Ελληνοτουρκικά ΜΟΕ – επικίνδυνες ‘συναναστροφές’

Η Τουρκία με τας προκλητικάς και παρανόμους NΟΤΑΜ Α5876/2016, Α5882/2016, Α3603/2017, Α3764 (και όχι μόνον…) έχει επαρκώς τεκμηριώσει την πρόθεσίν της να ακυρώσει την ελληνικήν εθνικήν κυριαρχίαν εις το Ανατολικόν Αιγαίον καθ’ ολοκληρίαν και καθ’ όλον το έτος, παραβιάζουσα σαφώς πέραν οιουδήποτε διεθνοδικαϊκού θεσφάτου, πάντα τα συμφωνηθέντα εις τα ΜΟΕ Παπούλια-Γιλμάζ και Μπακογιάννη-Γκιούλ.

Εν Ελλάδι, αποφασίσαμε να εκκινήσομεν από την 20ην Μαΐου την αμφιλεγομένην συζήτησιν επί των ναυαγησάντων, ούτως ή άλλως, αυτών ΜΟΕ με την καταφθάσασα εις το κλεινόν άστυ τουρκικήν στρατιωτικήν αντιπροσωπείαν, ενώ μόλις τρείς ημέρας προ της συναντήσεως των δύο αντιπροσωπειών, η Άγκυρα εξέδωσε την NAVTEX 0635/19, δεσμεύουσα την περιοχή μεταξύ Χίου και Ευβοίας στο Κεντρικόν Αιγαίον(!) προς διεξαγωγήν ασκήσεων με πραγματικά πυρά κατά τας περιόδους 27-30 Μαίου και 24-27 Ιουνίου. Ιδιαιτέρως η δευτέρα αυτή περίοδος του Ιουνίου, παραβιάζει την -και κατά τον μήνα Ιούνιο- επέκτασιν των ΜΟΕ, η οποία αποτελεί συμφωνία Μπακογιάννη-Γκιούλ περιλαμβάνουσα τις περιόδους από 15 Ιουνίου έως 15 Σεπτεμβρίου.

1. Είναι άραγε τυχαίον ότι η μεν πρώτη περίοδος ήρχετο μίαν ημέραν μετά τις ευρωεκλογές και η άλλη συμπίπτει με το πέρας περίπου της περιόδου των εθνικών εκλογών;
2. Από την υπογραφήν των (27/05/1988) μέχρι σήμερον, τα προαναφερθέντα ΜΟΕ έχουν υποστεί περί τας 90.000 παραβιάσεις (!), εις βάρος πάντοτε των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων.
3. Κατά την περίοδον ισχύος των ΜΟΕ αυτών και συγκεκριμένα από το 1989 μέχρι το 2006 η Τουρκία με συγκεκριμένες ενέργειες αξιοποιούσες τας ασαφείς αυτών προνοίας επέτυχε, εντός των ΝΑΤΟϊκών κανονισμών και προβλέψεων του ΙCAO όπως «εξαιρέσει» 19 ελληνικάς νήσους του Ανατολικού Αιγαίου από το δικαίωμα καλύψεώς των από την Ελληνικήν Πολεμικήν Αεροπορίαν με αποτέλεσμα τας προσφάτους -πέραν πάσης διεθνούς νομιμότητος- διεκδικήσεις από πλευράς τουρκικής κυβερνήσεως και αντιπολιτεύσεως, περί «μη ελληνικότητος 18 νήσων του Αιγαίου».
4. Εις την ασάφειαν αυτήν των ΜΟΕ Παπούλια-Γιλμάζ βασίζεται και ο ανιστόρητος προσδιορισμός της Αγκύρας περί του τί είναι «Αιγαίον» και του τί είναι «Ανατολική Μεσόγειος» τον οποίον, δυστυχώς, επαναλαμβάνουν και υπουργοί της παρούσης Κυβερνήσεως προσφέροντες ανέλπιστον συμπαράστασιν εις την τουρκικήν προκλητικότητα!
5. Η ιδία ασάφεια προσφέρει εις την Άγκυραν την δυνατότητα αμφισβητήσεως των ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων του συμπλέγματος του Καστελλορίζου, ενός από τα πλέον επικίνδυνα σημεία θερμής ρήξεως μεταξύ Αθηνών και Αγκύρας.
6. Kρίσις του γράφοντος είναι ότι συζήτησις δήθεν «ΜΟΕ» εντός ενός πλαισίου καταιγιστικών παραβιάσεων του ελληνικού εναερίου χώρου και παρανόμων γεωτρήσεων εις την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι άστοχος, άκαιρος και επι ζημίαν των εθνικών συμφερόντων.

Εν κρυπτώ απόφαση Τσίπρα-Ερντογάν;

Ιδιαιτέρα βαρύτητα έχει η είδησις ότι η Yeni Safak αποκαλύπτει ότι ο υπουργός Εθνικής Άμυνας της Τουρκίας Χουλουσί Ακάρ έδωσε στην τουρκική αντιπροσωπεία, η οποία θα ήρχετο να συμμετάσχει στον πρώτο γύρο των συζητήσεων για τα υποτιθέμενα ΜΟΕ, την εξής εντολή: «Θα θέσετε όλα τα τα διμερή ελληνοτουρκικά προβλήματα(;!) στο Αιγαίο(!), στην Ανατολική Μεσόγειο(!) αλλά και στην Κύπρο και θα καταγράψετε τα αντεπιχειρήματα».

Μάλιστα η ‘ερντογανική ναυαρχίδα’ του τουρκικού Τύπου θεωρεί ότι αυτή η διαδικασία αποτελεί συνέχεια της προσφάτου συναντήσεως Τσίπρα-Ερντογάν εις την Κωνσταντινούπολιν το περιεχόμενον της οποίας ουδέποτε εκοινοποιήθη εις τους Έλληνες πολιτικούς αρχηγούς. Το γεγονός αυτό δικαιολογεί υποψίες για μίαν εν κρυπτώ και παραβύστω ειλημμένη απόφαση μεταξύ κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ και Ερντογάν επεξηγούσα την υψίστη σπουδήν από την πλευράν της Αγκύρας προς την αποχωρούσα κυβέρνησιν των Αθηνών (μη χαθεί το κελεπούρι!). Το επείγον ερώτημα είναι: πώς σκέπτεται να αντιδράσει έναντι όλων αυτών των ανηκούστων και άκρως επικινδύνων καταστάσεων περί τούτων η μείζων αντιπολίτευσις;

Και εάν, λόγω διεθνών πιέσεων, οφείλομε να συζητήσομε εθνικές παραχωρήσεις υπό τον ‘φερετζέ’ των ΜΟΕ, καλόν θα ήτο να το αποφύγομε πάση θυσία. Να αρχίσομε με τον επαναπροσδιορισμόν νέων, σαφεστέρων ΜΟΕ, εφόσον τα ήδη υπνώττοντα απεδείχθη ότι δεν καλύπτουν το ζητούμενον της ‘καλής γειτονίας’.

Είναι δε απαραίτητον να τεθεί εις τα νέα εκσυγχρονισθησόμενα ΜΟΕ η σαφής ρήτρα περί σεβασμού της κυριαρχίας και εδαφικής ακεραιότητος αμφοτέρων των μερών σεβαστών γενομένων των προβλεπομένων από:

• Πρώτον, την Συνθήκη της Λωζάννης 1923, όπως αύτη ετροποποιήθη εκ της Συμβάσεως του Μontreux του 1936 αναφορικώς με την ελληνικήν κυριαρχίαν εις Λήμνον και Σαμοθράκην.
• Δεύτερον, την Σύμβασιν του ICAO (Σικάγο 1944)
• Τρίτον, από απαραιτήτως τη συμφωνία οριοθέτησης των περιοχών FIRs στην Ευρώπη (και άρα και των FIRs Αθηνών και Κωνσταντινουπόλεως), που υιοθετήθηκε κατά τις περιοχικές Συνδιασκέψεις του ICAO εις Γενεύην και Παρισίους το 1950, 1952 και 1958, ήδη υπογραφεισών (μεταξύ άλλων και) από τας Αθήνας και την Άγκυραν.

H διεθνής συγκυρία είναι απολύτως ευνοϊκή δια την Αθήνα και αποτελεί και ένα προοίμιον δια την εκδήλωσιν της ελληνικής στάσεως εις τα τεκταινόμενα εις Ανατολικήν Μεσόγειον.