«Αν η Τουρκία ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου, είμαστε υποχρεωμένοι να εισέλθωμεν»

Ας είμαστε ρεαλιστές. Κι ας δούμε το πλέον κεντρικό στο πράγματι πολύπλοκο πεδίο της συριακής διαμάχης. Ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και η Τουρκία κερδίζουν καθαρά τον πρώτο γύρο και ίσως όχι μόνο. Κατέχει εδάφη ξένης χώρας σε μια έκταση λίγο μεγαλύτερη από τον Λίβανο! Το ζήτημα έχει αναλογίες με την κατεχόμενη βόρεια Κύπρο, αλλά και νέα ποιοτικά στοιχεία. Πρόκειται για εισβολή σε ξένη χώρα, χωρίς προσχήματα προϋφιστάμενης συμφωνίας ως εγγυήτριας δύναμης.

Ο Ερντογάν επέβαλε η θέση του που επίμονα πρόβαλε καθόλη την περίοδο της συριακής κρίσης, αλλά και πιο πριν, ότι η χώρα του απειλείται από τους “Κούρδους τρομοκράτες”! Για την επιβολή αυτή επί εδάφους, μεταχειρίστηκε στην τελική φάση στρατιωτικά, εμπόλεμα, μέσα, εισβάλλοντας σε ξένη χώρα. Κατέλυσε τα σύνορα της, εξοντώνοντας τμήματα των ονοματισμένων αντιπάλων του (των Κούρδων), αναγκάζοντάς τους –τουλάχιστον τακτικά– σε υποχώρηση.

Δύσκολα, βέβαια, να λύσει οριστικά και μάλιστα μ’αυτόν τον αιματηρό τρόπο το χρόνιο ζήτημα του κουρδικού έθνους, το οποίο παρά τα εσωτερικά του ρήγματα, αγωνίζεται για επιβίωση και ανεξάρτητη πατρίδα! Με άλλα λόγια, η Τουρκία και ο πρόεδρος της, όχι μία, αλλά τρεις φορές το τελευταίο χρονικό διάστημα, επί εδάφους στη Συρία και επί θαλάσσης στην κυπριακή ΑΟΖ, δείχνει ξεκάθαρα με ποιόν τρόπο αντιλαμβάνεται τα πράγματα.

Δείχνει, λοιπόν, ο Ερντογάν ότι περιφρονεί και καταπατά το διεθνές δίκαιο, την εθνική κυριαρχία και τα σύνορα γειτονικών χωρών. Δείχνει, επίσης, ωμά με ποιόν τρόπο αντιλαμβάνεται και προωθεί τα τουρκικά εθνικιστικά οράματά του. Δεν πρόκειται μόνο για ρητορική. Τα γεγονότα αποδεικνύουν ότι δεν διστάζει να χρησιμοποιεί στρατιωτική βία, να εισβάλει σε ξένη χώρα για να προωθήσει τα επεκτατικά σχέδιά του σε ξηρά, θάλασσα και αέρα.

Η τρίτη στη σειρά

Η Τουρκία τον τελευταίο χρόνο έχει εισβάλλει σε δύο γειτονικές χώρες, στη Συρία και στην κυπριακή ΑΟΖ. Πριν εισβάλει είχε προετοιμάσει το έδαφος. Είχε δηλώσει ότι έχει διαφορές και ζωτικά συμφέροντα και στη μία και στην άλλη περίπτωση. Με άλλα λόγια όχι μόνο δεν έδρασε αιφνιδιαστικά, αλλά ουσιαστικά χρησιμοποίησε τη διπλωματία για να εθίσει και το διεθνές σύστημα και τη διεθνή κοινή γνώμη για τις παράνομες εισβολές.

Μήπως γνωρίζει η Αθήνα ποια είναι η τρίτη χώρα στην περιοχή, προς την οποία η Τουρκία έχει διακηρύξει ότι έχει διαφορές κι ότι προτίθεται να τις λύσει; Προφανώς γνωρίζει, ότι τρίτος στόχος είναι η Ελλάδα. Κι αφού γνωρίζει, τι ακριβώς –πέρα από τη συλλογή καλών και παρηγορητικών λόγων– σχεδιάζει, οργανώνει και υλοποιεί σε εθνικό και διεθνές επίπεδο, στον στρατιωτικό, πολιτικό-διπλωματικό και κοινωνικό τομέα;

Η Αθήνα σωστά επικαλείται το διεθνές δίκαιο. Έχει αποδειχθεί, όμως, πέραν κάθε αμφιβολίας ότι οι επικλήσεις του δεν είναι ικανές να σταματήσουν την Τουρκία. Ούτε, βέβαια, η ιδιότητα του κράτους-μέλους της ΕΕ είναι εγγύηση. Και η Κυπριακή Δημοκρατία είναι κράτος-μέλος της ΕΕ, αλλά αυτό δεν εμποδίζει τον Ερντογάν να εισβάλει στην κυπριακή ΑΟΖ. Ο ίδιος ο Τούρκος πρόεδρος μας είχε πει όταν είχε επισκεφθεί επισήμως την Ελλάδα, ότι η Συνθήκη της Λωζάννη είναι ξεπερασμένη και πρέπει να αναθεωρηθεί.

Τί κάνει η Αθήνα

Τί κάνει, λοιπόν, η Αθήνα όταν επίσημοι τουρκικοί χάρτες, που έχουν κατατεθεί στον ΟΗΕ έχουν κοκκινίσει (τουρκοποιήσει) το μισό και πλέον Αιγαίο με τα ελληνικά νησιά να δείχνονται ότι βρίσκονται πάνω σε τουρκική θάλασσα και σχεδόν το σύνολο, της Ανατολικής Μεσογείου μέχρι τη Λιβύη να αποτελεί τουρκική θάλασσα με την Κύπρο αλλά και την Κρήτη περικυκλωμένη;

Εν όψει όλων αυτών και άλλων παρόμοιας φύσεως προβλημάτων, είναι ανάγκη το ελληνικό έθνος να αντιμετωπίσει κατάματα την επερχόμενη απειλή. Πρώτα να την συνειδητοποιήσει, επειδή πολλοί το “αποκοιμίζουν”, και στη συνέχεια να σταθεί ενωμένο και αποφασισμένο να αγωνιστεί υπέρ βωμών και εστιών. Ο μόνος τρόπος για να αποφύγουμε τον πόλεμο, είναι σύμμαχοι, φίλοι και εχθροί και πρώτα απ’ όλα η Άγκυρα να γνωρίζουν η οποιαδήποτε απόπειρα εισβολής της Τουρκίας στην ελληνική επικράτεια, θα αντιμετωπιστεί ως πολεμική πράξη και θα απαντηθεί με όλα τα μέσα.

Η ΕΕ της ακινησίας και των λόγων χωρίς αντίκρυσμα, η Ουάσινγκτον του αλλοπρόσαλλου Τραμπ και του δόγματος “η Ελλάδα είναι δεδομένη και ελεγχόμενη”, η Μόσχα των φιλοτουρκικών προσεγγίσεων και του καιροσκοπισμού, αλλά κυρίως ο Ερντογάν πρέπει να λάβουν στεγνό και καθαρό το μήνυμα: «αν η Τουρκία ανοίξει την πόρτα του φρενοκομείου, είμαστε υποχρεωμένοι να εισέλθωμεν». Το είχε πει στη δεκαετία του 1960 ο Γεώργιος Παπανδρέου στον πρόεδρο Τζόνσον, είναι επιβεβλημένο να ξαναπεί σύσσωμο το ελληνικό πολιτικό σύστημα και μαζί του όλοι οι Έλληνες. Διαφορετικά…