Η Ελλάδα, ο «ευρωστρατός» και από πίσω η Γερμανία

Οι διεργασίες για τη δημιουργία ευρωπαϊκής αμυντικής δομής εγείρουν ένα κρίσιμο ζήτημα για την Ελλάδα. Είναι η ένταξη των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων σ’ αυτή τη δομή λύση στο πρόβλημα της εθνικής ασφάλειας; Όσοι έχουν ήδη σπεύσει όχι μόνο να απαντήσουν θετικά, αλλά και να υψώσουν τη σημαία, δημιουργώντας την εντύπωση πως πρόκειται για αυτονόητο μονόδρομο, αναμασούν το ιδεολόγημα που σήμερα πληρώνουμε πολύ ακριβά.

Η εκ νέου επίκληση της προσδοκίας περί «ευρωπαϊκών συνόρων», που κυριαρχεί σ’ αυτή την επιχειρηματολογία, προκαλεί απορία. Προκρίνεται η συμμετοχή σε έναν υπό διαμόρφωση «σφιχτό πυρήνα ευρωπαϊκών χωρών» χωρίς δικαιώματα βέτο ως κεντρική επιλογή για να αποκρούσει η Ελλάδα την τουρκική επιθετικότητα. Και προκρίνεται, χωρίς να έχει καταστεί σαφές εάν ο υπό σύσταση «ευρωστρατός» θα έχει ξεκάθαρη συμβατική υποχρέωση να επέμβει άμεσα στην περίπτωση που μία χώρα-μέλος δεχθεί επίθεση ή παραβιαστούν τα κυριαρχικά δικαιώματά της.

Κάποιοι έφθασαν στο σημείο να μιλούν για μια νέα “D-Day” (απόβαση στη Νορμανδία), όπου η Γερμανία, απέναντι στις ΗΠΑ και την Βρετανία, υπερασπίζεται την ενότητα και την ελευθερία της Ευρώπης! Η συμπεριφορά του Βερολίνου στο οικονομικό επίπεδο συνολικά στην ΕΕ και ειδικά έναντι της Ελλάδας θα έπρεπε να έχει τουλάχιστον προβληματίσει τους κάθε είδους ευρωλάγνους.

Η ιστορία, άλλωστε, είναι πολύ βαριά για να επιτρέψουμε ελαφρά τη καρδία να τεθούν οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις υπό τις εντολές μία δομής, στην οποία θα κυριαρχούν οι Γερμανοί. Υπενθυμίζουμε τον ρόλο του Βερολίνου στην σφαγή των Ελλήνων της Μικρασίας, τις εκτελέσεις και τις λεηλασίες επί Κατοχής, την αποδόμηση των ελληνικών συμφερόντων στην Βαλκανική μετά το 1990 και βεβαίως τη στάση του Βερολίνου στην υπόθεση του ελληνικού χρέους.

Όσοι άνθρωποι της εξουσίας και των Μίντια ομνύουν σε τέτοιες απόψεις ξεχνούν ότι η Ελλάδα είναι στα πέντε μέλη του ΝΑΤΟ που έχουν καλύψει με το παραπάνω τις υποχρεώσεις τους. Που ως εκ τούτου -σύμφωνα με τον πρόεδρο Τραμπ- τους χρωστούν οι άλλοι και ειδικά οι Γερμανοί.

Είναι αναγκαίο να υπενθυμίσουμε πως οι αξιόπιστες στρατιωτικές συμμαχίες δεν δομούνται με -σε καιρό ειρήνης- εθελούσιες «δηλώσεις υποταγής» των νικητών του τελευταίου μεγάλου πολέμου στον ηττημένο.