Γιατί οι στρατηγοί δεν πήγαν το Πάσχα στα νησιά

Είναι η πρώτη φορά, που οι στρατιώτες μας στα ακριτικά νησιά του Αιγαίου, έκαναν Πάσχα μόνοι και “ξεχασμένοι”. Οι αρχηγοί των Γενικών Επιτελείων (η φυσική ηγεσία του Στρατεύματος), καθώς και η πολιτειακή και η πολιτική ηγεσία, “λάμπρυναν”, με την απουσία τους από τα στρατόπεδα, την γιορτή της Αναστάσεως. Ήταν απόφαση της κυβέρνησης, βάσει μιας άτυπης συμφωνίας, Αθηνών και Άγκυρας, για την αποφυγή εκατέρωθεν προκλήσεων και για ήρεμα νερά στο Αιγαίο, μέχρι το τέλος του Σεπτέμβριου.

Πρώτο ερώτημα: Πως δέχτηκε η ελληνική κυβέρνηση να χαρακτηριστεί προκλητική ενέργεια από την Τουρκία, η επίσκεψη του αρχηγού ΓΕΕΘΑ σε επιτηρητικό στρατιωτικό φυλάκιο σε κάποιο ακριτικό νησί του Αιγαίοι, προκειμένου να συνεορτάσει ο επικεφαλής των Ενόπλων Δυνάμεων με τα στρατευμένα παιδιά της Ελλάδας το Άγιο Πάσχα;

Επιπλέον, το ΓΕΕΘΑ, με εντολή της πολιτικής ηγεσίας, ακύρωσε δύο προγραμματισμένες, για αυτή την χρονική περίοδο, αεροναυτικές ασκήσεις στην νοτιοανατολική πλευρά του Αιγαίου. Από την πλευρά της, η Τουρκία, έχει ακυρώσει μεγάλης κλίμακας αεροναυτική άσκηση στα διεθνή ύδατα του Αιγαίου, έχει “μαζέψει” τα πλωτά της γεωτρύπανα από την ελληνική και κυπριακή ΑΟΖ και έχει αναστείλει την πτητική δραστηριότητά της στο Αιγαίο, καθώς δεν καταγράφονται παραβιάσεις του εθνικού μας εναερίου χώρου και ούτε υπερπτήσεις τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών πάνω από ελληνικά νησιά.

Καίρια ερωτήματα

Σύμφωνα με κυβερνητικές πηγές, θα πρέπει να αποκατασταθεί και να εδραιωθεί η ηρεμία στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, κατά την προεκλογική και μετεκλογική περίοδο (μέχρι το τέλος Σεπτεμβρίου). Είναι “απαίτηση” της αμερικανονατοϊκής διπλωματίας, ώστε οι δύο γειτονικές και σύμμαχες στο ΝΑΤΟ χώρες, μέσα σε ένα θετικό κλίμα και με τις αναβαπτισμένες στην λαϊκή ετυμηγορία κυβερνήσεις Αθηνών και Άγκυρας, να προσέλθουν εκούσες-άκουσες (θα συμφωνήσουν, θέλουν, δε θέλουν), στο τραπέζι του διαλόγου, που το “μενού” έχουν πολύ προσεχτικά προετοιμάσει η αμερικανική διπλωματία, το ΝΑΤΟ και το Βερολίνο.

Το δεύτερο ερώτημα είναι τι θα περιλαμβάνει ο διάλογος με την Τουρκία, που οι σύμμαχοί μας πιέζουν, όχι μόνο να γίνει σε θετικό κλίμα, αλλά να προκύψει και συμφωνία, ώστε να εξομαλυνθούν πλήρως οι ελληνοτουρκικές σχέσεις! Και το επόμενο καίριο ερώτημα είναι, υπάρχει στρατηγική διαλόγου από την Ελλάδα, που στα βασικά σημεία να συμφωνούν τα περισσότερα κοινοβουλευτικά κόμματα;

Τι θα έχει το “πακέτο”

Η Τουρκία αναμένεται ότι θα παρουσιάσει ένα κατάλογο αιτημάτων, που θα έχουν ασφαλώς ένα μετριοπαθές “περιτύλιγμα” με υπόδειξη των συμμάχων, όμως επί της ουσίας, θα αγγίζει αδιαπραγμάτευτα ελληνικά κυριαρχικά δικαιώματα. Και ένα επιπλέον ερώτημα, έχει μετακινηθεί η Ελλάδα από την διαχρονικά εκπεφρασμένη πολιτική θέση, ότι με την Τουρκία, υπάρχει μόνο μία διαφορά, η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας;

Ή έχει διεθνείς εγγυήσεις η ελληνική διπλωματία, ότι η Τουρκία, δεν προωθεί μία λύση “πακέτο” στον τραπέζι του διαλόγου, που θα αφορά την συγκυριαρχία στο Αιγαίο, την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών μας, την εγκατάλειψη οποιασδήποτε ελληνικής διεκδίκησης θαλάσσιων δικαιωμάτων ανατολικά της Ρόδου, την πολιτική αναβάθμιση των τουρκικής καταγωγής Ελλήνων σε τουρκική εθνική μειονότητα εντός της ελληνικής επικράτειας και την αναγνώριση δύο πολιτικά και πολιτειακά ισότιμων οντοτήτων στη Κύπρο, στο πλαίσιο λύσης του Κυπριακού με κάποια μορφή συνομοσπονδίας;

Έχει παραιτηθεί η Τουρκία από τις παραπάνω απαιτήσεις της, σαφώς αναθεωρητικού χαρακτήρα; Τι απαντά η κυβέρνηση και ποια είναι η στρατηγική της, καθώς προετοιμάζει το διάλογο, για μετά τις εκλογές, με την Τουρκία; Ένας διάλογος, που θα γίνει υπό στρατιωτική απειλή, αφού η Τουρκία δεν έχει εγκαταλείψει την πολιτική του casus belli, ούτε έχει απεμπολήσει τα νέο-οθωμανικά οράματα της “Γαλάζιας Πατρίδας” και φυσικά, με το βάρος των σοβαρών εξελίξεων στην Ουκρανία και την ενεργό ανάμειξη του ΝΑΤΟ στον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο.

Δεν θα πρέπει να υποβαθμίζουμε το γεγονός ότι, οσάκις διαμαρτυρήθηκε η Ελλάδα, είτε στο ΝΑΤΟ, είτε στην ΕΕ, είτε στην αμερικανική κυβέρνηση, για την επεκτατική και επιθετική πολιτική της Τουρκίας, σε Αιγαίο, Θράκη και Κύπρο, “εισέπραξε” την απάντηση, των ίσων αποστάσεων, σε μία απαράδεκτη εξίσωση του θύτη με το θύμα, με την προτροπή, όπως: «Κάντε διάλογο και με αμοιβαίες υποχωρήσεις να λύσετε τις διαφορές σας. Ελλάδα και Τουρκία, είναι ισχυροί σύμμαχοί μας και είναι κομβικός ο ρόλος τους στην εύρυθμη επιχειρησιακή λειτουργία της νοτιοανατολική πτέρυγας του ΝΑΤΟ, που αποτελεί προτεραιότητα της συμμαχίας λόγω του πολέμου με τη Ρωσία».