Εμείς θα προτείνουμε, οι Τούρκοι θα απορρίπτουν και η ζωή συνεχίζεται!

Η κυβέρνηση θα επιμείνει στην πρότασή της για άνοιγμα του παράνομου αεροδρομίου της Τύμπου και του λιμανιού της Αμμοχώστου με αντάλλαγμα την παραχώρηση της περίκλειστης περιοχής της πόλης των Βαρωσίων, παρά το ότι οι Τούρκοι το απέρριψαν. Τα ανέφερε αυτά, χθες, ο υπουργός Εξωτερικών, Γιαννάκης Κασουλίδης, στο ραδιόφωνο του ΡΙΚ (στην Πόλα Σπόντα). Δηλαδή, θα επιμένουμε εμείς, οι Τούρκοι θα απορρίπτουν, οι οποίοι ειρήσθω εν παρόδω προχωρούν με έργα στην περίκλειστη περιοχή, υλοποιώντας το σχέδιό τους για εποικισμό της.

Και όπως αναφέρεται, τα ΜΟΕ κατατίθενται για να «σωθεί η Αμμόχωστος». «Θέλετε να σωθεί η Αμμόχωστος;», ερωτά ρητορικά ο ΥΠΕΞ, θεωρώντας πως μια παλιά πρόταση, που έχει απορριφθεί, μπορεί να θεωρείται σανίδα σωτηρίας για την κατεχόμενη πόλη. Ταυτόχρονα, ο υπουργός Εξωτερικών σημείωσε ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά θα κάνει το παν για να επαναρχίσουν οι διαπραγματεύσεις, δεν θα αποδεχθεί όμως σε καμιά περίπτωση τους όρους της τουρκικής πλευράς για κυριαρχία και δύο χωριστά κράτη. Κοντολογίς, η Λευκωσία θα ζητά συνομιλίες, οι άλλοι θα θέτουν όρους, που αν γίνουν αποδεκτοί θα είναι το πλέον καταστροφικό σενάριο, καθώς θα αναγνωρίσουμε την ύπαρξη δύο κρατών στην Κύπρο και η… ζωή θα συνεχίζεται.

Είναι σαφές πως η ακινησία επιδεινώνει τα κατοχικά δεδομένα και διευκολύνει την πραγμάτωση των τουρκικών σχεδιασμών. Υπό αυτή την έννοια, η Λευκωσία πρέπει να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες. Τα αποτελέσματα των όποιων πρωτοβουλιών δεν πρέπει να συνεπάγονται ακινησία. Κι αυτό ισχύει όταν οι ιδέες που παρουσιάζονται έχουν προδιαγραμμένη πορεία. Δηλαδή, να μην προχωρούν, να απορρίπτονται. Να μην λειτουργούν αποτρεπτικά στους επεκτατικούς σχεδιασμούς της κατοχικής δύναμης. Και με τα ξαναζεσταμένα ΜΟΕ, ουσιαστικά η υποσχόμενη και προαγγελλόμενη κινητικότητα οδηγεί εν πολλοίς στην ακινησία, στη διατήρηση του αδιεξόδου και στην επιδείνωση της κατάστασης επί του εδάφους.

Οι Τούρκοι και το διέξοδο

Την ίδια ώρα, είναι ξεκάθαρο πως, από τη στιγμή κατά την οποία τα ΜΟΕ ακυρώνουν την πολιτική των κυρώσεων, αυτή η “νέα προσέγγιση” τυγχάνει θετικής υποδοχής και από τους Αμερικανούς και από τους Ευρωπαίους εταίρους μας. Κι αυτό, γιατί η Τουρκία θα παραμείνει στο απυρόβλητο και θα ξεκινήσουν —εάν και εφόσον τούτο γίνει— συζητήσεις των δύο κοινοτήτων “για βελτίωση του κλίματος”.

Η πολιτική των κυρώσεων δεν απέδωσε μεν τα προσδοκώμενα, αλλά παραμένει ένα εργαλείο, το οποίο από τις αντιδράσεις εταίρων μας φαίνεται να ενοχλεί και να ασκεί πίεση τόσο στους εταίρους μας για να δείξουν ενδιαφέρον όσο απολαμβάνουν και ο Τούρκοι. Τέτοιο εργαλείο δεν εγκαταλείπεται αλλά εντάσσεται σε μια συνολική προσέγγιση και με ευρύτερες πρωτοβουλίες.

Ακόμη κι εάν μια πολιτική εγκαταλείπεται, γιατί τίποτε δεν είναι στατικό και τα πάντα κρίνονται εκ του αποτελέσματος, η εναλλακτική δεν μπορεί να είναι τα ΜΟΕ, τα οποία σε σχέση με το παράνομο αεροδρόμιο της Τύμπου, η πρόταση εμπεριέχει μεγάλους κινδύνους αναγνώρισης του ψευδοκράτους σε κρατική οντότητα και την απονομιμοποίηση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως του μόνου αναγνωρισμένου και κυρίαρχου κράτους σε ολόκληρη την Κύπρο.

Ταυτόχρονα, ο Διαπραγματευτής, Ανδρέας Μαυρογιάννης, κωδικοποιώντας τα δεδομένα που διαμορφώθηκαν, λόγω του αδιεξόδου, φαίνεται να επενδύει στον νέο υπουργό Εξωτερικών, για να προκληθούν πρωτοβουλίες. «Ίσως η παρουσία του κ. Κασουλίδη στο υπουργείο Εξωτερικών να μπορεί να συμβάλει σε κάποια κινητικότητα», είπε ο κ. Ανδρέας Μαυρογιάννης (“Καθημερινή”, συνέντευξη στη Μαρίνα Οικονομίδου). Και εξήγησε το γιατί: «Λόγω πείρας, καλού ονόματος και προσωπικής αξιοπιστίας μπορεί ίσως να εστιάσει στην αναβάθμιση του διεθνούς ενδιαφέροντος ή να κινητοποιήσει λίγο παραπάνω τον διεθνή παράγοντα».

Απουσία στρατηγικής

Δηλαδή, πρωτίστως η κινητικότητα, η αποδοχή της Λευκωσίας ως συνομιλητή από τρίτους, εξαρτάται από τα πρόσωπα. Και τα πρόσωπα έχουν τη σημασία τους. Σε 20 μέρες από τον διορισμό του νέου ΥΠΕΞ και εντεύθεν συντελέστηκαν τόσες αλλαγές πολιτικής, που διαφοροποιήθηκε το διεθνές περιβάλλον; Εκτός κι εάν ο προκάτοχος του κ. Κασουλίδη τα έκανε “μαντάρα”, αλλά στο κυβερνητικό στρατόπεδο δεν το έλεγαν.

Το λένε τώρα. Εν πάση περιπτώσει το υπουργείο Εξωτερικών δεν διαχειρίζεται το Κυπριακό, υπό την έννοια της διαπραγμάτευσης. Γι’ αυτό, υπάρχει Διαπραγματευτής. Πέραν από όλα αυτά, είναι προφανές πως φως στην άκρη της σήραγγας δεν φαίνεται, όχι γιατί στέρεψαν οι εκάστοτε διαχειριστές από ιδέες, αλλά επειδή δεν αναζητούν καν ιδέες. Είτε γιατί δεν μπορούν, είτε επειδή δεν θέλουν. Βολεύονται με επαναλαμβανόμενες διακηρύξεις.

Γενικά, όμως, η αδυναμία διαμόρφωσης πολιτικής, η δογματική προσήλωση σε αδιέξοδες συνταγές οδηγούν στην εδραίωση των κατοχικών δεδομένων. Και δεν είναι θέμα μόνο ευθυνών, αλλά σημασία έχει να αποτραπεί η περαιτέρω εδραίωση των κατοχικών δεδομένων. Η μη λύση δεν είναι λύση, αλλά ούτε η πεπατημένη, οι κινήσεις απελπισίας προσφέρουν διέξοδο. Είναι παραδοχή αδυναμίας απέναντι στους υλοποιούμενους τουρκικούς σχεδιασμούς και απουσία στρατηγικού προσανατολισμού.