Έντεκα παλιές παιδικές συνήθειες που είναι σήμερα επικίνδυνες

Μπορεί να ήταν επικίνδυνες (;), αλλά ήταν απίστευτα διασκεδαστικές! Ας κάνουμε μία αναδρομή στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν, όταν είμασταν παιδιά ή έφηβοι.

•  Σκαρφαλώναμε στις κορυφές τεράστιων δέντρων

Τα παιδιά παλιά αγαπούσαν την αναρρίχηση. Λάτρευαν να βρίσκουν το ψηλότερο δέντρο και να ανεβαίνουν μέχρι την κορυφή. Το ενδεχόμενο να πέσουν, δεν περνούσε καν από το μυαλό τους. Πλέον, όμως, όποτε κάνουμε πεζοπορίες, αγχωνόμαστε σε μονοπάτια με γκρεμούς ή απότομες κατηφόρες. Συνεχίζουμε, βέβαια, αλλά η ατρόμητη παιδική μας φύση έχει μάλλον εξαφανιστεί.

•  Τρέχαμε στη γειτονιά και παίζαμε! Αγαπημένο; Το μπουγέλο!

Το κλείσιμο των σχολείων σηματοδοτούσε το αγαπημένο μας καλοκαιρινό σπορ: το μπουγέλο. Ειδικά τις πολύ ζεστές μέρες, οι γειτονιές γέμιζαν με παιδιά να τρέχουν βρεγμένα κυνηγώντας το ένα το άλλο. Κάναμε ποδήλατο και γυρνούσαμε στους δρόμους. Σήμερα δεν διανοούμαστε να βγούμε από το σπίτι χωρίς παρεό.

• Παίζαμε όλη μέρα έξω χωρίς να ειδοποιούμε τους γονείς μας

Δεν υπήρχαν κινητά. Φεύγαμε μετά το πρωινό, επιστρέφαμε για μεσημεριανό, ξαναφεύγαμε και επιστρέφαμε πριν σκοτεινιάσει (ή και μετά…). Οι γονείς μας δεν ήξεραν πού βρισκόμασταν, και ούτε καν ανησυχούσαν για εμάς.

• Περπατούσαμε ξυπόλητες παντού

Πολλές από εμάς το καλοκαίρι περπατούσαμε παντού ξυπόλητες, κάναμε ποδήλατο, σκέιτμπορντ, παίζαμε χωρίς παπούτσια. Τα πόδια μας ήταν πιο σκληραγωγημένα τότε. Τώρα πια η άσφαλτος καίει πολύ για κάτι τέτοιο.

• Παίζαμε πόλεμο με νεράντζια

Κάθε γειτονία είχε τις νερατζιές της. Όταν έπεφταν, τα μαζεύαμε και κάναμε… νεραντζοπόλεμο. Αν μη τι άλλο, καλύτερο από τους πολέμους με πέτρες, που έπαιζαν οι γονείς μας!

• Δεν ανησυχούσαμε για την ενυδάτωση

Μπορεί σήμερα όλα τα παιδιά να έχουν πάντα μαζί τους κι από ένα παγούρι, παλιά όμως τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Πίναμε νερό μόνο αν διψούσαμε, όση ζέστη κι αν έκανε, και η λέξη “ενυδάτωση” μας ήταν εντελώς άγνωστη.

• Πίναμε νερό από το λάστιχο ή τη βρύση του κήπου

Όλες μας έχουμε πιει τόνους νερού από το λάστιχο του εξοχικού μας ως παιδιά. Τώρα το αποφεύγουμε λόγω πιθανής παρουσίας τοξικών ουσιών. Τυχερές που ζούμε ακόμη!

•  Προσπαθούσαμε να ξανοίξουμε τα μαλλιά μας με λεμόνι

Κάθε μελαχρινή έφηβη ζήλευε τις ξανθιές της φίλες. Γι’ αυτό και βάζαμε λεμόνι στα μαλλιά και καθόμασταν με τις ώρες στον ήλιο. Το μόνο αποτέλεσμα ήταν ένα υπέροχο άρωμα λεμονιού και… ξηρή υφή. Γιατί, όπως μάθαμε αργότερα, το κιτρικό οξύ λειτουργεί μόνο σε φυσικά ανοιχτόχρωμα μαλλιά. Στα σκούρα μαλλιά, το αποτέλεσμα θα είναι στην καλύτερη περίπτωση πορτοκαλί…

• Δεν χρησιμοποιούσαμε αντηλιακό

Στα ’70s και ’80s δεν γνωρίζαμε τόσα για τον ήλιο. Όλες θέλαμε σοκολατί μαύρισμα. Στην καλύτερη φορούσαμε αντηλιακό μόνο στην παραλία, στη χειρότερη αλειφόμασταν με baby oil και τρώγαμε… καρότα!

• “Καπνίζαμε” τσιγάρα-τσίχλες

Παλιά δεν θεωρούνταν καθόλου προβληματικό το να μιμείται ένα παιδί τη συνήθεια του καπνίσματος. Και εμείς χαιρόμασταν που δείχναμε μεγάλες.

• Τρώγαμε τόνους ζάχαρης

Είμαστε από τις γενιές, που σαν παιδιά καταναλώναμε τεράστιες ποσότητες ζάχαρης, με τα παγωτά να έχουν την τιμητική τους. Σήμερα, οι γονείς προνοούν, με σνακ λιγότερο γλυκά και θερμιδοφόρα. Είμαστε τυχερές που επιβιώσαμε!

Δεν ήταν όλα όσα κάναμε επικίνδυνα. Αλλά σήμερα, κάποια πράγματα δεν γίνονται. Παίζαμε μπάλα στη μέση του δρόμου και παίζαμε κρυφτό σε όλη τη γειτονιά, μέσα στο σκοτάδι. Μπορεί να ήταν ριψοκίνδυνα, αλλά οι παιδικές μας αναμνήσεις είναι πολύτιμες.

Σε συνεργασία με το WomanIdol