Υπό την καθοδήγηση ενός φασίστα οδηγού
08/10/2019
Καθώς περνούμε από καιρούς κατά τους οποίους νομιμοποιούνται άφοβα στον κόσμο η βία, τα βασανιστήρια, οι βιασμοί, οι εισβολές και οι κατοχές, είμαστε αντιμέτωποι με ένα στόμα γεμάτο βρισιές και με καρδιά γεμάτη καημό. Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Πόσο άφοβα κατέχονται χώρες. Πόσο εύκολα συγκαλύπτονται εγκλήματα. Πόσο ξεδιάντροπα εξυψώνονται οι εγκληματίες. Πόσο αναίσχυντα καθίστανται φυσιολογικοί οι βιασμοί.
Ο άνθρωπος βγήκε στο βήμα των Ηνωμένων Εθνών. Κρατάει έναν χάρτη στο χέρι. Δείχνει τα εδάφη που ετοιμάζεται να κατακτήσει στη γειτονική χώρα. Δεν ακούγεται τίποτα στην αίθουσα. Όλα είναι φυσιολογικά. Σε εκείνα τα μέρη θα γίνει εθνικό ξεκαθάρισμα. Γενοκτονία. Τα λέει αυτά κοιτώντας όλους στα μάτια. Δεν ακούγεται τίποτα!
Διάβασα ένα περιστατικό βασανιστηρίων. Και ακόμα δεν μπορώ να το βγάλω από το μυαλό. Όμως, αυτό δεν είναι το πρώτο περιστατικό βασανιστηρίων που έμαθα. Ξέρω ότι στο Ντιγιάρμπακιρ γίνονται πολύ χειρότερα απ’ αυτό. Ύστερα στο Ιράκ. Στο Αμπού Γκράιμπ. Μήπως έμεινε κάτι που δεν έκανε ο άνθρωπος σε έναν άλλον άνθρωπο;
Μήπως τα χρόνια μας πέρασαν χωνεύοντάς τα αυτά; Πάλι καρφώθηκαν σαν μαχαίρι στην καρδιά μου αυτά που διηγήθηκε η Αϊτέν Όζτουρκ, που υπέστη βασανιστήρια στην Άγκυρα. Ολόγυμνη. Με κλειστά τα μάτια για έξι μήνες. Στο δωμάτιο βασανιστηρίων στην Άγκυρα. Ηλεκτρισμός. Βιασμός με κλομπ. Πολύ μικρό κελί. Πώς αντέχει όλα αυτά ένας άνθρωπος;
Η Τουρκία! Η κόλαση των παιδιών και των γυναικών! Δύσκολο να είσαι παιδί. Δύσκολο να είσαι γυναίκα. Η χώρα γέμισε με παρανοϊκούς και μανιακούς από τη μία άκρη στην άλλη. Και η μέρα ανήκει στους φανατικούς της θρησκείας. Στους μουλάδες, στους σεΐχηδες, στα θρησκευτικά τάγματα. Είναι η εποχή της ανόδου των ποταπών. Αν έπαιρνε τη χώρα στα χέρια της μια συμμορία κουρσάρων, δεν θα μπορούσε να κάνει τόσα. Αυτή η συμμορία είναι χειρότερη και από συμμορία κουρσάρων.
Ο Τουρκία τιμωρείται
Η Τουρκία τιμωρείται επειδή δεν άκουσε τον Αζίζ Νεσίν. Εκείνοι οι καλοί άνθρωποι δεν ανέβηκαν στα ωραία άλογα για να φύγουν. Δολοφονήθηκαν. Μουσά Αντέρ. Χραντ Ντινκ. Ταχίρ Ελτσί. Τι ωραίοι άνθρωποι ήταν. Μια χώρα που όλοι οι ωραίοι άνθρωποί της φυλακίστηκαν ή δολοφονήθηκαν. Σε ποιον έμεινε; Στους διαβόλους με ράσα.
Μια γυναίκα. Μια νέα και ωραία γυναίκα. Από το Ουζμπεκιστάν. Έφυγε με μια σφαίρα στο σπίτι ενός βουλευτή του ΑΚΡ, στο οποίο έκανε την καθαρίστρια. Η σφαίρα καρφώθηκε στην καρδιά της. Οι κόλακες των ΜΜΕ άρχισαν να φωνάζουν όλοι μαζί. Αυτοκτόνησε λέει! Οδηγία του φασιστικού καθεστώτος! Στέλνουν το φέρετρο στην πατρίδα της το Ουζμπεκιστάν χωρίς να κάνουν σοβαρή αυτοψία και ολοκληρώνοντας τα πάντα μέσα σε δύο μέρες.
Κανείς δεν πιστεύει ότι ήταν αυτοκτονία. Ούτε εγώ το πιστεύω. Αλλά τι μπορεί να γίνει; Στο Ουζμπεκιστάν είναι ένας άλλος δικτάτορας. Ένα άλλο φασιστικό καθεστώς. Αντί να ερευνήσει την αυτοκτονία της πολίτισσάς του στην Τουρκία, που ήταν ύποπτη και καθόλου πειστική, φιμώνει πιο πολύ τους πάντες για να μην μιλήσουν.
Ιδού αυτή είναι η χώρα οδηγός μας. Ιδού αυτή είναι που ικετεύουμε να είναι εγγυητής μας! Βούλιαξε στον βούρκο από τη μία άκρη στην άλλη. Δολοφονίες. Βιασμοί. Ρουσφέτια. Η χώρα της λεηλασίας και της κλεψιάς. Κόλλησε άσχημα και εμάς. Βουλιάξαμε στον βούρκο υπό την καθοδήγηση ενός φασίστα οδηγού.
Φασισμός στην εποχή της τεχνολογίας
Πλέον δεν ξέρουμε τι θα διορθώσουμε. Μια γυναίκα ξεψύχησε σε ένα νυκτερινό κέντρο. Και συγκαλύφθηκε το γεγονός και εδώ, ακριβώς όπως έγινε στην Τουρκία. Γρήγορα. Πέθανε κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής, λέει! Τι έγινε και πέθανε;
Κρατήθηκε μυστικό το όνομα του πελάτη. Μόνο ένας μάρτυρας υπήρχε στο συμβάν. Ένα κορίτσι από τη Μολδαβία. Και αυτή η μάρτυρας εστάλη αμέσως πίσω στη χώρα της. Ύστερα έκλεισε ο φάκελος επειδή δεν υπάρχει κανένας μάρτυρας. Ύστερα; Κάποιος έβαλε στην τσέπη εκατό χιλιάδες λίρες για το κλείσιμο της υπόθεσης. Επιπλέον, δώρο γυναίκες και σε ένα νοικιασμένο διαμέρισμα! Όταν μετράτε τα ανεξιχνίαστα εγκλήματα, μην ξεχνάτε να υπολογίζετε και αυτήν τη γυναίκα!
Έτσι είναι. Φασισμός στην εποχή της τεχνολογίας! Καθώς περνούμε από καιρούς κατά τους οποίους νομιμοποιούνται άφοβα στον κόσμο η βία, τα βασανιστήρια, οι βιασμοί, οι εισβολές και οι κατοχές, είμαστε αντιμέτωποι με ένα στόμα γεμάτο βρισιές και με καρδιά γεμάτη καημό. Πέστε. Τι πρέπει να κάνουμε;
