Απολαύστε το αραβικό Μαχαλαμπίγια

Η γλυκιά λιχουδιά έχει ρίζες στην Περσία του 7ου αιώνα και εισήχθη στους Άραβες μέσω πρώτα της Βαγδάτης του 10ου αιώνα. Αν και η Μαχαλαμπίγια συνήθως παίρνει τη μορφή επιδορπίου σήμερα, αυτή η πουτίγκα κάποτε είχε αλμυρές καταβολές. Οι πρώτες συνταγές αποκαλύπτουν ότι παρασκευαζόταν με στήθη κοτόπουλου, ρύζι, γάλα και αμύγδαλα, με ζάχαρη ή μέλι που χρησιμοποιούνταν ως καρύκευμα.

Ο Ιρακινός συγγραφέας Nawal Nasrallah περιγράφει την αρχική συνταγή – η οποία εμφανίστηκε σε ένα βιβλίο μαγειρικής της Ανδαλουσίας στην Ισπανία που ήταν υπό την κατοχή των Αράβων τον 13ο αιώνα: Περιγράφεται ως «ένα πιάτο με κρέας κομμένο σε κύβους, με λίπος από την ουρά προβάτου επίσης κομμένο σε κύβους και θρυμματισμένο ψωμί. Τα υλικά σε στρώσεις περιχύνονται με ένα μείγμα αβγών, ζάχαρης και γάλακτος που μοιάζει με κρέμα και στη συνέχεια ψήνονται».

Η ιστορία λέει ότι ένας νεαρός Πέρσης μάγειρας κλήθηκε να δημιουργήσει ένα πιάτο για τον Al-Muhallab ibn Abi Sufra, έναν στρατηγό του στρατού κατά τη διάρκεια του χαλιφάτου των Ομαγιάδων του 7ου αιώνα. Ο στρατηγός φέρεται να απολάμβανε την πουτίγκα τόσο πολύ που πήρε το όνομά του.

Μέχρι το 1530, αρχίζουμε να βλέπουμε τη μαχαλαμπίγια να σερβίρεται ως επιδόρπιο. Όπως και η προηγούμενη αλμυρή εκδοχή της, το πιάτο συνδύαζε γάλα, ρύζι και αμύγδαλα, αλλά δεν περιλάμβανε πλέον κρέας. Η Τουρκάλα ιστορικός μαγειρικής Mary Işin γράφει ότι ροδόνερο «χύθηκε πάνω από την τελική πουτίγκα, μαζί με λίγο βούτυρο και ζάχαρη άχνη».

Αν και οι ιστορικοί δεν μπορούν να πουν με βεβαιότητα ότι το blancmange ήταν εμπνευσμένο από το Μαχαλαμπίγια, το τελευταίο – μια λευκή πουτίγκα που μερικές φορές αρωματίζεται με αμύγδαλα – άρχισε να εμφανίζεται στο ευρωπαϊκό λεξικό τον 14ο και τον 15ο αιώνα. Ο Άλαν Ντέιβιντσον, ο αείμνηστος Βρετανός συγγραφέας και συντάκτης του The Oxford Companion to Food, σημείωσε πόσο δύσκολο ήταν να εντοπιστεί «η ιστορία ενός τόσο διαδεδομένου και δημοφιλούς πιάτου».

Στην Ισπανία, υπάρχει το manjar blanco. στις Φιλιππίνες, υπάρχει το maja blanca και στην Ιταλία, υπάρχει η πανακότα, για να μην αναφέρουμε πολλά ακόμα είδη σε όλο τον κόσμο.

Η Μαχαλαμπίγια δεν περιέχει πλέον πουλερικά, αν και ορισμένοι μάγειρες εξακολουθούν να ενσωματώνουν ρύζι και αμύγδαλα στο επιδόρπιο. Το απολαμβάνουν ευρέως σε όλο τον αραβικό κόσμο σήμερα. κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού και του Eid, τρώγεται συχνά με ξερά βερίκοκα.

Η Μαχαλαμπίγια είναι ο ιδανικός καμβάς για την προβολή εποχιακών φρούτων. Ανάλογα με το πότε θέλετε να το απολαύσετε, χρησιμοποιήστε ανάλογα φρούτα. Έτσι την άνοιξη, βάλτε φράουλες, το καλοκαίρι βερίκοκα ή ροδάκινα και το φθινόπωρο δοκιμάστε οποιαδήποτε μούρα. Μην διστάσετε να είστε δημιουργικοί!

Υλικά – Συνταγή

Για την κρέμα

• 2 φλ. του τσαγιού πλήρες γάλα
• 1 φλ. του τσαγιού ζάχαρη
• 1 κ.σ. απαλά σπασμένοι λοβοί κάρδαμου (περίπου 18 λοβοί)
• 1/4 φλ. του τσαγιού κορν φλάουρ
• 1 φλ. του τσαγιού κρέμα γάλακτος κρύα
• 2 κ.σ. ροδόνερο

Για την επικάλυψη

• 8 ουγγιές. φράουλες, ξεφλουδισμένες και κομμένες στα τέσσερα ή σε φέτες
• 1 κ.σ. ροδόνερο
• 1 κ.σ. ζάχαρη και περισσότερο όσο χρειάζεται
• 1/4 κ.γ. κάρδαμο σε σκόνη
• 1 κ.σ. χυμός λεμονιού (περίπου ½ λεμόνι)
• 1/4 φλ. του τσαγιού φιστίκια Αιγίνης, θρυμματισμένα και καβουρδισμένα
• 2 κ.σ. αποξηραμένα ροδοπέταλα (προαιρετικά)

Εναλλακτικά με ξερά βερίκοκα

• 100 γρ. ξερά βερίκοκα
  Νερό
• 2 κ.σ. κορν φλάουρ
• 1 κ.γ. ανθόνερο
• Ζάχαρη ανάλογα με τις επιθυμίες σας
• 1 κ.σ. χυμός λεμονιού

Τρόπος παρασκευής

Σε μια μέτρια κατσαρόλα σε μέτρια προς χαμηλή φωτιά, ανακατεύουμε το γάλα, τη ζάχαρη και τους λοβούς του κάρδαμου και αφήνουμε να σιγοβράσουν. Όταν αρχίσουν να σχηματίζονται φυσαλίδες, χαμηλώνουμε τη φωτιά και σιγοβράσζουμε για 10 λεπτά για να μουλιάσουν οι λοβοί του κάρδαμου.

Σε ένα μεσαίο μπολ, χτυπάμε το κορν φλάουρ με την κρέμα γάλακτος μέχρι να ενσωματωθεί πλήρως. Χτυπάμε σιγά σιγά το μείγμα του κορν φλάουρ στο ζεστό γάλα, μέχρι να πήξει. Όταν το μείγμα αρχίζει να δημιουργεί κόμπους το αποσύρουμε από τη φωτιά μετά από περίπου 5 λεπτά.

Προσθέτουμε το ροδόνερο και στη συνέχεια περνάμε το ζεστό μείγμα από ένα σουρωτήρι με λεπτό πλέγμα. Το μοιράζουμε σε μπολ ή ποτήρια και το βάζουμε στο ψυγείο, ξεσκέπαστο, για 4 με 6 ώρες να σφίξει και να παγώσει.

Ετοιμάζουμε την επικάλυψη: Σε μέτρια κατσαρόλα, ανακατεύουμε τις φράουλες, το ροδόνερο, τη ζάχαρη και το αλεσμένο κάρδαμο και αφήνουμε να βράσουν σε δυνατή φωτιά.

Στη συνέχεια, την κατεβάζουμε στο χαμηλό, σκεπάζουμε με το καπάκι και σιγοβράζουμε για περίπου 10 λεπτά για να απελευθερωθούν οι χυμοί των φρούτων. Ξεσκεπάζετε την κατσαρόλα και σιγοβράζουμε μέχρι να πήξει το υγρό και οι φράουλες να μαλακώσουν, να πάρουν έντονο χρώμα και να αρχίσουν να συρρικνώνονται, άλλα 10 με 15 λεπτά.

Προσθέτουμε τον χυμό λεμονιού. Προσθέτουμε τη ζάχαρη (την προσαρμόζουμε ανάλογα με τη γεύση μας). Αφήνουμε να κρυώσει. Λίγο πριν το σερβίρουμε, απλώνουμε με κουτάλι τη σάλτσα φράουλας σε κάθε παγωμένη κρέμα και πασπαλίζουμε με τα θρυμματισμένα και ελαφρά καβουρδισμένα φιστίκια Αιγίνης και τα ροδοπέταλα. Η κρέμα μπορεί να διατηρηθεί σκεπασμένη στο ψυγείο για έως και 3 ημέρες.

Για την επικάλυψη με ξερά βερίκοκα: Περνάμε τα βερίκοκα στο μπλέντερ για να γίνουν πουρές και προσθέτουμε τόσο νερό όσο να έχουμε συνολικά 400 ml. Περνάμε τον πουρέ από λεπτό σουρωτήρι με σίτα. Προσθέτουμε το κορν φλάουρ, τον χυμό λεμονιού και το ανθόνερο και τα βάζουμε σε κατσαρολάκι.

Βάζουμε ζάχαρη ανάλογα με την επιθυμία μας και το φέρνουμε σε σημείο βρασμού αργά σε χαμηλή φωτιά. Το αφήνουμε να σιγοβράσει μέχρι να πήξει. Το αποσύρουμε από τη φωτιά.

Συμβουλή: Το κόλπο για να τελειοποιήσετε αυτή την αρωματική απόλαυση είναι να χτυπάτε συχνά την κρέμα καθώς σιγοβράζει, για να μην ζεματιστεί το γάλα.

 

---

 

Σε συνεργασία με το womanidol