Είναι η πράσινη ανάπτυξη αυτό που λέει το κυρίαρχο αφήγημα;

Ας θυμηθούμε βεβαίως ότι σε καθεστώτα με επίσημη ιδεοκρατική αλήθεια, οι ηγέτες που ασκούν αυτή τη στάση συχνά καταλήγουν “φύλακες του στρατοπέδου”… Στην πραγματικότητα έχουμε επιστημονική χρεοκοπία, όπου το πολιτικό δόγμα υπερισχύει των πειραματικών αποτελεσμάτων. Έχουμε ηθική χρεοκοπία όταν η λογοκρισία αντικαθιστά την ακαδημαϊκή συζήτηση. Έχουμε και οικονομική χρεοκοπία εκεί που η Ευρώπη από μόνη της επιβάλλει στον εαυτό της το εκπληκτικό “πράσινο” κόστος.

Ο επιστημονικός σκεπτικισμός και η έρευνα, όμως, δεν φιμώνονται τόσο εύκολα. Παράδειγμα ο Στίβεν Κούνιν καθηγητής θεωρητικής φυσικής στο διάσημο αμερικανικό πανεπιστήμιο CalTech (και πρώην επιστημονικός σύμβουλος του προέδρου Ομπάμα) επανεξετάζει τακτικά τους επιτακτικούς ισχυρισμούς που προβάλλονται σαν αναμφισβήτητη αλήθεια για το κλίμα και τον πλανήτη. Οι πολιτικοί και τα ΜΜΕ ελέγχουν απόλυτα την αφήγηση. Αυτός είναι ο λόγος που ο Κούνιν συνιστά να σταματήσει η εξάπλωση του κλιματικού πανικού. Πιστεύει ότι τα μοντέλα που χρησιμοποιούνται για την πρόβλεψη του μέλλοντος του κλίματος είναι βαθιά λανθασμένα. Δεν μπορούν καν να περιγράψουν με ακρίβεια το κλίμα του παρελθόντος!

Οι ευρωεκλογές πλησιάζουν και η εξέγερση του αγροτικού κόσμου στην Γηραιά Ήπειρο έτυχε θερμής αποδοχής από την κοινή γνώμη πανευρωπαικά. Είναι μια δωρεάν προειδοποίηση που πρέπει να ληφθεί υπόψη. Παρατηρούμε μια εξέγερση ενάντια σε μια στρατηγική που προκαλεί έκρηξη στις τιμές των τροφίμων και της ενέργειας, έλλειψη στέγης και αυταρχική μείωση της κινητικότητας. Ταυτόχρονα, παρατηρούμε την ανάπτυξη μιας γραφειοκρατίας που ελέγχει τη ζωή των επιχειρήσεων και των πολιτών.

Τιμωρητική οικολογία

Οι περιβαλλοντολόγοι ασκούν τιμωρητική οικολογία. Η πολιτική οικολογία γίνεται ένα από τα όπλα της κουλτούρας ακύρωσης (cancel culture). Στο όνομα του κλίματος, βιώνουμε κάτι που παραπέμπει σε “πράσινη τρομοκρατία”. Οι επιδείξεις δύναμης ακτιβιστών για το κλίμα αποκαλύπτουν το αληθινό πρόσωπο της πολιτικής οικολογίας, αλλά και την σχεδόν ανεπανόρθωτη παραίτηση ολόκληρων κοινωνιών. Μια επιλογή απόψεων που εκφράστηκαν από βεντέτες των διεθνών ΜΜΕ μας διαφωτίζει για το τι μας περιμένει ακόμη.

Ο Marc Jancovici, ιδρυτής οργανισμών για το περιβάλλον (The shift project, Carbone 4, Γαλλία) υπερασπίστηκε ένα σύστημα δελτίων αεροπορικών εισιτηρίων. Τέσσερις πτήσεις για να ανακαλύψετε τον κόσμο όταν είστε νέος, μεγαλώνοντας όμως θα μπορείτε να ταξιδεύετε μόνο με το τρένο! Βρισκόμαστε μπροστά σε μια οικολογία φυλακών, πρόθυμοι να υποδουλωθούμε και να καταστραφούμε παρά να βελτιώσουμε το περιβάλλον μας. Η γνωστή σε όλους Γκρέτα Τούνμπεργκ πιστεύει ότι ήρθε η ώρα της οικολογικής αποκάλυψης.

Η προσκύνηση είναι η μόνη μας φωνή σωτηρίας. Αυτός ο ήπιος ολοκληρωτισμός που χρωματίζεται με τον μαχητικό αντικαπιταλισμό στηρίζεται σε ένα σύστημα πολιτικής και ηθικής σκέψης. Από τα βιολογικά έως τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, συμπεριλαμβανομένης της πυρηνικής ενέργειας και των GMO, μας οδηγεί μεθοδικά στο πιο διχαστικό και ακραίο σύνολο περιβαλλοντικών κλισέ. Έγινε οσιομάρτυρας σε μια εποχή που η ελεύθερη σκέψη διώκεται από μια νέα θρησκεία που τρέφεται με φαντασιώσεις και φόβους.

Κάθε πράξη θάρρους και ασυμφωνία επιστημονικού επιπέδου παρουσιάζεται σαν φωνή των εχθρών που πρέπει να νικηθούν. Η καθηγήτρια πολιτικών επιστημών Cara New Daggett (the birth of energy) πιστεύει ότι υπάρχει σχέση μεταξύ “κυρίαρχης αρρενωπότητας” και “πετροκουλτούρας”, από την οποία προκύπτoυν δομές μιας ιεραρχίας φύλου, φυλής και τάξης… Τα ορυκτά καύσιμα δε, έχουν εντείνει τη βία – μας διαβεβαιώνει!

Ο μύθος της πράσινης ανάπτυξης

Η ΕΕ μαζί με τα κράτη-μέλη, αφού προσπάθησαν να μπετονάρουν την θάλασσα με τουρμπίνες στο όνομα της οικολογικής παραγωγής ενέργειας, από την Σουηδία έως την Γερμανία και την Γαλλία όλες οι εταιρείες γι’ αυτά τα έργα ευρίσκονται στα πρόθυρα πτώχευσης. Η περίφημη αιολική ενέργεια –πολιτικά και οικολογικά ορθή– συνοδεύεται από καταστροφή του περιβάλλοντος, υγειονομική ρύπανση και οικοδομική απαξίωση περιοχών ολόκληρων.

Πίσω από την πράσινη εικόνα έρχεται η ρύπανση, η παραγωγή επιπλέον CO2, η προσβολή της υγείας των πολιτών, οι σφετερισμοί δημόσιων πόρων και τα καρτέλ. Τελικό αποτέλεσμα σε βιομηχανικό επίπεδο κατασκευών είναι η Κίνα να κατέχει το 45% της αγοράς ανά τον κόσμο. Έτσι και στην ηλιακή ενέργεια πάλι η Κίνα παράγει το 72% των φωτοβολταϊκών πάνελ, ενώ το σχέδιο της ΕΕ ήταν η δημιουργία θέσεων εργασίας με τις νέες αποκαρμπονοποιημένες βιομηχανίες που θα δημιουργούσε η πράσινη πολιτική στο ευρωπαϊκό έδαφος.

Όμως το φυσικό αέριο και το πετρέλαιο έχουν ακόμη μέλλον στην Ευρώπη. Η σταδιακή μείωση της πυρηνικής παραγωγής ενέργειας στην Γαλλία την καθιστά αιχμάλωτη πλέον του πετρελαίου και των παραγώγων του. Η Γερμανία χωρίς το ρωσικό φυσικό αέριο γονατίζει και υποχρεώνεται να ανοίξει, με τρελούς ρυθμούς, παλαιά και νέα ορυχεία λιγνίτη. Σήμερα, στην Ευρώπη η πτώση παραγωγής CO2 αντισταθμίζεται από την αύξηση της νέας κατανάλωσης κλασικών πηγών ενέργειας. Μήπως παρ’ ελπίδα στο τέλος, όπως διαπιστώνει μια πρόσφατη μελέτη της JP Morgan, οι οικολόγοι, που είναι υποτίθεται το στρατόπεδο του καλού, καταλάβουν ότι η παραγωγή 100 MW ανανεώσιμων πηγών ενέργειας αντικαθιστά μόνο 10-30 MW το πολύ θερμικής ενέργειας. Μήπως;