Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης στον Ερντογάν! – Το πιο σύντομο ανέκδοτο

H πρόταση του προέδρου της Ουγγαρίας Ορμπάν να δοθή εφέτος το βραβείο Νόμπελ Ειρήνης στον Τούρκο “ομογάλακτό” του, με την αιτιολογία της επιτυχούς μεσολαβήσεως του Ερντογάν στην μεταφορά ουκρανικού σίτου στην διεθνή αγορά ακούγεται κάπως παράξενα. Πρώτοι που θίγονται είναι οι… σιτοπαραγωγοί που βλέπουν τις τιμές του σταριού να καταρρέουν διεθνώς – όχι ακόμη στην Ελλάδα.

Κατόπιν, έρχονται οι σύγχρονοι “ιστορικοί” που θεωρούν την Τουρκία “αναθεωρητή της διεθνούς τάξεως”, ενώ πρόκειται περί μεταϊμπεριαλιστικού κράτους. Επί μίαν εικοσαετίαν, η Τουρκία του Ερντογάν παρεμβαíνει στα διεθνώς δρώμενα επιθετικώς, από το Ισραήλ (με την αρμάδα που μετέφερε βοήθεια στη Γάζα και ανεσχέθη, μέχρι την Αρμενίας, τη Λιβύη, το Κέρας της Αφρικής, ου μην αλλά και του Αιγαίου πελάγους και του Έβρου, όπου εισβάλλει καθημερινώς, περιφρονώντας την Συνθήκη της Λωζάννης που υπέγραψε το 1923 και μάλιστα ως “νικήτρια” δύναμις).

Τρία εκατομμύρια Σύροι πρόσφυγες εξ αιτίας της τουρκικής εισβολής στα βόρεια της χώρας τους, θα εξελάμβανον ως ειρωνεία τυχόν βράβευση του Ερντογάν με αιτιολογία ότι είναι “ειρηνοποιός”. Ακόμα και οι Ρώσοι θα προτιμούσαν τον Χένρυ Κίσιντζερ σ’ αυτόν τον ρόλο  όσον αφορά στον ρωσο-νατοϊκό πόλεμο στην Ουκρανία.

Προηγουμένως, η Τουρκία του Ετσεβίτ κατέλαβε το ήμισυ σχεδόν της Κύπρου και επί Τσιλέρ αμφισβήτησε, με όπλα και θύματα, την ελληνική εδαφική κυριαρχία στα Ίμια. Συγκρινόμενος ο Ερντογάν με τους προηγηθέντας πρωθυπουργούς της Τουρκίας σε σχέση με την Ελλάδα μπορεί να μένει μόνο στα λόγια, αλλά όχι και να πάρει βραβείο Νόμπελ!

Ο “ειρηνοποιός” Ερντογάν

Τουλάχιστον, ο Κίσιντζερ το πήρε, αλλά ειρήνευσε το Βιετνάμ. Σήμερα, είναι ο μόνος που έχει κατά νούν ένα λογικό σχέδιο “πολέμου κατά του πολέμου” στην Ευρώπη. Ξεκινάει από μία εκεχειρία στην Ουκρανία, για να σταματήσει η αιματοχυσία, και προχωρεί σ’ ένα μεγάλο συμβιβασμό μεταξύ Πούτιν και Ζελένσκι: Ο Ρώσος πρόεδρος να κρατήσει την Κριμαία που κατέλαβε το 2016 με την ανοχή των Ευρωπαίων, να αποσυρθεί από την λοιπή Ουκρανία κι αυτή να γίνει μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά όχι του ΝΑΤΟ.

Ο αδύναμος κρίκος του σχεδίου Κίσιντζερ είναι η ασφάλεια της Ουκρανίας. Χωρίς πυρηνικά όπλα, από τα οποία παρητήθη το 1994, οι Ουκρανοί δεν θα αισθάνονται ποτέ ισότιμοι με τους Ρώσους, αλλά το ίδιο ισχύει και με τις ελληνικές κυβερνήσεις που έρχονται και παρέρχονται και δεν βλέπουν τον κίνδυνο να αποκτήσει η Τουρκία σύντομα πυρηνική δυνατότητα. Ποιούν την νήσσαν ως συνήθως.

Όταν αυτό θα γίνει, ούτε ο Ούγγρος υπουργός Εξωτερικών Πέτρ Σιγιάρτο που πρότεινε τον “ειρηνοποιό” Ταγίπ για βράβευση δεν θα αισθάνεται ασφαλής. Οι απόγονοι των Ούννων θα δείξουν το αληθές των πρόσωπο, κάτω από την μάσκα του ειρηνοποιού…