Από τη χρεοκοπία στον εθνικό ακρωτηριασμό

Κάθε μέρα που περνά, ξετυλίγεται το επιθετικό σχέδιο της Τουρκίας κατά της Ελλάδας και της Κύπρου, με στόχο τη συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου. Τελευταία επεισόδια ήταν η προβολή χαρτών της “Γαλάζιας Πατρίδας“, παρουσία του Ερντογάν και η Navtex, με την οποία δέσμευσε θαλάσσιες περιοχές νοτίως του Καστελόριζου, για ασκήσεις με πραγματικά πυρά.

Αμείωτη, άλλωστε, παραμένει η τουρκική επιθετικότητα στην Ανατολική Μεσόγειο, με καθημερινή παραβίαση της ΑΟΖ της Κύπρου, βόρεια και νότια του νησιού. Ήδη και τέταρτο πλοίο με την ονομασία “Ορούτς Ρέις” βρίσκεται καθ’ οδόν για την Ανατολική Μεσόγειο, προκειμένου να συνενωθεί με τα “Φατίχ”, “Γιαβούζ” και “Μπαρμπαρός”.

Όπως τα ευχολόγια και οι ελπίδες, ότι δεν θα προχωρούσε η Άγκυρα ανεξαρτήτως των τεχνικών της δυνατοτήτων σε επιχείρηση γεώτρησης εντός της υφαλοκρηπίδας – ΑΟΖ της Κύπρου, αποδείχθηκαν έωλες, πιθανότατα μπορεί να διαψευσθούν και οι εκτιμήσεις ότι το προσωποπαγές νεοθωμανικό καθεστώς Ερντογάν δεν θα «διαβεί τον Ρουβίκωνα ποταμό» ως προς τις επιθετικές ενέργειες στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, στέλνοντας ερευνητικά πλοία στα χωρικά ύδατα της Ελλάδος στην περιοχή του Καστελόριζου.

Δημοσιεύματα και πληροφορίες, μάλιστα, φέρουν την στρατιωτική ηγεσία της Τουρκίας να θεωρεί ότι είναι κατάλληλη ώρα να δοκιμάσει τις αντιδράσεις και τις αντοχές της Ελλάδος, με κίνηση αμφισβήτησης της θαλάσσιας περιοχής πέριξ του Καστελόριζου και με έναρξη σεισμικών ερευνών.

Από την επίσκεψη Ερντογάν στην Αθήνα και τις ιταμές του δηλώσεις μέσα στο Προεδρικό Μέγαρο, περί αλλαγής των όρων της Συνθήκης της Λωζάνης όσον αφορά τα σύνορα, η τουρκική διπλωματία και το στρατιωτικό κατεστημένο έχει, έως σήμερα, καταδείξει με κάθε τρόπο, ότι αυτό δεν ήταν σχήμα λόγου, αλλά αποτελούσε στρατηγική στόχευση της Άγκυρας.

Ωμή πραγματικότητα

Οι συνεχείς αναφορές Ακάρ περί «Γαλάζιας Πατρίδας», οι χάρτες που επιδεικνύει, με την ΑΟΖ, των Τούρκων να περιλαμβάνει το μισό Αιγαίο και το μεγαλύτερο τμήμα της ανατολικής Μεσογείου, εξαφανίζοντας τα ελληνικά νησιά, για τα οποία θεωρούν ότι δεν έχουν ΑΟΖ, παρά μόνο χωρικά ύδατα έξι μιλίων, κατά βάναυση προσβολή των ισχυόντων διεθνών κανόνων, οι συνεχείς επιθετικές δηλώσεις Ερντογάν περί Ματζικέρτ, καταστροφή της Σμύρνης κ.λπ., η εισβολή του Αττίλα ΙΙΙ στην Κυπριακή ΑΟΖ, οι προσπάθειες οριοθέτησης της Α.Ο.Ζ. με την Λιβύη, την οποία καλεί να μοιράσουν μεγάλα θαλάσσια τμήματα της Κύπρου και της Ελλάδος και οι συνεχείς παραβιάσεις στο Αιγαίο, καταδεικνύουν την ωμή πραγματικότητα.

Ότι δηλαδή η τουρκική απειλή κατά του Ελληνισμού δεν είναι ένα θεωρητικό κατασκεύασμα, αλλά πρόκειται για μια οδυνηρή πραγματικότητα, η οποία, αν δεν αντιμετωπισθεί έγκαιρα, μπορεί να οδηγήσει σε νέους εθνικούς «ακρωτηριασμούς».

Σήμερα, δέκα χρόνια μετά την ανηλεή μνημονιακή κηδεμονία και την πρόσδεση στα δεσμά των δανειστών για τα επόμενα ενενήντα εννέα χρόνια με υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας, η Ελλάδα εμφανίζεται αποδυναμωμένη σε οικονομικό, πολιτικό και στρατιωτικό επίπεδο, αποτελώντας και πάλι “ιδανικό θύμα” του τουρκικού πολιτικο-στρατιωτικού κατεστημένου. Η κατάσταση αυτή της παράλληλης οικονομικής χρεοκοπίας και της μειώσεως της στρατιωτικής ισχύος αποτελεί μέγιστο κίνδυνο.

Ειδικότερα, το μεταξύ τους εξοπλιστικό χάσμα μεγεθύνεται συνεχώς και η ήδη ανατραπείσα ισορροπία δυνάμεων αναμένεται να επιδεινωθεί τα επόμενα χρόνια, κυρίως στο Ναυτικό και στην Αεροπορία (ήδη, η ανάπτυξη των S-400 στην Τουρκία θα της δώσει την δυνατότητα να ελέγχει όλο το χώρο του Αιγαίου και της Ανατολικής Μεσογείου). Ο λόγος γι’ αυτό, δεν είναι μόνο η σημερινή οικονομική μας αδυναμία, αλλά και η πρωτοφανής κακοδιαχείριση των στρατιωτικών κονδυλίων από ένα ελλιποβαρές πολιτικό προσωπικό εξουσίας, κατά την ύστερη Μεταπολίτευση και τη μνημονιακή κηδεμονία, σε συνδυασμό με την έλλειψη εθνικής αποτρεπτικής στρατηγικής.

Πρακτική του “κουκουλώματος”

Απέναντι σε αυτό τον υπαρκτό πλέον κίνδυνο, η Ελλάδα συνεχίζει ακόμα την παθητική στάση και την πρακτική του “κουκουλώματος” των προβλημάτων, εκπέμποντας φοβικό σύνδρομο, που διαπερνά όλες τις τελευταίες πολιτικές ηγεσίες, οι οποίες προσδοκούν «τρίτοι» να μας λύσουν τα προβλήματα.

Η απραξία και η κατευναστική πολιτική φθάνει μέχρι του σημείου να μην έχει καταθέσει η Ελλάδα στον ΟΗΕ τις συντεταγμένες των εξωτερικών ορίων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, για μην προκαλέσει τους Τούρκους, την ώρα που αυτοί έχουν, ήδη, καταθέσει χάρτες και συντεταγμένες, με τις οποίες, κατά πλήρη παράβαση του διεθνούς δικαίου της θάλασσας, διεκδικούν παράνομα τεράστιες θαλάσσιες περιοχές νότια και νοτιοανατολικά της γραμμής Καστελόριζο–Ρόδος–Κάρπαθος–Κάσος–Κρήτη.

Αντιθέτως, το πολιτικό προσωπικό της χώρας είναι επιρρεπές στην δημιουργία εύκολων φαντασιώσεων περί ισχυρών συμμαχιών (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ισραήλ, Ευρώπη), που θα αποτρέψουν την δήθεν «απομονωμένη» Τουρκία από επιθετικές ενέργειες. Πλην όμως, για μια ακόμα φορά αποδείχθηκε ότι αυτές αποτελούν ψευδαισθήσεις, αφού κανείς δεν πρόκειται να σώσει τη χώρα μας σε μια δύσκολη στιγμή, παρά μόνο η ίδια, εάν είναι έτοιμη. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η στάση του Προέδρου των ΗΠΑ Τραμπ έναντι της Τουρκίας, για την παραλαβή των S-400.

Αν και αυτό αποτελεί μέγιστη επιθετική κίνηση ενάντια σε αυτές και το ΝΑΤΟ, ο Τούρκος Πρόεδρος έχει επιπλεύσει χωρίς καμία τιμωρία. Πιο πιθανό είναι να παίξει η Ελλάδα τον ρόλο της «Ιφιγένειας» στις ευρύτερες γεωπολιτικές ισορροπίες στην περιοχή, παρά να τιμωρηθεί ουσιαστικά η Τουρκία.

Ο χρόνος τελειώνει

Γι’ αυτό, επειδή ο χρόνος για την επιβίωση του Ελληνισμού τελειώνει, χρειαζόμαστε σήμερα άμεσα εθνική στρατηγική και πολιτική βούληση για την αναχαίτιση των παράνομων διεκδικήσεων της Τουρκίας. Αυτή, μεταξύ των άλλων, θα πρέπει να περιλαμβάνει:
Ενεργή και αποτελεσματική διπλωματία, προκειμένου να αξιοποιηθούν τα εσωτερικά προβλήματα και οι αντιφάσεις της γείτονος χώρας σε συνδυασμό με τις οξύτατες γεωπολιτικές συγκρούσεις των μεγάλων πλανητικών πόλων στην ευρύτερη περιοχή της Λεκάνης της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής.

Άμεση κατάθεση των συντεταγμένων των εξωτερικών ορίων της ελληνικής υφαλοκρηπίδας στον ΟΗΕ, προκειμένου να παύσει η ανέξοδος διπλωματική διεθνής χειραγώγηση της Τουρκίας για την περιοχή μας, με βάση τους κανόνες του διεθνούς δικαίου, που αναγνωρίζουν ότι τα νησιά έχουν δική τους υφαλοκρηπίδα. Είναι πλέον προφανές, ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για αβελτηρία στο θέμα αυτό, γιατί όσο δεν το πράττουμε, δεν αποδεχόμαστε μόνο ότι αποτελούμε κράτος μειωμένης κυριαρχίας, αλλά επιπλέον δημιουργούνται συνθήκες υφαρπαγής των δικαιωμάτων μας από την Τουρκία.

Στρατιωτική ενίσχυση με «έξυπνα όπλα» χαμηλού κόστους, αξιοποιώντας την δομή του αρχιπελάγους, έξω από τον καθορισμένο νατοϊκό προσανατολισμό. Απαιτείται άμεσα η ενίσχυση της παραπαίουσας ελληνικής βιομηχανίας και η ανακοπή της συνεχιζόμενης μείωσης της αποτρεπτικής δύναμης του Ελληνικού Στρατού.

Είναι, δυστυχώς, οδυνηρό για τη χώρα ότι, ενώ ξοδεύτηκαν τερατώδη σε σχέση με τα μεγέθη της ποσά, δεν μπόρεσε να δημιουργήσει εκείνο το ισχυρό στρατιωτικό εργαλείο, που θα απέτρεπε κάθε προσπάθεια προσβολής των νόμιμων δικαιωμάτων της στον άξονα Θράκης – Αιγαίου – Κύπρου – Ανατολικής Μεσογείου.