θέμα του επαναπατρισμού από πλευράς γαλλικού κράτους. Όλοι σχεδόν ήταν απλήρωτοι, γιατί τους είχε δοθεί μόνον μια μικρή προκαταβολή. Εκδόθηκε τότε στη Γαλλία εγκύκλιος που όριζε να δοθούν στους Αφρικανικούς στρατιώτες μόλις το ένα τέταρτο του μισθού τους. Οι μαύροι στρατιώτες ξεσηκώθηκαν γιατί άλλο ήταν το γαλλικό φράγκο και άλλο το αποικιακό, ενώ παράλληλα η Γαλλία δεν ήθελε να αναγνωρίσει ως χρόνο υπηρεσίας τους μήνες που οι άνδρες είχαν μείνει αιχμάλωτοι των Γερμανών. Οι στρατιώτες ζητούσαν επίσης ρουχισμό.

Στις 5 Νοεμβρίου, μια ομάδα 1.635 πρώην αιχμαλώτων πολέμου επιβιβάστηκε στο Μορλαί στο βρετανικό πλοίο Circassia που τους πήγε στο Ντακάρ της Σενεγάλης και τους “φιλοξένησαν” οι Γάλλοι στο  στρατιωτικό στρατόπεδο του Τιαρογιέ. Οι πρώην αιχμάλωτοι είχαν αρχίσει πλέον να εξοργίζονται. Ο ταξίαρχος Μαρσέλ Ντανιάν “σοκαρίστηκε από την εχθρότητα που αντιμετώπισε” και κατηγορούσε τους στρατιώτες ότι του κατέστρεψαν το αυτοκίνητο και ίσως να ήθελαν να τον συλλάβουν ως όμηρο. Κήρυξε το στρατόπεδο σε ανταρσία και αποφάσισε να κάνει επίδειξη δύναμης.

Γιατί σφαγιάστηκαν οι Αφρικανοί στρατιώτες

Τα χαράματα της 1ης Δεκεμβρίου τρεις λόχοι από ντόπιους στρατιώτες αλλά και χωροφύλακες, υποστηριζόμενοι από 6ο Σύνταγμα Αποικιακού Πυροβολικού και ένα ελαφρύ άρμα μάχης M3 Stuart, εισήλθαν στο στρατόπεδο. Οι Γάλλοι “δικαιολογούνται” λέγοντας ότι ένας από τους “στασιαστές” τράβηξε μαχαίρι και τον αφόπλισαν, αλλά στις 9:30 ξαφνικά άρχισε ανταλλαγή πυροβολισμών.

Σύμφωνα με ορισμένες εκδοχές, ξεκίνησε όταν ένας από τους στασιαστές άνοιξε πυρ από έναν από τους στρατώνες, ενώ άλλες εκδοχές αποδίδουν την ευθύνη σε μια προειδοποιητική βολή που έριξε ένας στρατιώτης της δύναμης καταστολής για να εκφοβίσει τους στασιαστές. Αντίθετα, η αναφορά αξιωματικών έδειχνε ότι η σφαγή των στρατιωτών που απλώς ήταν αγανακτισμένοι και ζητούσαν τα δεδουλευμένα τους, είχε σχεδόν αποφασιστεί εκ των προτέρων.

Η επίσημη αναφορά της 2ας Δεκεμβρίου αναφέρει ότι 24 από τους στασιαστές σκοτώθηκαν αμέσως και 45 τραυματίστηκαν, 11 εκ των οποίων στη συνέχεια υπέκυψαν στα τραύματά τους. Ωστόσο, μια αναφορά του ίδιου του Ντανιάν κάνει λόγο για 70 νεκρούς. Σύμφωνα με άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Al Jazeera στις 22 Νοεμβρίου 2013, ορισμένοι βετεράνοι ισχυρίστηκαν αργότερα ότι ο αριθμός των νεκρών έφτασε στην πραγματικότητα τους 300 νεκρούς.

Στις 4 Δεκεμβρίου η γαλλική κυβέρνηση ανακοίνωσε ψευδώς ότι όλοι οι στασιαστές είχαν ήδη πληρωθεί 1944, μια εγκύκλιος του υπουργείου πολέμου ισχυρίστηκε ψευδώς ότι όλοι οι απελευθερωμένοι κρατούμενοι είχαν ήδη λάβει την πλήρη αμοιβή τους πριν από τα γεγονότα στο Tιαρογιέ, χωρίς να εξηγεί τα αίτια της “ανταρσίας”. Για την άδικη σφαγή των άτυχων στρατιωτών γυρίστηκε το 1988 και ντοκιμαντέρ, το οποίο επί μια δεκαετία απαγορευόταν να προβληθεί στη Γαλλία, ενώ στη Σενεγάλη προβαλλόταν πετσοκομμένο.

Είχαν το θράσος να τους δικάσουν

Οι δε Γάλλοι έδωσαν θρασύτατα και συνέχεια στο θέμα, δικάζοντας 34 από τους “απείθαρχους στρατιώτες” και καταδικάζοντάς τους σε ποινές από ένα έτος έως και δεκαετή κάθειρξη. Τους δόθηκε χάρη το 1947. Οι Γάλλοι συνέχισαν να υποστηρίζουν ότι οι Αφρικανοί στρατιώτες ήταν “επιρρεπείς σε ανταρσίες”, αλλά δεν τους πείραζε το ταμπεραμέντο των μαύρων στρατιωτών όταν τους έστελναν στην πρώτη γραμμή. Μάλιστα έριχναν και “λάσπη” λέγοντας ότι οι Γερμανοί συμπεριφέρονταν στους Αφρικανούς αιχμαλώτους καλύτερα απ΄ό,τι στους λευκούς, κάτι που ποτέ δεν τεκμηριώθηκε από καμία πηγή.

Το 2014 ο τότε πρόεδρος Φρανσουά Ολάντ παραδέχθηκε ότι “το γεγονός ήταν αιματηρή καταστολή”, συνεχίζοντας όμως να υπονοεί ότι οι διαμαρτυρόμενοι στρατιώτες ήταν στασιαστές και είχαν άδικο, παρότι η γαλλική πολιτεία τους είχε συμπεριφερθεί ως σκλάβους που δεν άξιζαν πληρωμή. Το 2024 ο Μακρόν αποκάλεσε τα γεγονότα αυτά για πρώτη φορά “σφαγή” σε γενικότερη επιστολή προς τον πρόεδρο της Σενεγάλης.

ΗΠΑ: Κι εκεί οι μαύροι ήταν άξιοι μόνο για να σκοτώνονται

Όμως και οι Αμερικανοί δεν αποδείχθηκαν καλύτεροι. Ενώ στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο είχαν επιστρατευθεί χιλιάδες μαύροι που πολέμησαν, όταν γύρισαν ως βετεράνοι έγιναν αντικείμενο χλεύης αλλά και λιντσαρίσματος.  Ένας από αυτούς λιντσαρίστηκε επειδή αρνιόταν να βγάλει την στολή με τη οποία είχε πολεμήσει. Ένας λοχίας τους πυροβολήθηκε τρεις φορές στο κεφάλι, επειδή ζήτησε ρέστα από τα χρήματα που έδωσε για εισιτήριο σε λεωφορείο που ήταν μόνον για λευκούς.

Ένα μόλις 18χρονο αγόρι που είχε υπηρετήσει όμως ένα χρόνο, το κρέμασαν επειδή έκανε ερωτικές προτάσεις σε λευκή. Έναν άλλο βετεράνο τον έδεσαν σε δέντρο και τον σκότωσαν επειδή “δεν έκανε πέρα εγκαίρως για να περάσει μια λευκή γυναίκα και καθυστερούσε επίτηδες”. Έναν άλλο βετεράνο τον έδεσαν σε δέντρο και τον έκαψαν ζωντανό επειδή υποτίθεται ότι είχε επιτεθεί σε λευκή γυναίκα. Ο νόμος κατά του λιντσαρίσματος έγινε προσπάθεια να περάσει το 1919, αλλά τελικά δεν πέρασε.

Στη Βιρτζίνια, με την επιστροφή μαύρων βετεράνων στο Νόρφολκ, οι Αφροαμερικανοί έστησαν γλέντι για τους δικούς τους και ξέσπασαν αμέσως ταραχές με δύο νεκρούς.  Εν γένει οι Αφροαμερικανοί δεν είχαν και πολλές απαιτήσεις από τα ρατσιστικά περιβάλλοντά τους στις ΗΠΑ, αλλά όταν πήγαν στο στρατό και υπηρέτησαν για τις ΗΠΑ, επέστρεψαν με την εύλογη απαίτηση να αντιμετωπίζονται από την κοινωνία όπως οι λευκοί βετεράνοι, κάτι που δεν άρεσε ειδικά στο νότο. Ίδιες διακρίσεις και λιντσαρίσματα σημειώθηκαν και σε όσους μαύρους υπηρέτησαν στον πόλεμο της Κορέας αλλά και στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο.