ΓΑΠ και Ντόρα μας σερβίρουν το παραμύθι του Τζεμ

Στην συζήτηση στο ΕΛΙΑΜΕΠ (18 Φεβρουαρίου 2020) για την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, ο τέως πρωθυπουργός Γιώργος Παπανδρέου είπε κάτι που αξίζει ιδιαίτερης προσοχής. Συγκεκριμένα ανέφερε ότι όταν ήταν υπουργός των Εξωτερικών, περί το 2000, ο Τούρκος ομόλογός του Ισμαήλ Τζεμ, του είχε πει ότι η Τουρκία φοβάται την Ελλάδα.

Ο λόγος του φόβου αυτού είναι ότι η χώρα μας αποτελεί μέρος ενός ορθόδοξου τόξου συμμαχίας που έχει περικυκλώσει την Τουρκία. Επίσης του είπε ότι οι Τούρκοι έχουν τρομερό φόβο για μια τέτοια απειλή από την Ελλάδα και μια τέτοια πιθανή συμμαχία. Το τόξο αυτό περιλαμβάνει την Αρμενία, τη Ρωσία, την Ουκρανία, τη Βουλγαρία, την Ελλάδα και την Κύπρο. Ο κ. Παπανδρέου διαβεβαίωσε ότι ο μακαρίτης πλέον Τζεμ το έλεγε με ειλικρίνεια.

Στη συνέχεια της συζήτησης αυτόν τον φόβο τον επιβεβαίωσε και η κ. Μπακογιάννη. Είπε λοιπόν ότι η Τουρκία νοιώθει όντως περικυκλωμένη και ότι για την ψυχολογία των Τούρκων αυτό είναι μια πραγματικότητα. Βέβαια και οι δύο παραδέχθηκαν ότι αυτό είναι εκτός της δικής μας λογικής. Η κ. Μπακογιάννη μάλιστα πρόσθεσε ότι όσο πιο καλά κατανοούμε τους Τούρκους και τις δικές τους λογικές, τόσο πιο ισχυροί είμαστε στα δικά μας επιχειρήματα.

Εν τούτοις, οφείλουμε να πούμε ότι ο φόβος αυτός δεν αποτελεί μια αντανακλαστική αντίδραση του τουρκικού λαού κατόπιν κάποιας πραγματικής απειλής εκ μέρους της Ελλάδας. Παρ’ όλα αυτά πρόκειται για μια διάχυτη καχυποψία που όντως υπάρχει στους Τούρκους για τους Έλληνες, λόγω παιδείας. Η καχυποψία αυτή αξιοποιείται τεχνηέντως από τους πολιτικούς για να δικαιολογούν τις διεκδικήσεις τους.

Η επιθετική Τουρκία

Παρά ταύτα οφείλουμε να παραδεχθούμε ότι στην ανθρώπινη ψυχολογία όλοι οι φόβοι δεν έχουν πραγματικό αίτιο. Ακόμα και η γνώση, από τον πάσχοντα, της απουσίας πραγματικού αιτίου δεν μπορεί να αποβάλει τον φόβο (π.χ. υψοφοβία). Έτσι είναι η ψυχολογία του ανθρώπου. Δεν γνωρίζω εάν ο φόβος που επικαλέστηκαν οι δύο πολιτικοί είναι πράγματι υπαρκτός, ή απλώς ένα πολιτικό εύρημα. Το σίγουρο είναι ότι δεν βασίζεται σε στοιχεία της πραγματικότητας.

Ακόμα κι αν ο φόβος αυτός είναι πραγματικός δεν σημαίνει ότι πρέπει να δικαιολογούμε την επιθετική στάση της Τουρκίας εις βάρος μας. Μην ξεχνάμε ποιος επιτίθεται, ποιος καταπατά το διεθνές δίκαιο και ποιος εισβάλει σε ξένες χώρες. Καλό το προσχηματικό επινόημα ότι η Τουρκία φοβάται την Ελλάδα, αλλά η πραγματικότητα είναι ακριβώς αντίστροφη, εάν τουλάχιστον θέλουμε να παραμείνουμε στο πεδίο των γεγονότων κι όχι θολών ψυχολογικών “επιχειρημάτων”.

Επειδή όντως οφείλουμε να κατανοούμε καλά την λογική των Τούρκων για να έχουμε ισχυρά επιχειρήματα, όπως είπε η κ. Μπακογιάννη, αντιλαμβανόμαστε ότι εάν υπάρχει ο τουρκικός φόβος υποκρύπτει κάτι πολύ χειρότερο. Κάτι που αν το κατανοήσουμε βαθιά, θα μας κάνει ιδιαίτερα προσεκτικούς, ώστε να μην υποχωρούμε στις τουρκικές απαιτήσεις. Τουτέστιν να έχουμε αντίθετη στάση από αυτήν που τεχνηέντως αναφέρθηκε στο ΕΛΙΑΜΕΠ, δηλαδή διαπραγματεύσεις για ελαστική αιγιαλίτιδα ζώνη (διαφορετικά μίλια για κάθε νήσο) και ποιος ξέρει τι άλλο, με στόχο τη Χάγη. Αυτό στην πραγματικότητα οδηγεί σε εγνωσμένο εις βάρος μας αποτέλεσμα, το οποίο απλά θα επικυρωθεί από το δικαστήριο.

Γεωπολιτική εξάλειψη της Ελλάδος

Ας επανέλθουμε, όμως, στο νοητό ορθόδοξο τόξο που αισθάνονται οι Τούρκοι ότι απειλεί την χώρα τους. Ας υποθέσουμε ότι με την πάροδο των ετών η Τουρκία καταφέρνει να κατακτήσει ακόμα και όλο το Αιγαίο, μαζί με τα νησιά του. Το μικρό κομμάτι Ελλάδας που θα έχει απομείνει στα δυτικά της Τουρκίας, δεν θα αποτελεί πάλι μέρος αυτού του νοητού ορθόδοξου τόξου; Βεβαίως και θα αποτελεί. Οπότε και πάλι η Τουρκία θα φοβάται την Ελλάδα!

Η Ελλάδα, όσο υπάρχει, όσο και αν μικρύνει, θα κείται δυτικά της Τουρκίας και δυνητικά θα είναι ένα μέρος του ορθόδοξου αυτού τόξου. Εάν, λοιπόν, ακολουθήσουμε το “επιχείρημα Τζεμ” που μας σερβίρισαν ο κ. Γιώργος Παπανδρέου και η κ. Μπακογιάννη, ο φόβος των Τούρκων τους “αναγκάζει”, κάθε φορά που θα υπογράφουν μια συνθήκη με την Ελλάδα, από την επόμενη μέρα να θέτουν νέες απαιτήσεις.

Διότι, όπως προείπαμε, πάντοτε θα φοβούνται τον ορθόδοξο δυτικό γείτονά της όσο κι αν τον έχουν ακρωτηριάσει. Συνεπώς, με βάση την πολύ βολική για τον τουρκικό επεκτατισμό λογική του Τζεμ, ο μόνος τρόπος για να αισθανθούν οι Τούρκοι εν τέλει ασφαλείς, είναι η πλήρης γεωπολιτική εξάλειψη της Ελλάδος. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί με την πλήρη δορυφοροποίησή της από την Τουρκία. Δηλαδή με την πλήρη υποταγή της.

Πως λοιπόν οι προαναφερθέντες Έλληνες πολιτικοί θεωρούν ότι μπορεί η Αθήνα να σταματήσει ένα φόβο, που από τη φύση του δεν πρόκειται ποτέ να θεραπευθεί; Γιατί έχουν την αφέλεια να πιστεύουν ότι με εθνικές υποχωρήσεις θα γιατρέψουν έναν αθεράπευτο φόβο; Γιατί δεν προσμετρούν κι αυτήν την παράμετρο στις τόσες που συνηγορούν προς την άποψη ότι η Τουρκία δεν έχει όριο; Γιατί δεν μας λένε πως θα βάλουμε όριο στον τουρκικό επεκτατισμό σε βάρος του Ελληνισμού κι αντίθετα δείχνουν εμμέσως πλην σαφώς διάθεση να ικανοποιήσουν με κάποιον τρόπο τον αδηφάγο “φόβο” της Τουρκίας δια παραχωρήσεων;

Οφείλουμε να σκεπτόμαστε και τα χειρότερα. Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί ότι στο μέλλον το διεθνές νομικό πλαίσιο, που έχει θεσπισθεί σήμερα, θα γίνεται σεβαστό, ιδίως από όσους αισθάνονται ισχυροί. Στην περίπτωση λοιπόν που η διεθνής κατάσταση διολισθήσει σε συνθήκες ζούγκλας, η Τουρκία ενδεχομένως να θέλει ακόμα και την πλήρη επανακατάκτηση της Ελλάδος. Σε μια τέτοια περίπτωση θα κινδυνεύσουμε να εξαφανιστούμε ως εθνική οντότητα. Εκτός κι αν ελπίζουμε ότι οι αφέντες μας θα έχουν τη μεγαλοθυμία να μας προστατεύουν ως είδος υπό εξαφάνιση μαζί με την καρέτα-καρέτα!