Έλληνες της Αζοφικής και της Κριμαίας: Δύο χρόνια ξεχασμένοι, 27 αιώνες όρθιοι

Ως στρατηγικό θεμέλιο έθεσαν την σωστή και δίκαιη λειτουργία του κράτους. Πάνω από κομματικά συμφέροντα, πάνω από την θρησκεία, πάνω από την ελίτ, έβαλαν το κράτος, το έθνος. Την πατρίδα και την προστασία του έθνους τους. Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει αρχίσει από το 2014. Ο Ελληνισμός σε Ρωσία και Ουκρανία έχει 27 αιώνες αδιάλειπτης παρουσίας μέσα από τρομερές περιπέτειες. Στα εδάφη της Αζοφικής και της Κριμαίας, μάλιστα, έχει και αγροτική παρουσία που σημαίνει βαθιές ρίζες. Ακόμη υπάρχει ο αμπελώνας του Λάμπρου Κατσώνη στην Λειβαδιά της Κριμαίας.

Εδώ και δυο χρόνια μέσα στην δίνη αυτού του εμφυλίου πολέμου ανεβαινει ένα νέο Γολγοθά. Μόνος, αβοήθητος, ξεχασμένος, προδομένος. «Η Ελλάδα, μας εγκατέλειψε!», «σώστε μας» ήταν η κραυγή των 150.000 Ελλήνων των ελληνικών κοινοτήτων στην αρχή αλλά και στην συνέχεια του πολέμου. Αντί η ελληνική Πολιτεία να προστατέψει σε κάποιον βαθμό τον εκεί Ελληνισμό, τον εγκατέλειψε παντελώς!

Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που –βάση του διεθνούς δικαίου περί μειονοτήτων– είχε έννομο δικαίωμα παρέμβασης στην περιοχή της ανατολικής Ουκρανίας. Διέλυσε τις γέφυρες με την ρωσική πλευρά ώστε τώρα να μην μπορεί να βοηθήσει του Έλληνες εκεί, που πολεμούν συχνά μεταξύ τους επιστρατευμένοι. Πολλοί από αυτούς χρησιμοποιήθηκαν σαν ασπίδες των αμυνομένων στην μάχη της Μαριούπολης. Τους εξανάγκασαν να πολεμήσουν, οι αμυνόμενοι του τάγματος Αζόφ, όπως αναφέρει η Ναταλία Παπακίτσα πρόεδρος των Ελλήνων του μεγαλύτερου ελληνικού χωριού, του Σαρτανά. Τους εκβίασαν και τους χρησιμοποίησαν σαν ομήρους. Η Ελλάδα απούσα στην τραγωδία τους.

Ξεχασμένοι οι Έλληνες της Αζοφικής…

Αντί να είναι στα οκτώ πρώτα κράτη του αντιρωσικού συνασπισμού, η Ελλάδα έπρεπε να εκμεταλλευτεί την διπλωματική ευκαιρία που της δίνει το στρατηγικό πλεονέκτημα, της χρήσης των λιμανιών ,αεροδρομίων και ξένων βάσεων στο έδαφος της, προς όφελος των ομογενών, αλλά και του Κυπριακού. Όπως ακριβώς κάνει η Τουρκία. Αλλά αυτό για να γίνει απαιτεί μακροχρόνια στρατηγική, υψηλό επίπεδο ιστορικής γνώσης και ανάλογη ηγεσία. Τώρα η περιοχή της ελληνικής ομογένειας (Κριμαία και Αζοφική) έχει περάσει σε ρωσική διοίκηση.

Πως λοιπόν το ελληνικό κράτος με τέτοια ακραία εχθρική στάση προς την Ρωσία θα μπορέσει να στηρίξει τον Ελληνισμό εκεί; Η μόνη βοήθεια σήμερα προέρχεται από τους Έλληνες της Ρωσίας (κυρίως της Κριμαίας) και την Ελληνική Εταιρεία Αυστρίας υπό την ηγεσία της Δρ. Όλγας Σαραντοπούλου (μέλος του Συμβουλίου Απόδημου Eλληνισμού, www.panhellenicpost.com). Πού είναι τα κρατικά κανάλια; Η εγχώρια ελίτ, η Εκκλησία, η Ακαδημία, το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού; H Επιτροπή ελληνικής διασποράς; Αναρωτιέμαι ως Έλληνας πολίτης γιατί δεν τηρούν το άρθρο 108 του Συντάγματος;

Όλες οι χώρες στάθηκαν στους ομογενείς τους. Η Τουρκία απεγκλώβισε άμεσα Τούρκους από την Μαριούπολη, το Ισραήλ έστειλε αεροπλάνα και βοήθησε εκατοντάδες Ουκρανούς Εβραίους να φύγουν προ και κατά την διάρκεια του πολέμου. Όπως αναφέρει η Ελένη Πρόνταν, πρόεδρος των Ελλήνων της Αζοφικής: «Καμία ανθρωπιστική βοήθεια από την ελληνική κυβέρνηση. Ένα χρόνο πριν στα ελληνικά χωριά δεν είχαν ούτε να φάνε». Και συνεχίζει: «Από την Ελλάδα δεν ζητάμε τίποτε υλικό. Ο Ελληνισμός της Αζοφικής δεν είναι με το χέρι απλωμένο. Το μόνο που ζητάμε είναι φιλία, σεβασμό και κυρίως αναγνώριση».

Καμία απολύτως μέριμνα

Καμία απολύτως μέριμνα λοιπόν, ούτε για τα παιδιά των ομογενών αν και έγινε σχετική αγωνιώδη έκκληση από τους ομογενείς στην Μαριούπολη, στην αρχή του πολέμου. Δεν μπόρεσαν ούτε αυτά να σώσουν! Όμως αυτός ο “κανιβαλισμός” των Ελλήνων της Αζοφικής από το ελληνικό κράτος δεν είναι τωρινό φαινόμενο. Ήταν απών σχεδόν πάντα στις δύσκολες στιγμές των Ελλήνων του εξωτερικού. Γιατί τα ατομικά και κομματικά συμφέροντα υπερβαίνουν τα εθνικά. Γιατί προηγούνται τα “θέλω” των “συμμάχων” μας. Γιατί λείπει το ήθος στην εγχώρια ελίτ. Γιατί δυστυχώς δεν υπάρχουν στην Ελλάδα οι μηχανισμοί της δικαιοσύνης που να ελέγχουν όσους παίρνουν αποφάσεις, όπως συμβαίνει σε σύγχρονα κράτη.

Τι σχέση έχει η ελληνική ελίτ σήμερα, με αυτή της επανάστασης του 1821 που έδωσαν τα πάντα στην πατρίδα, ή αυτής του 1940 όπου το 50 % των εξόδων του πολέμου προσφέρθηκε από τους Έλληνες ευπατρίδες της εποχής. Και στην οικονομική κρίση του 2010 και στην σημερινή κρίση του πολέμου στην Ουκρανία η ελίτ έδειξε στο έπακρο τον γενιτσαρισμό της και την παντελή απουσία πατριωτισμού. «Η αιτία είναι ότι η ελίτ, δεν έχει ήθος» όπως γράφει ο Λιαντίνης.

Ουδείς κρατικός μηχανισμός προσφέρει βοήθεια στον εκεί Ελληνισμό. Παρακολουθήσαμε την καταστροφή της Μαριούπολης, όπως της Κύπρου το 1974, της Κωνσταντινούπολης το 1955, του ποντιακού Ελληνισμού το 1919 και της Βορείου Ηπείρου διαχρονικά. Ξεχασμένοι παντελώς. Θα έπρεπε η Ελλάδα να έχει υποστηρίξει όποιο ομογενειακό δυναμικό υπάρχει και παράλληλα να έχει δώσει κίνητρα στους πρόσφυγες αυτού του πολέμου να εγκατασταθούν στην χώρα μας με την παραχώρηση ιθαγένειας. Η Ελλάδα σβήνει δημογραφικά. Η ελληνική επαρχία είναι έρημη από κόσμο.

Ξαναστήνουν τη ζωή τους

Οι Έλληνες της Αζοφικής και της Κριμαίας σήμερα ξαναστήνουν την ζωή τους. Δεν τους εξαφάνισαν, ούτε οι βάρβαροι, ούτε ο Στάλιν, ούτε ένα σωρό διώξεις και απαγορεύσεις. Θα συνεχίσει να τους οπλίζει η ομηρική γλώσσα εκεί στη μακρινή στέπα και να τραγουδούν: «Eλλάδα – δικό μας το φως». Ακρίτες, του υπερβόρειου Ελληνισμού για χιλιετίες. Με ρίζες από ελληνικό πνεύμα και μάρμαρο 27 αιώνων. Καθάρια Ρωμιοσύνη. Δεν ξεχνούν την μητέρα Ελλάδα κι ας είναι αυτή αγνώμων. Κι ας τους χρωστά την αναγέννηση της. Γιόρτασαν μόνοι τους την 25 Μαρτίου στα εκεί ελληνικά χωριά.

Φτιάχνουν πάλι τα ελληνόγλωσσα σχολεία τους και ξαναστήνουν τα ελληνικά μνημεία και τις ελληνικές εκδηλώσεις. Δεσπόζει η πινακίδα “Μαριούπολη”  με τα ελληνικά γράμματα στην είσοδο της πόλης. Γιατί ο Ελληνισμός είναι πάθος και πηγή ζωής γι’ αυτούς. Είναι το φως που τους οδηγεί στην ιστορία. Το ίδιο και στην Μόσχα. Το κέντρο ελληνικού πολιτισμού (www.hecucenter.ru) με την Δρα Θεοδώρα Γιαννίτση μπολιάζει με τον ελληνικό πολιτισμό όλη την περιοχή. Με ελληνικά σχολειά και ελληνοκεντρικές εκδηλώσεις. Για να θυμίζει σε όλα τον πλανήτη ότι: «Σε ό,τι αφορά το πνεύμα , όλα τα έθνη είναι αποικίες της Ελλάδος» όπως γράφει Γ. Ντιράντ στο έργο του “Ιστορία του παγκόσμιου πολιτισμού”. Πού είναι η τόσο λαλίστατη στα διάφορα forum Πρόεδρος της Δημοκρατίας;

Όσα “ξεχνάει” το ελληνικό κράτος…

Σε Ρωσία, Ουκρανία και Βόρειο Ήπειρο, ο Ελληνισμός είναι ξεχασμένος. Κι ας σκοτώθηκαν τόσοι Έλληνες στη Μαριούπολη. Κι ας προβλέπει το Σύνταγμα στο άρθρο 108… Υπάρχει, όμως, η εθνικά ασύμφορη πολεμική εμπλοκή της Ελλάδος. Κρίμα. Γιατί όταν επικαλείσαι την σωστή πλευρά της Ιστορίας, πρέπει να γνωρίζεις την Ιστορία. Ξεχάσαμε ότι τον Φεβρουάριο 1821 ο Αλέξανδρος Υψηλάντης κήρυξε την ελληνική εθνεγερσία, ορμώμενος από την Ρωσία, ακολουθούμενος από Έλληνες ευπατρίδες, της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.

Η Ελλάδα έχει λοιπόν παλιό χρέος και προς την ομογένεια εκεί και προς την Ρωσία. Στην επέτειο της 25ης Μαρτίου αντί να προσκαλείται η Ρωσία, προσκαλείται η Τουρκία! Είναι κρίμα η χώρα μας, με τέτοια ιστορική σύνδεση και τέτοιο πολιτιστικό μέγεθος να έχει τέτοια στάση. Αλλά την απάντηση την δίνει ο Αριστοτέλης: «Αν κυβερνούν οι ανίκανοι τότε φταίνε οι ικανοί και ότι η απάθεια και η ανέχεια είναι τα βασικά δείγματα της παρακμής, μιας κοινωνίας». Οι συνέπειες που θα προκύψουν από τέτοιου είδους πολιτικές, βαρύνουν την πατρίδα μας. Η ελίτ δεν θα υποφέρει. Έχει πάντα εναλλακτική λύση, όταν είναι υποτελής…

---

* Ο Χαρίλαος Δαμιανάκος είναι απόστρατος αξιωματικός των ελικοπτέρων του Πολεμικού Ναυτικού. Ασχολήθηκε ιδιωτικά με τον απόδημο Ελληνισμό και την δημιουργία σχολείων ελληνικής γλώσσας σε Ρωσία, Ουκρανία και Βαλτικές χώρες. Έχει συγγράψει τα βιβλία “Οι Σύντροφοι του Αχιλλέα στα Ίμια” και “Ελληνισμός σε Ρωσία και Ουκρανία” (εκδόσεις “Αδούλωτη Μάνη”). Ομιλεί αγγλικά και ρωσικά.