Αντιδρούν οι Τούρκοι στις διώξεις σφετεριστών στα Κατεχόμενα

Στο πλαίσιο αυτό έχουν συλληφθεί ξένοι υπήκοοι, με δυο Ουγγαρέζες μεσίτριες να έχουν ήδη καταδικαστεί σε φυλάκιση ενώ το “μεγάλο ψάρι”, που έχει συλληφθεί και δικάζεται είναι ο Τούρκο-Εβραίος, Σιμόν Αϊκούτ, οι εταιρείες του οποίου δραστηριοποιούνται σε όλες τις περιοχές στα Κατεχόμενα και ασχολούνται με την κατασκευή και πώληση πολλών κτιριακών συγκροτημάτων. Τα πλείστα έχουν πωληθεί σε Ισραηλινούς, Βρετανούς, Ιρανούς, Ρώσους, Ουκρανούς. Για τον Αϊκούτ, ο οποίος κρατείται στις Κεντρικές Φυλακές μέχρι να ολοκληρωθεί η δικαστική διαδικασία, έχουν κινητοποιηθεί πολλοί για να αφεθεί ελεύθερος και έγιναν παρεμβάσεις προς τη Λευκωσία.

Η τουρκική πλευρά ζήτησε παρέμβαση του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, ο κατοχικός ηγέτης έχει πολλάκις θέσει το θέμα στον Πρόεδρο Χριστοδουλίδη. Στον Κύπριο Πρόεδρο το θέμα ήγειρε, και η ισραηλινή κυβέρνηση ενώ στο Τελ Αβίβ έχουν τοποθετηθεί αφίσες κατά του Νίκου Χριστοδουλίδη και κατά της πρόσφατης επίσκεψης του στο Ισραήλ πραγματοποιήθηκε και εκδήλωση διαμαρτυρίας από συγγενείς του Αϊκούτ και εργαζόμενους στις εταιρείες του. Η απάντηση της Λευκωσίας προς όλες τις παρεμβάσεις είναι πάντα η ίδια: Θα αποφασίσει η Δικαιοσύνη, η Εκτελεστική Εξουσία δεν παρεμβαίνει.

Απειλές και εκβιασμοί

Οι αντιδράσεις και οι απειλές της τουρκικής πλευράς είναι αποτέλεσμα του γεγονότος ότι οι κινήσεις της Λευκωσίας προκαλούν κόστος. Και οικονομικό, λόγω του ότι, μεταξύ άλλων, οι εταιρείες του Αϊκουτ (ο όμιλος εταιρειών “AFİK”), που έχει το μεγαλύτερο μερίδιο στην “οικοδομική ανάπτυξη”, έχουν παγώσει τις εργασίες ενώ οι αγοραστές γνωρίζουν πως τώρα οι όποιες συναλλαγές είναι μεγαλύτερου ρίσκου. Κινδυνεύουν σε κάποια φάση να συρθούν στα δικαστήρια.

Πρέπει, πάντως, να σημειωθεί πως περίπου 2.000 εταιρείες στα κατεχόμενα ελέγχονται από Ισραηλινούς μετόχους. Μέσω αυτών των εταιρειών αγοράστηκαν 25.000 στρέμματα γης, κατά κύριο λόγο γεωργική γη, στην περιοχή της κατεχόμενης Καρπασίας. Αναφέρεται, επίσης, ότι έχουν αγοραστεί στην Λεύκα, 2.000 στρέμματα γης για ανάπτυξη.

Οι απειλές που εκτοξεύει η τουρκική κατοχική πλευρά και στοχεύουν να εκβιάσουν την ελληνοκυπριακή πλευρά είναι συνεχείς. Η πρώτη προειδοποίηση αφορά τον εποικισμό της περίκλειστης περιοχής της Αμμοχώστου. Είναι σαφές πως συντηρούν  μονίμως το θέμα της Αμμοχώστου για να ασκήσουν πίεση προς τη Λευκωσία. Είναι και η μόνη κατεχόμενη περιοχή, στην οποία οι Τούρκοι δεν “αξιοποίησαν” τις ελληνοκυπριακές περιουσίες.

Η συγκεκριμένη περιοχή, που μερικώς έχει ανοίξει, αλλά δεν εποικήθηκε, είχε το 1974 λεηλατηθεί. Και οι λεηλασίες αυτές έγιναν σε μεγάλο βαθμό από τον κατοχικό στρατό. Φόρτωναν στρατιωτικά καμιόνια και τα λάφυρα μεταφέρονταν στην Τουρκία. για να μοιρασθούν ως δώρο στην τουρκική ελίτ.

Η απειλή για εποικισμό της Αμμοχώστου δεν είναι η πρώτη φορά που εκτοξεύεται. Προφανώς και πρέπει να ανησυχούμε. Δεν μπλοφάρει η κατοχική πλευρά. Συντηρεί το θέμα γνωρίζοντας πώς αυτό προκαλεί πίεση στην Κυπριακή Δημοκρατία. Αυτό, όμως, δεν επηρεάζει τους σχεδιασμούς της Κυπριακής Δημοκρατίας, η οποία διαμηνύει και δημόσια πως δεν εκβιάζεται και πως οι διώξεις των σφετεριστών θα συνεχισθούν με βάση το σχεδιασμό.

Σιωπητήριο “προοδευτικών”

Στα κατεχόμενα, πάντως, δεν ακούστηκε από “προοδευτικούς” ή μη οτιδήποτε κατά των σφετεριστών. Μπορεί να διαμαρτύρονται, που ξεπουλιούνται περιουσίες σε ξένους, αλλά όχι επειδή είναι ελληνοκυπριακές. Φωνάζουν και που σταμάτησε η ροή επενδυτών και επηρεάσθηκε από τις ενέργειες της Κυπριακής Δημοκρατίας κατά των σφετεριστών, η ανάπτυξη στα ακίνητα, στην ανάπτυξη γης. Λες και είναι δικά τους!

Το όλο θέμα έχει πολλές διαστάσεις. Η πρώτη είναι η ατομική και αφορά το δικαίωμα των νόμιμων ιδιοκτητών στην περιουσία. Η δεύτερη είναι πολιτική και αφορά την καταγγελία κατά της παρανομίας, των σφετεριστών. Η τρίτη είναι η οικονομική και συνδέεται με το κόστος, που έχει το κατοχικό καθεστώς από τις διώξεις σφετεριστών καθώς αυτός ο σχεδιασμός της Κυπριακής Δημοκρατίας επηρεάζει προδήλως την οικονομία των κατεχομένων.

Το θέμα των συλλήψεων τέθηκε από τον Τατάρ στην Προσωπική Απεσταλμένη του Γ.Γ. του ΟΗΕ, Μαρία Άνχελ Ολγκίν Κουεγιάρ, η οποία προφανώς και γνώριζε το θέμα. Αλλά ο ΟΗΕ δεν μπορεί να σταματήσει ούτε τις συλλήψεις, ούτε τις διώξεις.