Εδώ δεν έχουν Σχέδιο Α, το Σχέδιο Β τούς μάρανε

του Κώστα Βενιζέλου  –

Σε προεκλογικές περιόδους ισχύει, λένε, το «ακούς πολλά, πιστεύεις λίγα» αν και τούτο μπορεί να θεωρηθεί μια επιδερμική προσέγγιση που ουσιαστικά παραπέμπει σε ισοπεδωτικές λογικές. Αυτό προσφέρει και άλλοθι στους υποψηφίους να παρουσιάζουν θέσεις ξένες προς τις διαχρονικές τους απόψεις και φιλοσοφίες.

Τους προσφέρουν τη δυνατότητα να προσφεύγουν στην υπερβολή. Οι πολίτες πρέπει να γνωρίζουν την πολιτική των υποψηφίων και μετά τις προεδρικές εκλογές. Πρέπει να γνωρίζουν πώς θα πορευθούν. Γι’ αυτό και δεν νομιμοποιείται κανείς να αφήνει γκρίζες σκιές για τη διαχείρισή της μετά τις εκλογές περιόδου. Είτε εκλεγεί είτε όχι. Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, σε συνέντευξή του, αναφέρθηκε σε σχέδιο Β. Μέχρι και πρόσφατα δηλωνόταν από την Κυβέρνηση πως για τη Λευκωσία υπάρχει μόνο σχέδιο Α.

Μετεκλογικά μυστικά

Τώρα, υπάρχει μια νέα τοποθέτηση από τον κ. Αναστασιάδη. Ανέφερε πως μετά που θα εξαντλήσει όλα τα περιθώρια με νέες προσπάθειες στο Κυπριακό, εάν αποτύχουν, «θα πρέπει με τις πολιτικές δυνάμεις, να υπάρξει μια ειλικρινής διαβούλευση για να δούμε τι είναι το “σχέδιο Β” που θα δημιουργεί συνθήκες ειρήνης, θα προστατεύει τον Ελληνισμό και θα διαφυλάσσει τη λειτουργικότητα του κράτους. Αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης…».

Τι σκέφτεται, ποιες ιδέες έχει διαμορφώσει, έστω και στο μυαλό του, θα πρέπει να ενημερώσει τους πολίτες γιατί είναι πολύ σημαντικό ζήτημα για να αφεθεί να συζητηθεί όταν προκύψει και τότε να ενημερωθούμε. Γιατί μπορεί να εννοεί από «νέα στρατηγική», «αγώνα απελευθέρωσης», «συμφωνημένη διχοτόμηση», «βελούδινο διαζύγιο» μέχρι και τακτική συντήρησης της σημερινής κατάστασης μέχρι να διαφοροποιηθούν τα δεδομένα. Συνεπώς αυτό δεν μπορεί να μείνει μετεκλογικό μυστικό.

Το πρόβλημα δεν είναι μόνο να αφήνεται να αιωρείται μια τοποθέτηση, πολλαπλών ερμηνειών, ώστε να ικανοποιεί όλων των αποχρώσεων τις απόψεις. Το ζητούμενο είναι να υπάρχει πολιτική και όχι να υιοθετείται λογική του στύλον-στύλον άνεση. Για 43 χρόνια υπήρχε ένα σοβαρό πρόβλημα στη διαχείριση του Κυπριακού. Το θύμα έχασε το ηθικό πλεονέκτημα και εξίσωσε το δίκαιο με τις αιτιάσεις του κατακτητή.

Σενάρια στον αέρα

Οι εκάστοτε ηγεσίες στη Λευκωσία προτιμούσαν την πεπατημένη για να μη χρεωθούν κόστος ή να αναλάβουν ρίσκο. Βεβαίως, το ρίσκο είναι μεγαλύτερο ακολουθώντας μια αδιέξοδη πολιτική, μια πορεία που πρόσφερε άλλοθι στην Τουρκία διά του δικοινοτικού διαλόγου. Μιας διαδικασίας που έχει στηθεί με τέτοιο τρόπο που, διά της αναποτελεσματικότητάς της, να εδραιώνει τα κατοχικά δεδομένα. Διαχρονικά επιβεβαιώνεται πως η Λευκωσία δεν είχε επί της ουσίας πυξίδα στο Κυπριακό.

Όσα λέγονται για σχέδιο Α και σχέδιο Β παραμένουν κενά περιεχομένου. Εδώ δεν υπάρχει σχέδιο Α, αλλά δεν το παραδέχονται. Γιατί εάν υπήρχε δεν θα συζητούσαμε το 2017 για τη μορφή της λύσης, τι είναι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία, ποιο το περιεχόμενο και κατά πόσο μπορεί ή όχι να εφαρμοστεί. Όσο κι εάν αυτό μπορεί να φαντάζει υπερβολή, ανέφικτο, θα πρέπει οι υποψήφιοι να λένε κι αυτά που «εάν προκύψουν θα συζητήσουν, θα αποδεχθούν» και όχι να αφήνουν τα διάφορα σενάρια να αιωρούνται.

Υ.Γ.: Μόνο σε μια Μπανανία, μπορεί το τελευταίο τρίμηνο πριν τη λήξη της θητείας της κυβέρνησης να ανοίγουν τα ταμεία και να ξεκινούν οι παροχές. Μόνο σε μια Μπανανία, μπορεί η κυβέρνηση να θεωρεί πως τα λάθη και οι παραλείψεις σβήνονται με την παροχολογία. Ας πιστώσουν τους πολίτες με κριτήριο πέραν του «Χάρη δώσ’ τα όλα». Παλιάς κοπής πολιτικός ο Πρόεδρος, παλιάς κοπής πρακτικές.