Αμερικανική βάση στην Αλεξανδρούπολη – Στο στόχαστρο της Ρωσίας η Ελλάδα

 

Ο πρώην πρωθυπουργός, ο κ. Τσίπρας, ρώτησε μια μέρα έναν στρατιωτικό του σύμβουλο: «Αφού οι Αμερικανοί έχουν τη Σούδα, την Αλεξανδρούπολη τι τη θέλουν;» Ο στρατηγός τον κοίταξε και του απήντησε: «Ίσως γιατί ένας πύραυλος χρειάζεται επτά λεπτά από τη Σούδα για να φτάσει στην Κριμαία, ενώ από την Αλεξανδρούπολη μόνο τρία».

Θα μπορούσε να προσθέσει ότι ένας πύραυλος δεν θα χρειαζόταν επίσης ούτε μισό λεπτό από την Αλεξανδρούπολη για να πλήξει τον ρωσικό στόλο της Μαύρης Θάλασσας αν δοκίμαζε να περάσει εκείνη τη στιγμή τα Δαρδανέλλια.

Με δύο λόγια, η νέα αμερικανική βάση της Αλεξανδρούπολης θέτει την Ελλάδα στην πρώτη γραμμή οποιασδήποτε σύγκρουσης στην περιοχή μας. Μια πιθανή ανταλλαγή πληγμάτων από και επί της Αλεξανδρούπολης, είναι η σχεδόν φορσέ (υποχρεωτική) πρώτη κίνηση οποιασδήποτε αναμέτρησης στο σύστημα Βαλκάνια–Μαύρη Θάλασσα, ακόμα κι αν στη συνέχεια η αναμέτρηση ελεγχθεί και σταματήσει.

Η Αλεξανδρούπολη γίνεται εκ των πραγμάτων –δηλαδή της γεωγραφίας της– μια από τις βάσεις πρώτης προτεραιότητας δυνάμενη να εξαπολύσει στρατηγικής σημασίας πλήγμα στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Και είναι μια βάση που μπορεί να χρησιμοποιηθεί επίσης σε στρατηγική πρώτου αιφνιδιαστικού πλήγματος, λόγω του ελάχιστου χρόνου που χρειάζονται οι πύραυλοι από κει για να πλήξουν τις βάσεις του ρωσικού ναυτικού.

Ο εξόχως αποσταθεροποιητικός χαρακτήρας αυτής της βάσης έγκειται στο ότι δεν αφήνει κανένα χρόνο και περιθώριο δεύτερης σκέψης στη ρωσική αεράμυνα. Ακόμα κι αν από λάθος ανιχνεύσει εκτόξευση πυραύλου, έχει κλάσματα δευτερολέπτου για να απαντήσει. Αν δεν απαντήσει, κινδυνεύει να χάσει τη δυνατότητά της να απαντήσει, αλλά και να δώσει ευκαιρίες νέων, πιο εκτεταμένων πληγμάτων. Είδαμε μια τέτοια κατάσταση πρόσφατα στην Τεχεράνη, με αφορμή το ουκρανικό αεροσκάφος. Αλλά η κατάσταση που περιγράφουμε τώρα είναι απείρως πιο περίπλοκη και επικίνδυνη.

Αλεξανδρούπολη και ρωσική απάντηση

Πως μπορεί να απαντήσει η ρωσική αεράμυνα, από τη στιγμή που εκτιμήσει ότι δέχεται επίθεση; Ο απλούστερος τρόπος είναι να εξαπολύσει μια ομάδα τακτικών πυρηνικών όπλων που θα καταστρέψουν τη βάση της Αλεξανδρούπολης και, πιθανότατα, την ίδια την πόλη και τους κατοίκους της. Θα επιφέρουν επίσης, πιθανότατα, ισχυρότατο πλήγμα στην αιχμή του ελληνικού αμυντικού δόρατος, το 4ο Σώμα Στρατού.

Αυτά όλα είναι ήδη φοβερά. Αλλά δεν είναι τίποτα μπροστά στην πιθανή συνέχεια. Και ο τελευταίος ερασιτέχνης μετεωρολόγος γνωρίζει ότι στο Αιγαίο επικρατούν, το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου, βορειοανατολικοί άνεμοι. Αν λοιπόν η επίθεση συμπέσει με τέτοιους ανέμους, αυτοί θα πάρουν το ραδιενεργό νέφος από την Αλεξανδρούπολη και θα το μεταφέρουν σε μερικές ώρες στο λεκανοπέδιο της Αττικής, όπου τυχαίνει να κατοικεί ο μισός ελληνικός πληθυσμός.

Αυτό το πράγμα έχουν διαπραγματευτεί και συμφωνήσει με τους Αμερικανούς η προηγούμενη και η νυν κυβέρνηση της χώρας, αλλά και η στρατιωτική της ηγεσία. Αυτοί οι άνθρωποι διοικούν τη χώρα μας και αυτοί είναι επιφορτισμένοι με την ασφάλεια του ελληνικού λαού. Άνθρωποι δηλαδή διατεθειμένοι να παίξουν προ-πο ή ρώσικη ρουλέτα με την ίδια την επιβίωση του ελληνικού λαού, μόνο και μόνο για να γίνουν αρεστοί στον κ. Πάιατ και τον κ. Τραμπ και να έχουν και τα αντίστοιχα οφέλη στην καριέρα τους. Και το λέμε αυτό όχι κάνοντας δίκη προθέσεων, αλλά διότι κανείς δεν έχει περιγράψει, ούτε μπορεί να περιγράψει οποιοδήποτε όφελος για τη χώρα, συγκρίσιμο με τον φοβερό κίνδυνο που αναλαμβάνει.

«Είναι απίθανο να συμβούν αυτά»

Και μια τελευταία παρατήρηση. Μερικοί θα πουν ότι αυτά δεν μπορούν να γίνουν, ότι η πιθανότητα να γίνουν είναι μικρή κλπ. Κατ’ αρχήν η πιθανότητα γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Είδαμε στις αρχές του μήνα, παρολίγον να ξεσπάει δίπλα μας, στο Ιράν, ένας σχεδόν παγκόσμιος πόλεμος. Είδαμε εδώ και χρόνια τις ΗΠΑ να καταγγέλλουν και να αποχωρούν από όλες τις συνθήκες ελέγχου των πυρηνικών εξοπλισμών και να εγκαθιστούν και δοκιμάζουν νέα πυρηνικά όπλα στην Ευρώπη, που μέχρι τώρα απαγορεύονταν.

Αυτά όλα τα κάνουν γιατί αποκλείουν να γίνει πόλεμος, ή γιατί ετοιμάζουν πόλεμο; Την ίδια τη βάση της Αλεξανδρούπολης γιατί τη χρειάζονται και γιατί τη φτιάχνουν; Για να περνάει η ώρα τους και για να ξοδεύουν κάπου τα λεφτά τους; Εν πάσει περιπτώσει, η δουλειά μας δεν είναι να υπολογίζουμε πιθανότητες να καταστραφούμε, αλλά να τις ελαχιστοποιούμε και να τις μηδενίζουμε.

Η δουλειά των Ελλήνων αρμοδίων, αν έχουν ίχνος πατριωτισμού και προσωπικής αξιοπρέπειας, είναι να παίρνουν το μέγιστο των μέτρων για να ελαχιστοποιήσουν τον οποιονδήποτε κίνδυνο για την ασφάλεια και την επιβίωση του ελληνικού λαού, όχι να λένε διαρκώς ναι σε ότι τους ζητάει ο κ. Πάιατ.