Ξεχνά τη λιτότητα τώρα που τα βρήκε σκούρα η Γερμανία

H γερμανική βουλή (Bundestag) ενέκρινε εχθές ψήφισμα των κομμάτων της Χριστιανοδημοκρατικής Ένωσης (CDU) και του βαυαρικού κλάδου CSU καθώς και της  «Εναλλακτικής για την Γερμανία» (AfD) με το οποίο -αν γίνει νόμος- αναστέλλονται οι προηγούμενες διατάξεις περί Ασύλου, απορρίπτονται οι αιτήσεις παραμονής μεταναστών και επιβάλλεται κράτηση των απελευνομένων. Αντίθετα, απερρίφθη πρόταση της CSU από την πλειοψηφία των Σοσιαλιστών και των Πρασίνων για  ενίσχυση των εξουσιών της αστυνομίας.

Λιγότερο από δύο εβδομάδες απέχουν οι Γερμανικές βουλευτικές εκλογές και ήδη το πολιτικό σκηνικό φορτίζεται. Ο υποψήφιος καγκελλάριος της CDU Φρειδερίκος Μέρτς, με μεγάλες πιθανότητες να κερδίσει τις εκλογές και να ηγηθεί ενός «μεγάλου» συνασπισμού Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλιστών ή με τους Πρασίνους, αντιμετωπίζει δύο διλήμματα υπαρξιακά για την μεταπολεμική Γερμανία κι όχι μόνον:

Αφ’ ενός τον αστυνομικό έλεγχο στα σύνορα της χώρας που ουσιαστικώς αίρει τις πρόνοιες της Συνθήκης Σένγκεν, περί ελευθέρας κυκλοφορίας στα «κατηργημένα», υποτίθεται, σύνορα των συμμετεχουσών χωρών της ΕΕ, αφ’ετέρου, να υπερβεί τους δημοσιονομικούς κανόνες της ΕΕ (δηλ.το γερμανικό δημόσιο χρέος να ξεπεράσει το επιτρεπόμενο όριο 3% του ΑΕΠ).

Καθώς φαίνεται, η Γερμανική οικονομία φέτος θα συρρικνωθεί για τρίτη συνεχή χρονιά. Ακριβώς για ν’αποφευχθή αυτό το ενδεχόμενο, ο Μέρτς πρέπει να αποφασίσει δαπάνες δημοσίων επενδύσεων, που μεγαλώνουν το δημοσιονομικό έλλειμμα και αποτελεί κακό προηγούμενο για τις άλλες χώρες της ΕΕ που αντιμετωπίζουν υφεσιακά φαινόμενα στην οικονομία ως λ.χ. η Γαλλία και η Ιρλανδία το τελευταίο τρίμηνο του λήξαντος έτους που είχε αρνητικό πρόσημο στην ανάπτυξη του ΑΕΠ.

Γερμανικές εκλογές και ελληνικές προεκτάσεις

Πίσω από τα διλήμματα αυτά παραμένει το μεγάλο ερώτημα αν η νέα κυβέρνηση θα χρειασθεί να ζητήσει την συνεργασία του κόμματος «Εναλλακτική για τη Γερμανία» (AfD) που έρχεται δεύτερο στις προεκλογικές σφυγμομετρήσεις αλλά αποτελεί “κόκκινο πανί” για τις δημοκρατικές ορθορθοδοξίες των “προοδευτικών” λεγομένων γερμανικών κομμάτων, και τούτο εξ’ αιτίας της αντιμεταναστευτικής πολιτικής της «Εναλλακτικής».

Εδώ όμως οι γερμανικές εκλογές αποκτούν ενδιαφέρον και διά τα καθ’ημάς στο «παραπλανημένο» διαχρονικώς κράτος. Η Ελλάδα δεν τόλμησε να ζητήσει όχι υπέρβαση του δημοσίου χρέους της, όταν ευρίσκετο προ μιας δημοσιονομικής αταξίας το 2009 και υπέστη απαξιωτικά τρία εκδικητικά μνημόνια του παράτυπου «Γιουρογκρούπ» (2010-15). Πώς τώρα θα συμφωνήσει στην γερμανική παρασπονδία;

Όταν η Κομισιόν προτίθετο να παράσχει στην Ελλάδα «πίστωση περιβαλλοντικών ρύπων» , που θα επέτρεπε την λειτουργία ενός θερμοηλεκτρικού εργοστασίου λιγνήτγ στην Πτολεμαΐδα, με αποτέλεσμα τη χαμήλωση του κόστους της κιλοβατώρας για τον Έλληνα καταναλωτή, η παραπλανημένη από την «κλιματική αλλαγή» κυβέρνηση μας έγινε… «πρασινικώτερη του βασιλιά» κι έκλεισε το εργοστάσιο που κόστισε στη ΔΕΗ μισό δισεκατομμύριο ευρώ.

Το 2002, όπου ‘βάσκανος μοίρα’ έβαλε την Ελλάδα στην Ευρωζώνη κι όταν μετά 8ετίαν η ελληνική οικονομία δεν άντεξε τον κλονισμό, ο μακαρίτης Υπουργός Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε επέμεινε το 2015 στο απάνθρωπο πρόγραμμα λιτότητος (δηλ. εξοντώσεως του Ελληνικού λαού που ήδη υφίσται από την δημογραφική συρρίκνωση) με το επιχείρημα ότι το Ευρωπαϊκό «τραπέζι» είναι κοινό για όλους τους Ευρωπαίους: Εσθονούς, Λιθουανούς, Φινλανδούς κλπ. Τώρα που τα βρήκε σκούρα η Γερμανία, το ευρωπαϊκό οικοδόμημα έγινε αιφνιδίως a la carte.