Κοιτάσματα και απειλή πολέμου στην κυπριακή ΑΟΖ

Το έμμεσο casus belli, που με επίσημη επιστολή προς τον ΟΗΕ, η Άγκυρα έχει απευθύνει προς την Κυπριακή Δημοκρατία και τις πετρελαϊκές εταιρείες που διεξάγουν έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ, ανεβάζει κατακόρυφα τη θερμοκρασία. Είναι ξεκάθαρο πως η Τουρκία κλιμακώνει την πίεση και τις απειλές της, προκειμένου να εμποδίσει τη Λευκωσία από την άσκηση ενός αναμφισβήτητου κυριαρχικού δικαιώματος, που έχει εδώ και καιρό δρομολογηθεί.

Κορύφωση των εξελίξεων είναι η υπογραφή των συμβάσεων της Κυπριακής Δημοκρατίας με τις μεγάλες ξένες εταιρίες, την κοινοπραξία Exxon Mobil-Qatar Petroleum, την ιταλική ENI και την κοινοπραξία της ΕΝΙ-TOTAL σε άλλο «οικόπεδο» της κυπριακής ΑΟΖ.

Οι νέες πραγματικές πληροφορίες για γεωλογική σύνδεση του τεράστιου αιγυπτιακού κοιτάσματος «Ζορ» με την κυπριακή ΑΟΖ, που δεν σχετίζονται φυσικά με τις υπερβολές προηγουμένων ετών γι’ άλλα κοιτάσματα, αναμένεται να μετατρέψουν την Κυπριακή Δημοκρατία σε υπολογίσιμο παράγοντα των πολυεθνικών ενεργειακών ισορροπιών.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει πηγή με πολυετή πείρα των ερευνών και συνεννοήσεων στη Μεγαλόνησο «μετά τη μεγάλη προπέρσινη απογοήτευση, όταν διαπιστώθηκε ότι τα ανακαλυφθέντα και εκτιμώμενα κοιτάσματα δεν επαρκούσαν για τη βιωσιμότητα τερματικού σταθμού στην περιοχή του Βασιλικού, υπάρχουν πάλι σοβαρότατες πιθανότητες υλοποίησης αυτού του σχεδίου που θα προσφέρει εσωτερική επάρκεια και εξαγωγικές προοπτικές».

Αναζητώντας διεθνή ερείσματα, η κυπριακή πλευρά θα συνεργαστεί, αν τελικά επιβεβαιωθούν τα μεγάλα κοιτάσματα, με μία εκ των ξένων εταιριών για τον τερματικό σταθμό. Τασυτόχρονα είναι σε διάλογο με την Αίγυπτο για την εξαγωγή των ήδη γνωστών ποσοτήτων φυσικού αερίου.

Αντίθετα, οι τελευταίες πληροφορίες παρουσιάζουν σχεδόν οριστική τη συνεργασία του Ισραήλ με την Τουρκία για την προς τα εκεί όδευση του δικού του φυσικού αερίου. Παρά την αισιοδοξία των κυβερνήσεων Σαμαρά και Τσίπρα δεν υπάρχουν θετικές ενδείξεις ότι θα επιλεγεί ο αγωγός EastMed για να μεταφέρει το φυσικό αέριο της Ανατολικής Μεσογείου στην Ελλάδα και την Ιταλία.

Το ζήτημα των επικερδών (και πολιτικά μείζονος σημασίας) εξαγωγικών προοπτικών του φυσικού αερίου της Μεγαλονήσου πλανάται πάνω από την ασθμαίνουσα διαδικασία επίλυσης του Κυπριακού. Άλλωστε, και οι πλέον δύσπιστοι παραδέχονται πλέον πως ο κύριος Ακιντζί ελέγχεται απολύτως από το νεο-σουλτάνο της Άγκυρας, ο οποίος θα αποφασίσει εάν και πότε θα εκδηλωθεί πραγματική βούληση για μία βιώσιμη λύση του Κυπριακού.

Ο μόνος που δεν το αντιλαμβάνεται (ή κάνει πως δεν το αντιλαμβάνεται) είναι ο ειδικός σύμβουλος του ΟΗΕ για το Κυπριακό. Ο Νορβηγός Έσπεν Άιντε, που προσπαθεί να παγώσει τις έρευνες στην κυπριακή ΑΟΖ, με το επιχείρημα ότι μπορούν να εμποδίσουν τη λύση του Κυπριακού!

Μέγα ερώτημα, συνεπώς, είναι πως θα αντιδράσει ο πρόεδρος Αναστασιάδης. Θα παρασυρθεί και πάλι από τη βιασύνη του κυρίου Άιντε; Ή οι σκοπιμότητες εν όψει των προεδρικών εκλογών τον Φεβρουάριο του 2018 θα τον υποχρεώσουν να επιδείξει τη δέουσα εθνική σοβαρότητα; Και μόνο η ευθεία τουρκική απειλή πολέμου αυτών των ημερών θα έπρεπε να του έχει δώσει την απάντηση.