Αλλάζει πίστα ο τουρκικός επεκτατισμός στο Αιγαίο

Η Τουρκία στην προσπάθειά της να αυτοανακηρυχθεί “αυτοκρατορία” δημιούργησε εκ του μηδενός το “πολιτικό πρόβλημα Αιγαίο”. Η κατάσταση αλλάζει ριζικά από τη στιγμή που το θέμα του Αιγαίου μπαίνει στο σχολικό πρόγραμμα με απόφαση της τουρκικής κυβέρνησης. Οι Τούρκοι θα μαθαίνουν από μικρά παιδιά ότι το Αιγαίο είναι τουρκικό.

Η διαφορά είναι πλέον η εξής:

1. Για μας το Αιγαίο είναι το θαλάσσιο κομμάτι της χώρας μας. Έχουμε ιστορικούς δεσμούς από όταν η Τουρκία δεν υπήρχε. Τώρα μας ανήκει με τους περιορισμούς, αλλά και την κατοχύρωση των Διεθνών Συνθηκών, κυρίως της Λωζάνης. Με αυτή την έννοια το Αιγαίο είναι ελληνικό, αναγνωρισμένο ως τέτοιο διεθνώς.
2. Η απόφαση του Ερντογάν να μετατρέψει το Αιγαίο σε σχολικό μάθημα δημιουργεί την αίσθηση στην Τουρκία, στους νέους και στο σύνολο των Τούρκων, ότι δεν είναι πλέον ένα πολιτικό ζήτημα αλλά κάτι που αφορά το “είναι” τους, είναι αιτία ταυτότητας, ύπαρξης. Κάτι σαν τους Σκοπιανούς που πιστεύουν (ψευδής συνείδηση) ότι είναι Μακεδόνες, απόγονοι του Μέγα Αλέξανδρου!

Αυτό οδηγεί σε πλήρες αδιέξοδο. Για να μην πολυλογούμε οδηγεί σε τουρκική απαίτηση τώρα μεν για κατοχή μερικών νησιών και αργότερα –ανοίγοντας η όρεξη– για κατοχή ολόκληρου του Αιγαίου ή σε αδιέξοδο πόλεμο, όπως ακριβώς στην Παλαιστίνη: Επειδή όποια πλευρά και να χάνει σήμερα θα συνεχίζει να το διεκδικεί αύριο. Διότι θα είναι θέμα ύπαρξης και ταυτότητας κι όχι μια απλή πολιτική διαφορά. Ο τουρκικός λαός, μαθημένος από το σχολείο, θα πιστεύει ότι το Αιγαίο είναι τουρκικό – όπως οι Σκοπιανοί για την Μακεδονία. Από πολιτικό πρόβλημα πάμε σε εθνικό ζήτημα.

Το Αιγαίο και τα ελληνικά σύνορα ως “ορεκτικό”

Μπορεί, όποιος αρνείται να δει το (άμεσο) μέλλον, να θεωρεί ότι πρόκειται για θεωρίες συνομωσίας! Αλλά –επαναλαμβάνω– με κάτι τέτοια οι Σκοπιανοί κατασκεύασαν την “συνείδησή” τους (τους βρίσκουμε ήδη μπροστά μας) και σε κάτι ανάλογα έχουν την ρίζα τους τα άλυτα και αιματηρά προβλήματα στην Παλαιστίνη. Λύση; Δεν έχω πρόχειρη, όχι για άλλο λόγο, αλλά επειδή έχω αρχίσει να πιστεύω (και μάλλον άργησα πολύ) ότι κάποια κέντρα της Δύσης σχεδιάζουν σοβαρές ανακατατάξεις και αναθεωρήσεις συνόρων στην Ελλάδα, ως ορεκτικό, με κύριο πιάτο την Ευρώπη.

Μυρίζει πόλεμο και αυτός δεν γίνεται στα κουτουρού, αλλά έχει σκοπούς ανομολόγητους σ΄ όποια πλευρά της Ιστορίας κι αν σταθείς. Το Δίκαιο, σε καιρούς αυθαιρεσίας, είναι όπλο των ανόητων ή πρόσχημα παράδοσης. Δίκιο έχει αυτός που θα βγει αλώβητος, νικητής. Τα υπόλοιπα είναι παρηγοριά στον άρρωστο ώσπου να βγει η ψυχή του.

ΥΓ. Θα τέλειωνα εδώ όταν, αίφνης, η Ελλάδα βρέθηκε με αντιπρόσωπο στη Μόσχα για την Ημέρα της Νίκης κατά του φασισμού. Το γεγονός πέρασε στο ντούκου, αλλά δεν είναι ασήμαντο. Άραγε κάποιοι, ξαφνικά, αμφιβάλλουν για το που βρίσκεται η σωστή πλευρά της Ιστορίας, ή αναρωτιούνται, ψάχνοντας άλλοθι, αν θα προλάβουν να σωθούν έτσι που το πάνε;