Από τον κατευνασμό στην υποταγή – Το τηλεφώνημα και τα τεκμήρια

Για να αποδεχθεί ο Ερντογάν την τηλεφωνική επικοινωνία με τον Έλληνα πρωθυπουργό προηγήθηκαν αρκετές κινήσεις “καλής θελήσεως” της ελληνικής πλευράς. Αυτό προκύπτει από διάσπαρτα στοιχεία που έχουν έλθει στο φως της δημοσιότητας. Όλα δείχνουν ότι η επικοινωνία οργανώθηκε με παρότρυνση-μεσολάβηση δυτικών χωρών. Καλό είναι λοιπόν να συσχετίσουμε τα γεγονότα, ώστε να εκτιμήσουμε τις εξελίξεις που θα ακολουθήσουν.

Η επικοινωνία Μητσοτάκη-Ερντογάν συνδυάστηκε με τις δηλώσεις του αναπληρωτού Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας, ο οποίος αναγνώρισε ως λάθος την επιλογή της Ελλάδος να ποντάρει στον στρατάρχη Χάφταρ στην Λιβύη. Τη συσχέτιση επεσήμανε ο καθηγητής Γιάννης Μάζης, σε συνέντευξή του στον ραδιοσταθμό ΣΚΑΙ και ακολούθως η κατά κανόνα καλά πληροφορημένη εφημερίδα “Εστία”.

Μάλιστα, ο Τούρκος Πρόεδρος είχε απαιτήσει ουσιαστικά “απολογία” από τον κ. Μητσοτάκη. Όπως είναι γνωστό, επιστρέφοντας από την διάσκεψη του Βερολίνου, είχε δηλώσει: «…θέλει να βελτιώσει τις σχέσεις μαζί μου και κάλεσε τον Χάφταρ στην Ελλάδα; Τι ανοησία… Να διορθώσει αυτό το λάθος και από εκεί και πέρα μπορούμε να συναντηθούμε μαζί του».

Όμως, πέραν του κατευνασμού του Ερντογάν, πίσω από τη “μετάνοια” της Ελλάδας για τις επαφές της με τον Λίβυο στρατάρχη, κρύβονται και οι πιέσεις συμμάχων-πατρόνων της χώρας μας, επειδή δεν τους αρέσει η σχέση του Χάφταρ με τη Ρωσία. Αυτό φάνηκε μια εβδομάδα πριν το τηλεφώνημα, όταν ο πρώην εκπρόσωπος Τύπου του ΝΑΤΟ Παναγιώτης Θεοδωρακίδης είχε αποκαλύψει: «Τηλεφωνεί ο Χάφταρ και το επιτελείο του και δεν σηκώνουν τηλέφωνο»! Όμως αυτή η σκαιά συμπεριφορά της Ελλάδος αποτελεί όνειδος για την υπόληψη και την αξιοπιστία της χώρας μας.

Μηνύματα “καλής θελήσεως”

Επιπλέον, λευκή σημαία στην τουρκική πολιορκία είχε σηκώσει και ο Κύπριος πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης, την παραμονή της τηλεφωνικής επικοινωνίας, διοχετεύοντας το εξής μέρος συνέντευξής του, που ήταν εν αναμονή μετάδοσης: «Εάν θεωρήσουμε ότι μπορούμε στρατιωτικά να δώσουμε μάλλον λύση μέσα από την στρατικοποίηση, αυτό θα είναι το τέλος του Κυπριακού Ελληνισμού…».

Μετά από όλα αυτά συμπεραίνουμε ότι στα μηνύματα “καλής θελήσεως”, που έστειλε η ελληνική πλευρά προς την γείτονα, εντάσσονται και τα κατευναστικά άρθρα του Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας και του αναπληρωτή του, για τα οποία έχουμε ήδη αρθρογραφήσει. Το ίδιο κλίμα ευνοούσε και η προσπάθεια του δευτέρου να καθησυχάσει την κοινή γνώμη για τις απειλές που προκύπτουν κατά της Ελλάδος και της Κύπρου από το γνωστό βιβλίο του πρώην Τούρκου πρωθυπουργού Αχμέτ Νταβούτογλου.

Για αντίστοιχους προφανώς λόγους αποκλήθηκαν «τρελοί»(!), με δηλώσεις του Συμβούλου Εθνικής Ασφαλείας, όσοι ζητούν «διάφορες μονομερείς ανακηρύξεις και οριοθετήσεις ΑΟΖ, χωρίς συμφωνία με άλλα κράτη» κλπ! Ο καθένας μπορεί να σκεφθεί ποιοι καθηγητές, αναλυτές, δημοσιογράφοι και πολιτικοί, ανήκουν σε αυτούς τους “τρελούς”! Πόση σοβαρότητα έχει μια τέτοια δήλωση, όταν μιλά με υβριστικό τρόπο για τέτοιες προσωπικότητες;

Κατευναστικές ενέργειες μετά το τηλεφώνημα

Κατόπιν αυτών ας δούμε και τι ακολούθησε το τηλεφώνημα των δύο ηγετών. Ο πρόεδρος του Νομικού Συμβουλίου του υπουργείου Εξωτερικών καθηγητής Χρήστος Ροζάκης, σε συνέντευξή του στον Γιώργο Σαχίνη, επιχειρηματολόγησε υπέρ θέσεων που συνιστούν υποχώρηση από τις πάγιες εθνικές θέσεις. Ασφαλώς όποιος κατέχει αυτό το αξίωμα, με δημόσια εκφορά τέτοιων αντιλήψεων, εκπέμπει σήμα ότι υπάρχει πρόθεση για παραχωρήσεις από την Αθήνα, έστω και αν επισήμως εμφανίστηκε να εκφράζει προσωπικές απόψεις.

Ειδικότερα ο καθηγητής είπε ότι η Ελλάδα έχει μαξιμαλισμό, ότι ελληνικά νησιά έχουν περιορισμένη επήρεια σε ΑΟΖ, όπως το Καστελόριζο το οποίο θεωρεί απομονωμένο. Επίσης, ότι η επέκταση της αιγιαλίτιδας ζώνης στα 12 ναυτικά μίλια εμποδίζει την ελεύθερη ναυσιπλοΐα, θεωρώντας ως ιδανική λύση τα 10 ναυτικά μίλια κλπ! Βεβαίως τέτοια χαϊδεύουν τα αυτιά της Άγκυρας, εξ ου και Τούρκοι αξιωματούχοι έσπευσαν να εκμεταλλευτούν αυτές τις ελληνικές δηλώσεις.

Άλλο ανησυχητικό είναι ότι υπάρχουν ενδείξεις για μυστικές συνομιλίες με σκοπό την επισημοποίηση της διχοτόμησης στην Κύπρο, πιθανώς με ένα σχέδιο τύπου Ανάν, καθώς και τη συνεκμετάλλευση των ενεργειακών πόρων. Σύμφωνα με την “Καθημερινή”, η τουρκική εφημερίδα Hürriyet, μόνο στην αγγλική έκδοσή της, ανέφερε δήλωση του Τούρκου πρέσβη στην Ελλάδα, ο οποίος είπε «…οι δύο γειτονικές χώρες μπορούν να επιλύσουν ζητήματα όπως τα δικαιώματα επί των φυσικών πόρων στην Ανατολική Μεσόγειο και η διχοτόμηση του νησιού της Κύπρου»!

Τέλος, διέρρευσε και κάτι που, αν συζητά να προσφέρει η ελληνική κυβέρνηση στην Τουρκία, είναι το πλέον ανώδυνο σε σχέση με τα προηγούμενα. Συγκεκριμένα ο δημοσιογράφος Μανώλης Κωστίδης αποκάλυψε ότι ισλαμιστικές εφημερίδες άρχισαν ξαφνικά να γράφουν ότι τον Σεπτέμβριο με Οκτώβριο θα λειτουργήσει το τζαμί της Αθήνας. Όμως, το τζαμί είναι ελληνικό και δεν πρέπει να συσχετιστεί με την Τουρκία.

Ενίσχυση στρατιωτικής ισχύος 

Πέραν της ικανοποίησης της Τουρκίας, οι ανωτέρω εκδηλώσεις προετοιμάζουν την κοινή γνώμη, ώστε να αποδεχθεί υποχωρήσεις. Απέναντι σε αυτά δεν ορθώνεται αντιπολίτευση. Όλα δείχνουν ότι πλησιάζει η στιγμή που οι υποχωρήσεις δεν θα μείνουν σε λόγια και διαπραγματεύσεις, αλλά θα υλοποιηθούν με κάποια συμφωνία. Θα πρόκειται για ένα βαρύ τίμημα που θα πληρώσει ο Ελληνισμός, τόσο σε παραχωρήσεις εθνικών δικαιωμάτων, όσο και σε κύρος και αξιοπρέπεια.

Αν η Ελλάδα θέλει να αντισταθεί οφείλει να ενισχύσει τη διπλωματική της θέσης, μέσω της αναβάθμισης της αποτρεπτικής της ικανότητας. Παραλλήλως πρέπει να επιδιώξει τη σύναψη στρατιωτικών συμμαχιών με χώρες που έχουν συγκλίνοντα συμφέροντα, όπως η Γαλλία, η Αίγυπτος και το Ισραήλ. Σ’ αυτό επίπεδο κάθε βραδυπορεία κοστίζει εθνικά.

Ενώ όμως η κυβέρνηση Μητσοτάκη επιδεικνύει γαλαντομία όσον αφορά στον κατευνασμό της Τουρκίας, είναι φειδωλή σε ό,τι αφορά στην ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων. Κι αυτό, όταν είναι κοινό μυστικό πως το στράτευμα έχει ζητήματα χαμηλών διαθεσιμοτήτων των αμυντικών μέσων και υλικών. Το θέμα εξέθεσε προ καιρού και ο τέως Αρχηγός ΓΕΕΘΑ στρατηγός Μιχαήλ Κωσταράκος, με σχετικό άρθρο του.

Όχι υπακοή σε παροτρύνσεις

Εν τούτοις έκτοτε δεν αντιληφθήκαμε καμία σοβαρή κίνηση για την θεραπεία του προβλήματος, για την προμήθεια επείγοντος οπλισμού, όπως οι σύγχρονες τορπίλες των υποβρυχίων κλάσης 214. Όμως δεν είναι εύκολη η διεξαγωγή πολέμου όταν οι διαθεσιμότητες δεν είναι ιδανικές και αυτό το εκμεταλλεύεται η Τουρκία για να πιέζει.

Παρά ταύτα, η κυβέρνηση φαίνεται απρόθυμη να κάνει τις υπερβάσεις που απαιτεί η θεραπεία του προβλήματος. Αντ’ αυτού προτιμά να μην στενοχωρήσει κάποιους, αποσπώντας πόρους για εξοπλισμούς. Δεν υπολογίζει, όμως, ότι θα δυσαρεστήσει όλους τους Έλληνες αν υποταχθεί στην τουρκική βουλιμία. Τέτοια μεταφορά πόρων δεν θα απαγόρευαν οι δανειστές της χώρας, εφόσον δεν αυξάνεται ο προϋπολογισμός.

Η αντίσταση στην τουρκική επεκτατική πίεση απαιτεί δυναμικές κινήσεις και όχι υπακοή σε παροτρύνσεις τρίτων, που για να εξυπηρετήσουν δικά τους συμφέροντα μας λένε φανερά “βρείτε τα” και κρυφά “δώστε τα”. Αν συνεχίσουμε έτσι, απομένει να παρακολουθήσουμε, όχι αν, αλλά πόση υποταγή θα επιδείξουμε κάτω από τις πιέσεις που μας ασκούνται. Διότι δεν μας πιέζει μόνον η Τουρκία, αλλά και άλλοι δυνάστες που εκλαμβάνονται σαν φίλοι. Ο χειρότερος δυνάστης μας, όμως, είναι οι δικές μας αδυναμίες. Θέλουμε να τις υπερβούμε;