Τρεις εφιάλτες και μία παραίσθηση
30/08/2017
του Μάκη Ανδρονόπουλου –
Θα καταφέρουν οι τζιχαντιστές ότι δεν κατάφερε το ευρώ;.. Δηλαδή να ενώσουν την Ευρώπη; Κι αν η Ευρώπη ενωθεί για να αντιμετωπίσει τον τζιχαντισμό αυτό θα γίνει με όρους πογκρόμ;.. Με γκετοποίηση των μουσουλμανικών πληθυσμών σε πόλεις-στρατόπεδα συγκέντρωσης;.. Ή με πλήρη στρατιωτικοποίηση του ευρωπαϊκού τρόπου ζωής στο ισραηλινό πρότυπο;
Χωρίς αμφιβολία, η τρομοκρατία του τζιχαντισμού φέρνει την Ευρώπη μπροστά στον καθρέπτη των ίδιων της των αρχών, όσο υποκριτικές κι αν είναι αυτές πλέον. Η χριστιανική, δημοκρατική, φιλελεύθερη, ανοιχτή Ευρώπη των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, του ελεύθερου αυτοπροσδιορισμού και της ανθρωπιστικής παιδείας δεν μπορεί να κρύβεται άλλο πίσω από το δάκτυλό της.
Γραφειοκρατία εναντίον “ιερού πολέμου”
Η τρομοκρατία των μοναχικών ή μη τσακαλιών που «φεύγουν» για τον ισλαμικό παράδεισο, σκοτώνοντας με φορτηγά, με μαχαίρια και -ευτυχώς όχι ακόμα- με φιάλες υγραερίου δεν αντιμετωπίζεται. Όχι μόνο γιατί οι ευρωπαϊκές υπηρεσίες ασφαλείας ακόμη δεν συνεργάζονται επαρκώς και αυτόματα. Όχι γιατί η μία υπηρεσία πάει να φορτώσει στην άλλη το κρίμα. Ούτε γιατί δεν υπάρχει αποφασιστικότητα.
Η τρομοκρατία αυτού του τύπου δεν αντιμετωπίζεται αφενός γιατί δεν είναι προβλέψιμη, αφετέρου γιατί η αντίδραση είναι γραφειοκρατική. Οι 5.000 τζιχαντιστές που έλαβαν τα master τους στη Συρία και στο Ιράκ είναι εδώ με «ιερή αποστολή», «μορφωμένοι», αφοσιωμένοι, παράφρονα αποφασισμένοι. Όσο χάνουν έδαφος εκεί κάτω, θέλουν να το κερδίσουν στην Ευρώπη.
Το πρόβλημα είναι τεράστιο και οι κυβερνήσεις το κρύβουν έντρομες. Δεν είναι προετοιμασμένες ούτε ιδεολογικά, ούτε πολιτικά, ούτε επιχειρησιακά, ούτε θεσμικά. Και το χειρότερο, ούτε φιλοσοφικά. Και δεν είναι μόνο η τζιχαντιστική τρομοκρατία. Το ευρωπαϊκό Ισλάμ αναπτύσσεται πληθυσμιακά με υψηλούς ρυθμούς σε μια γερασμένη Ευρώπη. Κι αυτό σε μεγάλο βαθμό εξασφαλίζει ένα περιβάλλον που επιτρέπει στην τζιχαντιστική τρομοκρατία να καλύπτεται και να στρατολογεί.
Μουσουλμανικές ρίζες
Οι πρώην αποικιοκρατικές αυτοκρατορίες της Γαλλίας και της Βρετανίας διαθέτουν μεγάλους μουσουλμανικούς πληθυσμούς, ένα τμήμα των οποίων διολισθαίνει αργά και σταθερά προς τον φονταμενταλισμό. Αυτό συντελείται είτε μέσα από διαδικασίες κοινωνικο-ψυχολογικές και ταυτοτικές, τις οποίες πυροδοτεί η μονεταριστική παγκοσμιοποίηση, είτε από υποταγή στους νεοπαγείς φονταμενταλιστές ηγέτες των κοινοτήτων.
Στη Γερμανία ζουν τρία εκατομμύρια Τούρκοι, με αποτέλεσμα ο Ερντογάν να είναι παράγοντας που επηρεάζει το αποτέλεσμα των επικείμενων εκλογών. Η σαρία εφαρμόζεται εκεί που δεν το περίμενε κανείς. Οι μαυροφορούσες κοπέλες με τα χιτζάμπ δουλεύουν στα mall, οι τρομεροί γενειοφόροι με τις κελεμπίες κυκλοφορούν παντού, ο καταυλισμός στο Καλαί μετακόμισε στο Παρίσι. Στην Αγγλία λειτουργούν 3000 τζαμιά. Σε εννέα δήμους ο δήμαρχος είναι μουσουλμάνος (Λονδίνο, Οξφόρδη, Λούτον, Σέφιλντ, Μπίρμιγχαμ, Λιντς, Ολντχαμ, Ρότσντέιλ, Μπλάκμπουρν).
Οι μουσουλμάνοι δεν είναι πια το υπηρετικό προσωπικό από τη Τζαμάικα, ούτε η μαυρούλα που είχε ο βαρώνος δουλικό στην κουζίνα για να ξαλαφρώνει. Όλοι αυτοί είναι άνθρωποι, περιφρονημένοι και καταπιεσμένοι που προσαρμόστηκαν, αλλά κατά κανόνα δεν ενσωματώθηκαν πλην εξαιρέσεων. Σήμερα, προβάλουν μια νέα ταυτότητα μέσα στην Ευρώπη που ζουν για δεύτερη, τρίτη ή και τέταρτη γενιά. Όπλο τους το ευρωπαϊκό κεκτημένο.
Ε! υπάρχει και το μεταναστευτικό ρεύμα που έχει μειωθεί σε σύγκριση με μεγάλο κύμα του 2015, αλλά δεν σταματά. Κι ακόμη δεν έχουμε το οικολογικό μεταναστευτικό τσουνάμι που αναπόφευκτα θα δημιουργήσει η μωρία του Τραμπ και το συμφέρον της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας.
Εφιάλτης 1ος
Δεν θα αργήσουμε, λοιπόν, να δούμε στις ευρωπαϊκές πόλεις “Νύχτες των Κρυστάλλων” από αγριεμένους σκίνχεντς ή παραστρατιωτικές ομάδες που οραματίζονται πογκρόμ μεταναστών. Ήδη είχαμε ένα μοναχικό τέτοιο κρούσμα, την επίθεση σε τζαμί με αυτοκίνητο. Ως γνωστόν, αυτού του τύπου τα φαινόμενα συναντιούνται με το οργανωμένο έγκλημα, χρηματοδοτούνται από αδιανόητα συμφέροντα και αναπτύσσονται εκθετικά, ιδιαίτερα εκεί που η λιτότητα, η αφαίμαξη και αποσάθρωση των μεσαίων στρωμάτων έχει προσλάβει καταλυτικές διαστάσεις. Η ικανότητα των Ευρωπαίων για παραγωγή φρίκης, όπως έχει αποδειχθεί περίτρανα ιστορικά, δεν έχει όρια. Κατά συνέπεια, τίποτα δεν μπορεί να αποκλεισθεί.
Εφιάλτης 2ος
Οι μουσουλμανικοί πληθυσμοί ήδη αυτογκετοποιούνται. Η Μασσαλία θεωρείται πρωτεύουσα του Μαγρέμπ. Στις Βρυξέλλες, στο Παρίσι και σε όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις υπάρχουν τεράστια γκέτο, όπου η αστυνομία δεν μπαίνει, γιατί μπορεί να μπει μόνο με οργανωμένη επιχείρηση. Μόλις αρχίσει ο πρώτος εφιάλτης, πολλοί φιλήσυχοι μουσουλμάνοι θα ενταχθούν για προστασία στα γκέτο που όλο και θα επεκτείνονται, ή θα δημιουργήσουν νέα. Είναι πολύ πιθανόν τα γκέτο αυτά να στρατιωτικοποιηθούν από τους τζιχαντιστές, να γίνουν “μικρές Γάζες”.
Εφιάλτης 3ος
Όταν πια οι δύο αυτοί εφιάλτες δεν θα είναι στον ύπνο μας, αλλά στο ξύπνιο μας, θα ξυπνήσουν και οι κυβερνήσεις. Πιεζόμενες και από τη φοβισμένη κοινή γνώμη θα χρησιμοποιήσουν ακόμα και τον στρατό για να βάλουν τάξη. Θα αλλάξουν τους δημοκρατικούς θεσμούς, οι πολίτες θα χάσουν δικαιώματα και ελευθερίες για το καλό τους και την ασφάλειά τους. Ποιος μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο να γίνουν αγριότητες και αιματηρές εκκαθαρίσεις;
Και μόλις ηρεμήσουν τα πράγματα, θα συνειδητοποιήσουμε ότι τα λευκά χριστιανόπουλα, αγόρια και κορίτσια, θα πηγαίνουν για στρατιωτική εκπαίδευση (ανθρωπιστικές επιχειρήσεις μέσα στην πόλη) από 18 χρονών. Τα δε ζευγαράκια θα είναι στα υπαίθρια καφέ με τα ούζι να κρέμονται από την καρέκλα τους.
Παραίσθηση
Χωρίς αμφιβολία, η συντριπτική πλειοψηφία των μουσουλμάνων στην Ευρώπη θέλει να ζήσει μια κανονική ζωή, αλλά αυτή την εποχή είναι δύσκολο να αγιάσεις. Η ιδέα ότι η πλειονότητα των μουσουλμάνων θα αντιδράσει και θα απομονώσει τους τζιχαντιστές είναι μάλλον παραίσθηση. Όχι γιατί δεν υπάρχουν μουσουλμάνοι που περιφρονούν τους τζιχαντιστές και αντιδρούν, αλλά γιατί είναι δύσκολο να οργανωθούν και να τους υποδείξουν στις αρχές ασφαλείας.
Δεν θα το πράξουν για εγγενείς λόγους που έχουν να κάνουν με το εσωτερικό αίσθημα αλληλεγγύης των μουσουλμανικών κοινοτήτων. Η δημοκρατική ελπίδα της εσωτερικής αυτοκάθαρσης του ευρωπαϊκού Ισλάμ μοιάζει όλο και περισσότερο απατηλή. Η ιδεολογική ηγεμονία των φονταμενταλιστών στα γκέτο δύσκολα αμφισβητείται. Και οι φονταμενταλιστές εκ των πραγμάτων λειτουργούν σαν ασπίδα προστασίας για τους τζιχαντιστές, έστω και αν πολλοί από αυτούς δεν έχουν διαπράξει κανένα αδίκημα. Έχουμε αρχίσει να το βλέπουμε αυτό και στην Ελλάδα, στα στρατόπεδα «φιλοξενίας» των μεταναστών.
Υπάρχει διέξοδος;
Ίσως. Όμως αυτή προϋποθέτει άμεση δράση βάση ενός μεγάλου σχεδίου υψηλής πολιτικής και κυρίως μια άλλη Ευρώπη, όπου τα κράτη δεν θα υπηρετούν τους τραπεζίτες, αλλά τις κοινωνίες τους.
