Εκτός της διπλωματικής διελκυστίνδας για το Κυπριακό η Ελλάδα

Θέλει μοντέλο δυο κρατών στην Κύπρο η Τουρκία, κι αυτό επιδιώκει να ξεκαθαρίσει πριν την έναρξη μιας νέας διαπραγμάτευσης. Αξιώνει η κατοχική Τουρκία πρώτα αναγνώριση και μετά συζήτηση των όρων της παράδοσης. Θέλει, η Άγκυρα και τον φυσικό πλούτο και προειδοποιεί πως θα προχωρήσει σε νέες σεισμικές έρευνες και γεωτρήσεις στην κυπριακή ΑΟΖ, απαντώντας έτσι στα όσα εξήγγειλε η αρμόδια υπουργός Ενέργειας της Κύπρου, Νατάσα Πηλείδου.

Η τελευταία ανακοίνωσε πως υπάρχουν συγκεκριμένες ημερομηνίες, από την πλευρά της κοινοπραξίας ExxonMobil–Qatar Petroloeum, για να αρχίσει η πρώτη γεώτρηση περί τα τέλη Νοεμβρίου με αρχές Δεκεμβρίου. Αυτό το είχε ανακοινώσει και προ μηνών και ανάλογη ήταν και η τουρκική απάντηση. Περαιτέρω, η κ. Πηλείδου είπε πως στο τέλος του τρέχοντος μηνός θα επισκεφθεί τη Ρώμη για συνομιλίες με τους επικεφαλής της εταιρίας ΕΝΙ για τον προγραμματισμό των επόμενων γεωτρήσεων.

Αυτό, που επιχειρεί η Τουρκία είναι είτε να αποτρέψει τη συνέχιση του ενεργειακού προγράμματος της Κυπριακής Δημοκρατίας είτε διά της επιβολής να προχωρήσει σε δικές της γεωτρήσεις, θέλοντας από την μια να επιβάλει τετελεσμένα αλλά και να προκαλέσει ένταση. Ενδεχομένως και να φοβερίσει και τις εταιρείες, που δραστηριοποιούνται στην κυπριακή ΑΟΖ.

Τα δύο σενάρια σαφώς θα λειτουργήσουν εναντίον των κυπριακών σχεδιασμών ενώ η πίεση, η οποία ασκεί η κατοχική δύναμη, στοχεύει να υποτάξει τη Λευκωσία στα σχέδια της και να την εξαναγκάσει να προσαρμοστεί στις επεκτατικές πολιτικές της. Είναι ξεκάθαρο πως η κατοχική δύναμη επιχειρεί, σε μια περίοδο ανακατανομής ισχύος στην ευρύτερη περιοχή να έχει ρόλο και λόγο. Πρωτίστως μέσα από τις εξελίξεις και τις αλλαγές, να υλοποιήσει τις στρατηγικές της επιδιώξεις, έχοντας ως βασικό στόχο – καθώς θεωρεί πως είναι εύκολος- τον πλήρη έλεγχο της Κύπρου.

Οι τουρκικές επεκτατικές, ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις είναι γνωστές. Άλλωστε η κατοχική δύναμη δεν αποφεύγει να τις διακηρύττει. Υιοθετεί ενίοτε την γνωστή τακτική της, σύμφωνα με την οποία μέσα από τη συστηματική αμφισβήτηση, το γκριζάρισμα περιοχών, τις διεκδικεί διά της ισχύος. Στην περίπτωση της Κύπρου χρησιμοποιώντας τους Τουρκοκύπριους θεωρεί δεδομένο ότι τμήμα της Κύπρου, στο έδαφος και στη θάλασσα είναι «τουρκικά»!

Κυπριακό και Ελλάδα

Το ζητούμενο είναι τι κάνει η Λευκωσία, η ελληνική πλευρά στην Κύπρο έχοντας απέναντι της μια τουρκική διαχρονική πολιτική, η οποία βαθμηδόν υλοποιείται. Είτε αξιοποιώντας το χρόνο, που εδραιώνει τα κατοχικά δεδομένα είτε διά της επιβολής νέων τετελεσμένων. Η ελληνική πλευρά στην Κύπρο, σήμερα παρά ποτέ, παρουσιάζεται χαμένη στις εξελίξεις.

Όπως πράττει διαχρονικά ακολουθεί τις εξελίξεις, δεν τις διαμορφώνει. Βλέποντας την κατοχική δύναμη προελαύνει, επιβάλλει και εδραιώνει τετελεσμένα, επιχειρεί να βρει απαντήσεις. Αυτές οι απαντήσεις, βέβαια, δεν βρίσκονται, ούτε σε ευφάνταστες ιδέες, που δύσκολα τεκμηριώνονται, ούτε και “αξιοποιώντας” τις βρετανικές φόρμουλες, που προφανώς και δεν απορρίπτονται λόγω της προέλευσης τους, αλλά εξαιτίας του περιεχομένου τους.

Ούτε το ένα, ούτε το άλλο είναι λύση. Η έλλειψη ιδεών και πολιτικής είναι αυτό, που προφανώς καθιστά την Κύπρο αιχμάλωτη των δυο από τις τρεις λεγόμενες εγγυήτριες δυνάμεις. Η τρίτη, η Ελλάδα, αγνοείται. Χάθηκε, για μια ακόμη, φορά σε μια πολύ κρίσιμη φάση, όπου η έλλειψη πολιτικής έχει οδηγήσει την Κυπριακή Δημοκρατία στο δίλημμα: Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα.