Διαπραγμάτευση χωρίς εθνικές εκπτώσεις

του Μένιου Τασιόπουλου  – 

Αν και η κυβέρνηση αποφεύγει να ανοίξει τα χαρτιά της όσον αφορά τη στάση της στις διαπραγματεύσεις για το ζήτημα της ονομασίας, οι διαρροές από την ενημέρωση που έκανε ο Νίκος Κοτζιάς στη σχετική κυβερνητική σύσκεψη δίνουν μία γεύση για το πως θα κινηθεί η Ελλάδα. Ουσιαστικά για το εάν και με ποιο τρόπο θα κλείσει η ματωμένη και κακοσχεδιασμένη από τον δυτικό παράγοντα βίαιη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας που άρχισε αμέσως μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.

Οι δηλώσεις από τις κυβερνήσεις των Σκοπίων και της Αθήνας για την ετοιμότητα να καταλήξουν σε συμφωνία τροφοδότησαν μία υπεραισιοδοξία, δεδομένης και της πίεσης που ασκεί και στις δύο πλευρές η Ουάσιγκτον, προκειμένου κα καταστεί δυνατή η ένταξη της FYROM στο ΝΑΤΟ τον ερχόμενο Ιούλιο. Η πολιτική πραγματικότητα στην Ελλάδα, οι μικροκομματικές σκοπιμότητες προσώπων στην κυβέρνηση, αλλά και οι εξίσου μικροκομματικές σκοπιμότητες στην αντιπολίτευση δεν επιτρέπουν μια στιβαρή και ασφαλή εθνική προσέγγιση στο θέμα.

Είναι κρίσιμο να υπογραμμισθεί ότι η Ελλάδα σπαταλά πολύτιμο διπλωματικό κεφάλαιο σε μια πολύ σύνθετη διεθνοπολιτικά περίοδο. Κεφάλαιο που της είναι απαραίτητο για πιο σοβαρά ζητήματα, όπως η αντιμετώπιση της Τουρκίας, η «πενταμερής» στην Μεσόγειο και οι συμμαχίες που χρειάζεται για να εκμεταλλευθεί τις ενεργειακές και γεωπολιτικές δυνατότητες της. Ας σημειωθεί ότι βρισκόμαστε στο τέλος της εθνομηδενιστικής παγκοσμιοποίησης.

Στην ατζέντα των εθνικών θεμάτων το Σκοπιανό είναι ένα χρόνιο πλέον ζήτημα. Από τη στιγμή που η Ελλάδα έχει στρατηγική επιλογή την σταθερότητα των συνόρων στη Βαλκανική, η ένταξη της FYROM στο ΝΑΤΟ πρέπει να επιτευχθεί. Όχι, όμως, με έκπτωση στα ελληνικά συμφέροντα. Δεν πρέπει το όποιο αποτέλεσμα των διαπραγματεύσεων να συνιστά έκπτωση, να εκληφθεί ως δείγμα ενδοτισμού.

Στις συζητήσεις που ξεκινούν στις 19 Ιανουαρίου στη Νέα Υόρκη η Ελλάδα μπορεί να θέσει εναλλακτικά στο τραπέζι τρία ονόματα. Η διαπραγμάτευση, πάντως, πρέπει οπωσδήποτε να συμπεριλάβει τα ζητήματα της ταυτότητας, το όνομα της εθνότητας και της γλώσσας. Και βεβαίως, τα όποια ονόματα συμφωνηθούν να είναι erga omnes, για όλες τις χρήσεις, εκτός και εντός των συνόρων της FYROM.