«Φίλη χώρα» η Τουρκία κατά τον Δένδια – Θα ήταν κωμικό αν δεν ήταν τραγικό

Πρόσφατα, αναφερόμενος στην υποτιθέμενη κατάληψη μερικών δεκάδων μέτρων στον Έβρο από την Τουρκία, ο υπουργός Εξωτερικών Ν. Δένδιας την χαρακτήρισε «φίλη χώρα». Αυτός ο χαρακτηρισμός προφανώς εντάσσεται στο πλαίσιο της παράδοσης Έλληνες πρωθυπουργοί και υπουργοί Εξωτερικών να αποκαλούν την Τουρκία “σύμμαχο”, “φίλη” και άλλα συναφή.

Όμως, τα τελευταία χρόνια η κατάσταση με την Τουρκία δυστυχώς έχει ανέβει πολλά επίπεδα, καθώς η διαρκής υποχωρητικότητά μας, την έχει αποθρασύνει παντελώς. Μία λακωνική ιστορική αναδρομή θα αναδείξει την έκταση του τραγελαφικού προβλήματος. Κατ’ αρχήν, όλοι γνωρίζουμε τα 400 χρόνια της τουρκοκρατίας και τα πολυποίκιλα δεινά που υπέστησαν λαός και κλήρος, αν και οι μεταμοντέρνοι “θεωριοκρατούμενοι” και εθνομηδενιστές ιστορικοί, επιθυμούν να εξωραΐσουν τη συγκεκριμένη περίοδο.

Ακολουθεί η τραγωδία του 1922 στη Σμύρνη, συγκεκριμένα το «έπεσαν στη θάλασσα από το συνωστισμό στην προκυμαία» της Μαρίας Ρεπούση και ο εκτοπισμός του πληθυσμού που προέκυψε. Πιο πρόσφατα, θυμίζουμε το πογκρόμ του 1956 στην Κωνσταντινούπολη και την επακόλουθη μετανάστευση στην Ελλάδα. Ο πληθυσμός της Κωνσταντινούπολης με την Ίμβρο και Τένεδο απαριθμούσε το 1923 περί τους 200.000 Έλληνες, ενώ σήμερα λόγω των διωγμών, έχει μείνει μόλις το 1/100 αυτών.

Ας επαναφέρουμε στη μνήμη τα Ίμια, με το απίστευτο λεχθέν υπό του τότε υπουργού Εξωτερικών κυρίου Πάγκαλου, «τη σημαία την πήρε ο αέρας» και το επακόλουθο “γκριζάρισμα” της σχετικής περιοχής. Θυμίζουμε ότι ενώ οι Τούρκοι αμφέβαλαν για την κυριαρχία μας σε ελάχιστα νησιά, τώρα υποστηρίζουν ότι διεκδικούν εκατοντάδες βραχονησίδες, 16 νησιά, ακόμα και τμήμα της Κρήτης, ενώ μας ωθούν σε «διάλογο εφ’ όλης της ύλης».

Ιστορικό τουρκικών προκλήσεων

Εκβιαστικά, οι υπερπτήσεις και παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου από μαχητικά, συχνά οπλισμένα, κατασκοπευτικά αεροσκάφη ή UAV είναι καθημερινό φαινόμενο, που επαναλαμβάνεται ακόμη και στις εθνικές μας επετείους, παρά το μνημόνιο Παπούλια-Γιλμάζ το 1988. Τα δε σχετικά ετήσια νούμερα καταγραφής των συμβάντων δείχνουν ανησυχητικά αυξητική τάση. Μάλιστα, έχουν παρενοχλήσει εντός του ελληνικού εναέριου χώρου και το αεροσκάφος ή ελικόπτερο, όπου επέβαινε ο πρωθυπουργός ή υπουργός Άμυνας της χώρας μας.

Στην ίδια στρατηγική εντάσσεται το γεγονός ότι σκάφη του Λιμενικού έχουν εμβολιστεί πρόσφατα από αντίστοιχα της Τουρκίας. Όπως και ότι οι αλιείς μας απωθούνται πλέον εντός των ελληνικών χωρικών υδάτων από σκάφη του τουρκικού λιμενικού, ακόμη και με ριπές πολυβόλων όπλων. Αδυνατούμε επίσης να ξεχάσουμε την ανεκδιήγητη επίσκεψη του Ερντογάν στη Θράκη (2017) όπου περιφερόταν σαν σουλτάνος, παρά τις εκπεφρασμένες αντιδράσεις τουλάχιστον των χριστιανών πολιτών κατά της επίσκεψης.

Επιπλέον, κυκλοφορούν πληροφορίες ότι η Τουρκία έχει χρησιμοποιήσει χημικά όπλα, ακολουθεί επεκτατική πολιτική (δόγμα της “Γαλάζιας Πατρίδας”), εμπλέκεται ενεργά σε τρία πολεμικά μέτωπα, ενώ συνεχώς δεσμεύει περιοχές στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο με προκλητικές NAVTEX. Θυμίζουμε την κατοχή της Κύπρου επί σχεδόν μισό αιώνα και τη συνεχή αδιαλλαξία των Τούρκων σε κάθε προσπάθεια επίλυσης του προβλήματος.

Πρόσφατα προστέθηκε το παράνομο μνημόνιο Άγκυρας-Τρίπολης. Αναγκαστικά θυμόμαστε και το casus belli της Τουρκίας, το οποίο είναι ακόμη εν ισχύ. Επίσης, προσπαθούμε να ξεχάσουμε την σύλληψη και πολύμηνη κράτηση των δύο Ελλήνων στρατιωτικών στον Έβρο. Προ καιρού η Τουρκία μας διεξήγαγε υβριδικό πόλεμο, εργαλειοποιώντας παράνομους μετανάστες.

Θυμίζουμε ακόμα τη ναυτική βάση της Τουρκίας στην Αλβανία και την εγκατάστασή της στη δυτική Λιβύη, γεγονός που συνιστά περικύκλωση και στρατιωτική απειλή για την Ελλάδα. Τέλος, δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι οι πράκτορες της MIT κινούνται στη Θράκη, στα νησιά του ανατολικού Αιγαίου και στην ηπειρωτική Ελλάδα, ουσιαστικά σχεδόν ανεξέλεγκτοι.

Χρυσώνοντας το χάπι

Αυτά είναι μόνο μερικά από την οδυνηρή ιστορική εμπειρία συνύπαρξης με την Τουρκία, καθώς θα μπορούσαν να αναφερθούν πολλά περισσότερα. Σε αρκετές περιπτώσεις οι μνήμες είναι νωπές και οι πολίτες θυμούνται, σε αντίθεση με τους πολιτικούς μας, που φαίνεται να έχουν “κοντή μνήμη”. Παραδόξως οι πολιτικοί μας, βλέπε τους κυρίους Σημίτη, Γιώργο Παπανδρέου, Σαμαρά, Βενιζέλο κ.α. έχουν την τάση να υποβαθμίζουν την τουρκική απειλή.

Προβάλουν το σαθρό επιχείρημα ότι η προκλητική τακτική της Τουρκίας είναι για «εσωτερική κατανάλωση», πως η χώρα είναι σε «περίοδο εκλογών», πως ο Ερντογάν επιχειρεί να «συσπειρώσει το πολιτικό ακροατήριο του», πως «καταποντίζεται η τουρκική λίρα», ότι «υπάρχει έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια», ή ότι «επιχειρούν να αλλάξουν την ατζέντα» και πολλές άλλες δικαιολογίες.

Ακούμε συχνά, σαν να προεξοφλείται η πιθανή ήττα μας, ότι δεν αποκλείεται θερμό
επεισόδιο, γιατί η Τουρκία είναι στριμωγμένη. Όχι μόνο αυτό, αλλά και επινόησαν την αδιέξοδη και άστοχη εξωτερική πολιτική της κουμπαριάς και του ζεϊμπέκικου! Ας μη διαφεύγει της προσοχής μας ότι η κορυφαία υποχρέωση που απορρέει από το Σύνταγμα, στο οποίο οι πολιτικοί μας έχουν ορκιστεί, είναι η προστασία των συνόρων, διότι ουσιαστικά δεν υφίσταται το Σύνταγμα, δίχως χώρα.

Η Τουρκία είναι εχθρικό κράτος 

Συνεπώς, αστειεύεστε αξιότιμε κύριε Δένδια; Μήπως οι αναμενόμενοι διπλωματικοί καλοί τρόποι εσφαλμένα ταυτίζονται με μίαν προσέγγιση κατευνασμού; Αν μία χώρα με την παραπάνω ιστορική συμπεριφορά έναντι μας και διαχρονική εξειδίκευση στις εθνοκαθάρσεις και γενοκτονίες κατά των Αρμενίων, Ασσυρίων, Κούρδων και Ελλήνων της Ανατολής), είναι «φίλη χώρα», πως πρέπει να χαρακτηρίσουμε την Ελβετία, τη Γαλλία ή την Κύπρο;

Τι παραπάνω πρέπει να υποστούμε από την Τουρκία, ώστε να πάψουμε να την αποκαλούμε «φίλη, σύμμαχο και γείτονα»; Γνωρίζετε ότι ο λαός διαχρονικά απορεί και δυσανασχετεί με τους σχετικούς χειρισμούς των κυβερνώντων και θεωρεί τους εξωραϊσμούς της πραγματικότητας και τον “κατευνασμό του θηρίου” ως ανεδαφικούς, ενδοτικούς και φοβικούς; Αυτό το modus operandi εξωτερικής πολιτικής δεν έπρεπε να έχει απορριφθεί δεκαετίες πριν;

Πότε θα πάψουμε να στρουθοκαμηλίζουμε, πότε θα γίνουμε ρεαλιστές και θα αποκαλέσουμε επιτέλους τους Τούρκους διαχρονικά άσπονδο εχθρό της Ελλάδας και πολέμιο των ανθρώπινων δικαιωμάτων; Πρέπει να μας προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι και η Επιτροπή “Ελλάδα 2021” πορεύεται βάσει της ίδιας οπτικής, την οποίαν ο λαός αποδοκιμάζει; Καταληκτικά, ως ειρηνιστές και στο πνεύμα της συνεργασίας και αδελφοσύνης των λαών επιθυμούμε την αρμονική συνύπαρξη με την Τουρκία. Δυστυχώς, όμως, είναι πρόδηλο ότι αυτή η μονομερής επιθυμία ήταν, είναι και μάλλον θα παραμείνει χωρίς ανταπόκριση.