Τούρκοι κατέρριψαν drone με λέιζερ – Νέα θανάσιμη απειλή στο Αιγαίο

Σε όλα τα ελληνικά ΜΜΕ τόσο -ρωσόφιλα όσο και δυτικόφιλα- μπορεί κανείς να δει τις εξελίξεις στην εμπόλεμη Λιβύη και την τουρκική επέμβαση. Ωστόσο, διαφεύγει της ειδησεογραφίας μια εξέλιξη ιστορικής σημασίας που θα έπρεπε να προκαλεί ανησυχία -αν όχι φόβο- στις Ένοπλες Δυνάμεις πολλών κρατών και περισσότερο των ελληνικών. Για πρώτη φορά στην ιστορία της στρατιωτικής τεχνολογίας πραγματοποιήθηκε κατάρριψη μη επανδρωμένου οπλισμένου αεροσκάφους από ακτίνες λέιζερ, όπως αναμεταδίδει το Αhval! Το ανησυχητικό είναι ότι το νέο υπερ-όπλο είναι Made in Turkey. Ο αναλυτής Alexander Timokhin ξεδιπλώνει στον αμερικανικό ιστότοπο Armacy Recognition τους λόγους της σημασίας ενός τέτοιου περιστατικού.

Σύμφωνα με άλλες πηγές, το drone που καταρρίφθηκε ήταν οπλισμένο με πυραύλους J-7, ωστόσο η ανάλυση του Armacy Recognition επικεντρώνεται σε άλλη όψη ξεδιπλώνοντας παράλληλα τις εξελίξεις στην τεχνολογία λέιζερ που αναπτύσσει η Άγκυρα.  «Η Τουρκία δεν εντάσσεται απόλυτα στις χώρες που θεωρούνται πρωτοπόρες στα στρατιωτικά ζητήματα [όπλα]. Ωστόσο, φαίνεται ότι θα είναι σε θέση να εκπλήξει τον πλανήτη στον 21ο αιώνα» λέει ο Alexander Timokhin. Η υπόθεση αποκτάει πολύ μεγάλη σημασία για την Ελλάδα, σύμφωνα με την ανάλυση του Timokhin.

«Η Τουρκία, η οποία ανησυχεί για την επίτευξη στρατιωτικής υπεροχής στην περιοχή, καθώς και για την απόκτηση ποιοτικών πλεονεκτημάτων στη στρατιωτική ισχύ έναντι της Ελλάδος και της Ρωσίας (και προφανώς έναντι του Ισραήλ), έχει επενδύσει σε καινοτόμα προηγμένα οπλικά συστήματα». Ας δούμε όμως τι συνέβη στη Λιβύη και πρέπει να ανησυχεί το ελληνικό στρατιωτικό, πολιτικό -και γιατί όχι το επιχειρηματικό- προσωπικό.

Γεωπολιτικά τα πράγματα στη Λιβύη έχουν ως εξής: Από τη μία έχουμε την υποστηριζόμενη από τον ΟΗΕ κυβέρνηση της Τρίπολης την οποία ενισχύουν οι Τούρκοι, λόγω των δεσμών της με ισλαμιστικές ομάδες (βλέπε Μουσουλμανική Αδελφότητα). Από την άλλη  είναι ο εθνικός στρατός της Λιβύης υπό τον Χαλίφα Χάφταρ που έχει τη στήριξη της Σαουδικής Αραβίας, της Ρωσίας, των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων αλλά και εκείνη των ΗΠΑ.

Προς το παρόν, φαίνεται ότι ο Χάφταρ έχει ένα προβάδισμα το οποίο όμως πληρώνει με αίμα καθώς η Τουρκία έχει φροντίσει να στείλει βαρέα όπλα, συμβούλους και εκπαιδευτές ενώ πρόσφατα άρχισε να μεταφέρει στρατιώτες από τη Συρία καθώς και όπλα υψηλής τεχνολογίας. Για τον Ερντογάν όμως η Λιβύη αντιπροσωπεύει ότι ήταν και η εμφυλιοπολεμική Ισπανία της δεκαετίας του 1930 για τις υπόλοιπες μεγάλες δυνάμεις της εποχής: Ένα τέλειο θέατρο επιχειρήσεων δοκιμής νέων όπλων.

Το ακαριαίο χτύπημα

Πριν λίγες μέρες λοιπόν, στις αρχές Αυγούστου, ένα μη επανδρωμένο αλλά οπλισμένο αεροσκάφος των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων, καθώς πραγματοποιούσε αναγνώριση εδάφους για λογαριασμό του Χάφταρ, χτυπήθηκε και συνετρίβη στην έρημο στην περιοχή Misurata. To drone (μοντέλο Wing Loong II) ήταν δημιούργημα της κινεζικής βιομηχανίας.

Το ακαριαίο χτύπημα ήρθε από τουρκικό όπλο λέιζερ, το οποίο, σύμφωνα με τον Timokhin, ήταν τοποθετημένο σε τεθωρακισμένο αυτοκίνητο “παντός εδάφους εκτός δρόμου” και είναι εξοπλισμένο με ένα οπτικο-ηλεκτρονικό σύστημα καθοδήγησης που κατασκευάστηκε από την τουρκική βιομηχανία. Η είδηση πέρασε γενικά απαρατήρητη με μοναδικές ίσως εξαιρέσεις το Αhval και φυσικά το Armacy Recognition.

«Το σύστημα επιτρέπει να ελέγχει ο πυροβολητής με ακρίβεια τον στόχο για την εκτόξευση, να επιλέξει ένα τρωτό σημείο και, στη συνέχεια, να κρατήσει το δείκτη λέιζερ σε αυτό το σημείο μέχρι ο στόχος να καταστραφεί τελείως», δήλωσε ο Timokhin.  Δεν πρόκειται για ένα απλό πείραμα, αλλά ένα «πλήρως λειτουργικό όχημα μάχης οπλισμένο με ένα όπλο λέιζερ, δοκιμασμένο σε μάχη κατά της προηγμένης στρατιωτικής τεχνολογίας και όχι εναντίον ενός εμπορικού drone που αγοράστηκε στο e-Bay […] Ένα τέτοιο όπλο θα μπορούσε να βάλει κατά ενός μη οπλισμένου ελικοπτέρου εύκολα. Και η Τουρκία μπορεί να κατασκευάσει τέτοια όπλα σε μεγάλες ποσότητες χωρίς προβλήματα», συνεχίζει ο Timokhin.

Στο διαδίκτυο μου έκανε εντύπωση ο σχολιασμός Τούρκου αναγνώστη οποίος ανέφερε «Ως πολίτης της Τουρκικής Δημοκρατίας, στέλνω τις ανεπίσημες ευχαριστίες στην κινεζική αμυντική βιομηχανία για την ύπαρξη κλινών δοκιμής σε πραγματικό χρόνο των δυνατοτήτων της τουρκικής αμυντικής βιομηχανίας».

Τεχνολογία αιχμής αναπτύσσει η Τουρκία

Η Τουρκία έχει από καιρό επιδιώξει να επιτύχει στρατιωτική υπεροχή στην περιοχή και να επενδύσει σοβαρά σε καινοτόμα όπλα συστήματα. Σε συνεργασία με το κρατικό ερευνητικό ίδρυμα Tubitak, η εταιρεία Savtag ανέπτυξε πειραματικά λέιζερ, από 1,25 kW έως 50 kW, τα οποία μέχρι το 2015 είχαν αρχίσει να χτυπάνε με επιτυχία στόχους, σύμφωνα με τον Timokhin. Μόνο το 2015, η Τουρκία δαπάνησε 450 εκατομμύρια δολάρια για το πρόγραμμα. «Για μια χώρα που έχει πρόσβαση σε όλες τις δυτικές τεχνολογίες και ήδη εξοικονομεί πολλά χρήματα στην Έρευνα και Ανάπτυξη, αυτό ήταν ένα πολύ εντυπωσιακό ποσό», δήλωσε ο Timokhin.

Η Aselsan Holding, η κορυφαία εταιρεία αμυντικών συμβολαίων στην Τουρκία, ανέλαβε σύντομα το πρόγραμμα όπλων λέιζερ και μέχρι τον Ιούλιο του 2018 ανακοίνωσε ότι είχε δοκιμάσει με επιτυχία ένα λέιζερ μάχης ικανό να καταστρέψει μη επανδρωμένα αεροσκάφη από 500 μέτρα και εκρηκτικές συσκευές από 200 μέτρα.

https://www.youtube.com/watch?time_continue=37&v=Nmwthn7Diag

Ένα επιπρόσθετο πλεονέκτημα που θίγει ο Timokhin είναι το χαμηλό κόστος χρήσης του λέιζερ. Είναι δηλαδή δυνατόν, ένα τέτοιο οπλικό σύστημα να χρησιμοποιηθεί από στρατιώτες καθώς το κόστος πυροδότησης του δεν ξεπερνά το κόστος της τιμής του καύσιμου ντίζελ κατά τη βολή.

Ενδεχομένως, κάποιος να ισχυριστεί και δικαίως πως ένα τέτοιο περιστατικό δεν αποτελεί από μόνο του σοβαρή απειλή για έναν αντίπαλο στρατό. Το πρόβλημα όμως είναι η εξέλιξή του. Η Τουρκία θα το χρησιμοποιήσει σύντομα σε μεγαλύτερη κλίμακα. Επίσης, «αυτό που προκαλεί ακόμα μεγαλύτερη έκπληξη, είναι πως αν και τόσο η Ρωσία όσο και οι ΗΠΑ είναι ανώτερες από τους Τούρκους στην τεχνολογία λέιζερ, ωστόσο δεν διαθέτουν ακόμα όπλα λέιζερ σε επιχειρησιακή χρήση» λέει ο Timokhin ενώ προειδοποιεί πως «στον μελλοντικό αγώνα με τα όπλα λέιζερ, οι Τούρκοι έχουν ήδη διεκδικήσει ένα βραβείο για τον εαυτό τους».

Αναλογικά, φαίνεται ότι η ελληνική αμυντική βιομηχανία μάλλον υπήρξε πιο δραστήρια πολλές δεκαετίες πριν, απ’ ότι τις τελευταίες δεκαετίες. Η Ελλάδα, ως μέλος της ΕΕ όλες αυτές τις δεκαετίες, δεν ωφελήθηκε ιδιαίτερα από τις εξελίξεις στον αμυντικό τομέα από τους εταίρους της, ενώ η “μοναχική” Τουρκία μάλλον τα καταφέρνει πολύ καλύτερα.