Φαρσοκωμωδία οι συνομιλίες για το Κυπριακό – Ο Ερντογάν διασκεδάζει

Σε πολιτική φαρσοκωμωδία εξελίσσεται η υπόθεση των “διαπραγματεύσεων” για το Κυπριακό. Και μάλιστα, όσο περνά ο καιρός η τέχνη της διπλωματίας εκτίθεται ολοένα και περισσότερο στην πολιτική ανοησία των διαχειριστών αυτής της ιστορίας. Στο παρόν σκηνικό, η υπόθεση οδηγείται σταθερά στη γελοιοποίηση της.

Τα πήγαινε-έλα των διαφόρων διαμεσολαβητών και απεσταλμένων του ΟΗΕ, οι δηλώσεις των εμπλεκομένων αρχηγών και τα περί τριμερούς και πενταμερούς διάσκεψης, συνθέτουν ένα υλικό προσφερόμενο για αφελείς ή απελπισμένους πολιτικούς παράγοντες στην Αθήνα και στη Λευκωσία. Η υπόθεση των διαπραγματεύσεων διατηρείται ζωντανή με τεχνική αναπνοή, προφανώς για να μην πιστοποιηθεί επισήμως ο θάνατος της, και χρεωθεί μια βροντώδη αποτυχία και η ελληνική πλευρά και ο περιβόητος “διεθνής παράγων”.

Έτσι, λοιπόν, αναζητείται ,υποτίθεται, λύση» του Κυπριακού με “διαπραγματεύσεις”, παρ ότι η Τουρκία με απόλυτη σαφήνεια εκθέτει την άποψη της: Δεν συζητούμε για ομοσπονδία, αλλά μόνο για δύο ισότιμα κράτη σε συνομοσπονδία, κρατάμε τις εγγυήσεις, κρατάμε οπωσδήποτε τις στρατιωτικές δυνάμεις μας στη Βόρεια Κύπρο,για λόγους εθνικής ασφάλειας της Τουρκίας. Τελεία και παύλα. Και οι ενεργειακοί πόροι των Τουρκοκύπριων μισοί-μισοί με την “ελληνοκυπριακή διοίκηση της νότιας Κύπρου” καθ ότι “Κυπριακή Δημοκρατία δεν υφίσταται”. Πάλι τελεία και παύλα.

Η Τουρκία δηλώνει ξεκάθαρα, λοιπόν, ότι στην Κύπρο πέτυχε την πρώτη “κατάκτηση” της μετά το 1923, επεκτείνοντας ουσιαστικά τα τουρκικά εδάφη από τα οποία δεν πρόκειται με τίποτε να μετακινηθεί. Τέλος οι διπλωματικές υποκρισίες. Η Κύπρος πρέπει να είναι τουρκική. Και δεκάρα τσακιστή από τον ισλαμιστή Ερντογάν για το διεθνές δίκαιο.

Αυτή η στάση δεν είναι βεβαίως νέα. Είναι πάγιες τουρκικές θέσεις και για τελευταία φορά διατυπώθηκαν σε διαπραγματεύσεις τον Ιούλιο 2017 στο Κραν Μοντανά. Από τότε ο τουρκικός «ιμπεριαλισμός» δίνει και παίρνει στην Ανατολική Μεσόγειο και στην Εγγύς Ανατολή, και με την Κύπρο στρατιωτικά περικυκλωμένη πλέον σήμερα από τα «τρυπάνια» και από τα πολεμικά σκάφη της Τουρκίας.

Προς τι λοιπόν η φαρσοκωμωδία των διαπραγματεύσεων για το Κυπριακό; Προς τι οι “τρίπλες” του προέδρου Νίκου Αναστασιάδη και τα ξύλινα λόγια των Ελλήνων πρωθυπουργών περί “άριστης συνεργασίας με τη Λευκωσία”; Για ποιο πράγμα συνεργάζονται, άραγε, οι πρόθυμοι για νέες διαπραγματεύσεις αρχηγοί ;

Φοβούνται, όπως και οι προκάτοχοι τους, μήπως και θεωρηθούν… αδιάλλακτοι, στα μάτια της διεθνούς κοινότητας; Βαριούνται μήπως να σκεφτούν κάτι άλλο, κάτι καλύτερο από τη “συνεργασία” με τον Γ.Γραμματέα του ΟΗΕ; Το περιφερόμενο από την Αθήνα και τη Λευκωσία “Κυπριακό”, είναι μόνο για να γελά η Άγκυρα.