Επτά τουρκικές μεθοδεύσεις στα κατεχόμενα – Ασφυκτικός ο έλεγχος

Η Άγκυρα, όχι τώρα αλλά διαχρονικά, εργάζεται για μια de facto προσάρτηση και ενσωμάτωση των κατεχομένων. Μπορεί να μην θεωρείται κατάλληλη η χρονική συγκυρία, όμως, αυτός που θα κρίνει πότε θα γίνει το επόμενο βήμα είναι ο ίδιος ο Ερντογάν. Ενόψει, πάντως, του γεγονότος ότι το σενάριο αυτό βρίσκεται στην ατζέντα των προτεραιοτήτων της κατοχικής δύναμης, διαπιστώνεται ότι τούτη η μεθόδευση εντείνεται πολύ περισσότερο την τελευταία περίοδο και προωθείται στη βάση ενός σχεδιασμού, ο οποίος συνδέεται με μια σειρά από αλλαγές στα κατεχόμενα. Προς αυτή την κατεύθυνση έγιναν και γίνονται βήματα.

Πρώτο βήμα, αμέσως μετά την εισβολή, ήταν το εθνικό ξεκαθάρισμα και η μεταφορά εποίκων. Σε σχέση με τους εποίκους, την προσπάθεια δημογραφικής αλλαγής, αυτό ξεκίνησε από το 1975 και συνεχίζεται. Είναι ενδεικτικό ότι σε σχέση με τον πληθυσμό δεν αναφέρεται συγκεκριμένος αριθμός, αλλά τούτο διαφοροποιείται αναλόγως της συγκυρίας.

Δεύτερο μεγάλο βήμα ήταν η μεταφορά νερού από την Τουρκία στα κατεχόμενα με υποθαλάσσιο αγωγό. Παρά το γεγονός ότι αυτό συζητείτο από την περίοδο των Ντεμιρέλ και Ντενκτάς, έγινε κατορθωτό το 2015. Το 2011 τέθηκε στη Μερσίνα ο θεμέλιος λίθος, τον Οκτώβριο του 2015 έγιναν τα εγκαίνια στο φράγμα των κατεχόμενων Πανάγρων, που κατασκευάστηκε για τον σκοπό αυτό. Η λειτουργία αντιμετωπίζει προβλήματα αλλά το «έργο του αιώνα», όπως έχει χαρακτηριστεί, έγινε! Και μάλιστα η τεχνογνωσία του εγχειρήματος αποτελεί εργαλείο, πολιτικό και οικονομικό για την κατοχική δύναμη.

Τρίτο βήμα, που γίνεται σταδιακά και συστηματικά είναι η ισλαμοποίηση των κατεχομένων με το κτίσιμο τεμενών και την πιεστική προσπάθεια να εδραιωθεί στον πληθυσμό ισλαμική συνείδηση. Στην προσπάθεια αυτή υπάρχουν αντιδράσεις από πλευράς Τουρκοκυπρίων.

Τέταρτο βήμα είναι η μεταφορά ηλεκτρικού ρεύματος. Το σχέδιο αυτό, αν και έχει εξαγγελθεί πολλές φορές, δεν έχει προχωρήσει μέχρι σήμερα.

Πέμπτο βήμα είναι η αλλαγή των δομών του ψευδοκράτους και η εναρμόνισή του με το τουρκικό κράτος. Υπάρχει μια μεθοδευμένη προσπάθεια για “συνταγματικές” αλλαγές στα κατεχόμενα. Τούτο ενισχύει τον έλεγχο και διαμορφώνει πιο ασφυκτικό κλοιό. Σημειώνεται ότι το “πρωτόκολλο” οικονομικής συνεργασίας Τουρκίας και ψευδοκράτους για το 2022 προβλέπει πέρα από τα μέτρα “δημοσιονομικής πειθαρχίας” και περιορισμό ελευθεριών (νομικές ρυθμίσεις για παρεμπόδιση των πολιτικών και ιδεολογικών δραστηριοτήτων συντεχνιών) αλλά και θέματα που αφορούν την άσκηση του δικαιώματος της συνάθροισης και της διαδήλωσης. Επίσης αναφέρεται στις ιδιωτικοποιήσεις καθώς και στις “πολιτικοποιήσεις” (προβλέπεται να γίνουν νομικές ρυθμίσεις που θα διευκολύνουν τους όρους σε σχέση με την παροχή “υπηκοότητας” με σκοπό την ενίσχυση της “αμοιβαίας συνεργασίας”).

Έκτο βήμα, οι ιδιωτικοποιήσεις (λιμάνια, νερό, ηλεκτρισμό κ.ά) συνδέονται με την “εισβολή” τουρκικών κεφαλαίων στα κατεχόμενα. Κεφάλαια που έχουν σχέση με τις επιχειρηματικές δραστηριότητες της οικογένειας Ερντογάν και φίλων του.

Έβδομο, οι στρατιωτικές υποδομές που ενισχύονται. Η αεροπορική βάση στο Λευκόνοικο, που είναι για τα drones και η υπό κατασκευή ναυτική βάση στο Μπογάζι αφορούν τους σχεδιασμούς της κατοχικής δύναμης. Στοχεύουν στη στρατηγική αναβάθμιση της Άγκυρας και τον έλεγχο της περιοχής.

Πλήρης εξάρτηση από την Τουρκία

Είναι σαφές πως η πλήρης εξάρτηση των κατεχομένων, πολιτική, οικονομική, υδροδοτική και προσεχώς και ηλεκτρική, κινείται προς την υλοποίηση ενός σχεδιασμού, που δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε de jure προσάρτηση, ενσωμάτωση των κατεχομένων. Αυτό, δηλαδή, που θεωρείται de facto. Όλο αυτό το σκηνικό δεν μπορεί να μην λάβει υπόψη δυο ακόμη παραμέτρους.

Πρώτη παράμετρος, η Τουρκία επιλέγει να μην κινείται οτιδήποτε στο Κυπριακό. Θέτει ακραίες αξιώσεις και σκοτώνει κάθε προσπάθεια. Το κενό διαδικασίας διευκολύνει τις μεθοδεύσεις της.
Δεύτερη παράμετρος, υπενθυμίζεται συναφώς ότι το κύριο σύνθημα του συνεδρίου του κυβερνώντος κόμματος στην Τουρκία, του ΑΚΡ, τον Σεπτέμβριο του 2012, ήταν «μεγάλο έθνος, μεγάλη δύναμη, στόχος το 2023». Μια αφίσα στον χώρο του συνεδρίου έγραφε: «Όποιος έχει τις ρίζες του στο 1453, έχει στόχο του το 2023». Έκτοτε σε αυτό τον στόχο αναφέρθηκε πολλές φορές και διά της αναθεώρησης της Συνθήκης της Λωζάνης, την οποία βαθμηδόν προωθεί με την αλλαγή συνόρων. Έκτοτε, η κατοχική δύναμη έχει προσαρμόσει τη ρητορική της. Έκτοτε, έχει κάνει κινήσεις επιβολής τετελεσμένων στη θάλασσα και στο έδαφος.

Η συστηματική μεταφορά πληθυσμού από την Τουρκία στα κατεχόμενα “στριμώχνει” τους Τουρκοκύπριους και τους καθιστά βαθμηδόν σε “είδος” προς εξαφάνιση. Σημειώνεται συναφώς ότι η δημογραφική αλλοίωση του νησιού αποτέλεσε στρατηγικό στόχο της Άγκυρας από τη δεκαετία του ΄70, όταν μετά την εισβολή στήθηκαν στην Τουρκία γραφεία για τη μεταφορά “κουβαλητών” στα κατεχόμενα. Είναι πρόδηλο ότι η αλλοίωση της δημογραφικής δομής και οι πολιτικές αφομοίωσης και αποίκισης, αποτελούν τη μεγάλη εικόνα των τουρκικών σχεδιασμών.

Η δημογραφική αλλοίωση

Ενδεικτικά του κλίματος και των συνθηκών που επικρατούν, είναι τα όσα έγραψε ο αρθρογράφος της τουρκοκυπριακής εφημερίδας Yeni Düzen (17.06.22), Ουνάλ Φιντίκ. Ανέφερε σε άρθρο του ότι ο ουσιαστικός λόγος της άσκησης πιέσεων εκ μέρους της Τουρκίας για παραχώρηση “υπηκοοτήτων” εκ μέρους του κατοχικού καθεστώτος είναι για να εξασφαλίσει το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος που θα γίνει για την προσάρτηση, όταν θα είναι κατάλληλες οι συγκυρίες. «Ποιος μπορεί να είναι ο λόγος της πίεσης που ασκείται στους διοικούντες τη χώρα για την υπηκοότητα της ”τδβκ”, η οποία δεν αναγνωρίζεται από καμία χώρα στον κόσμο εκτός της Τουρκίας και δεν ισχύει σε καμία χώρα εκτός της Τουρκίας η ”ταυτότητα” και το ”διαβατήριό” της…», ανέφερε ο αρθρογράφος.

Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι ο αριθμός των διαμενόντων στα κατεχόμενα δεν είναι γνωστός. Σύμφωνα με την τουρκοκυπριακή εφημερίδα Yeni Bakış (29.06.21), η πρώην “υπουργός” εσωτερικών Αϊσεγκιούλ Μπαϊμπάρς είχε δηλώσει το 2019 ότι όταν συγκρίθηκαν τα μεγέθη στην απογραφή πληθυσμού που έγινε το 2011 και τα ποσοστά θανάτων-γεννήσεων, ο αριθμός των πολιτών του παράνομου καθεστώτος ήταν 350. 000. Δημοσιεύματα αναφέρουν τώρα στα κατεχόμενα πως οι Τουρκοκύπριοι είναι μειοψηφία.

Όταν ληφθούν υπόψη οι “υπηκοότητες” που δόθηκαν παράτυπα και όσοι πολιτογραφήθηκαν δικαίως, δεν είναι γνωστό πόσοι ζουν στα κατεχόμενα, σημειώνεται και προστίθεται ότι είχαν ανακοινωθεί οι εξής αριθμοί στη δεύτερη φάση της απογραφής πληθυσμού το 2011: Γεννηθέντες στην Κύπρο (κατεχόμενες και ελεύθερες περιοχές) 160.207. Αυτός ο αριθμός αποτελεί το 56,0% των μονίμως διαμενόντων στην [κατεχόμενη] Κύπρο. Γεννηθέντες στην Τουρκία που διαμένουν μόνιμα στην “τδβκ” 104,641. Αυτός ο αριθμός αποτελεί το 36,6% των μονίμως διαμενόντων στην κατεχόμενη Κύπρο. Εξάλλου, σε δήλωση στην οποία προέβη τον Ιανουάριο του 2021, η επικεφαλής του Ιδρύματος Στατιστικής, Τουρέλ Οκσιούζογλου, ανέφερε ότι ο πληθυσμός στα κατεχόμενα ήταν 382.230 στα τέλη του 2019.

Οι τουρκικές μεθοδεύσεις στη “νεκρή ζώνη”, οι συστηματικές παρενοχλήσεις, τα επεισόδια, στοχεύουν σε δυο βασικές επιδιώξεις από πλευράς της Άγκυρας. Πρώτο, να δημιουργηθούν νέα τετελεσμένα και όπου μπορούν να προελάσουν εντός της περιοχής. Δεύτερο, να καταστήσουν επίσημο συνομιλητή του κατοχικού καθεστώτος την ΟΥΝΦΙΚΥΠ. Εκ περιτροπής και σε διάφορες περιοχές, ο κατοχικός στρατός επιχειρεί να προκαλεί ένταση. Από τα Στροβίλια, που προσπαθεί να εκτοπίσει πλήρως την παρουσία των Ηνωμένων Εθνών, μέχρι τη Δένεια, οι επιδιώξεις είναι οι ίδιες. Σημειώνεται ότι ο κατοχικός στρατός κινείται στην περιοχή του Λήδρα Πάλας, στην οδό Λήδρας, στο νεκροταφείο Wayne’s Keep (βρίσκεται στη “νεκρή ζώνη” στον Άγιο Δομέτιο και είναι αγγλικό) και αλλού.