Η Άγκυρα πιέζει τον Έρχιουρμαν να ανοίξει σε εποικισμό τα Βαρώσια

Είναι σαφές ότι πρόκειται για στάση, που μοιάζει με τη λογική ότι συζητούνται οι όροι του διαζυγίου πριν το γάμο. Και στην προκειμένη περίπτωση, είναι σαφές πως η τουρκική πλευρά θα επιχειρεί να ρίξει τη διαδικασία στα βράχια και να φορτώσει την αποτυχία στην ελληνική πλευρά. Γιατί σε τέτοια περίπτωση θα ζητήσει να πληρώσει τον λογαριασμό η Λευκωσία. Μετά από μια νέα αποτυχία, όπως αναφέρεται στο τέταρτο σημείο των προϋποθέσεων, που θέτει το παράνομο καθεστώς, θα αποκτήσει διεθνώς θέση αναγνωρισμένης οντότητας!

Και τούτη η προσπάθεια δεν γίνεται για πρώτη φορά, ενώ βρίσκονται και πολλοί τρίτοι, που είναι έτοιμοι να φορτώσουν την όποια αποτυχία στην ελληνική πλευρά, κατηγορώντας την ότι “δεν έκανε κι άλλα βήματα” προς την κατοχική δύναμη, ώστε “να σπάσει το αδιέξοδο”. Ένα αφήγημα, που τυγχάνει στήριξης και στο εσωτερικό της Κύπρου, από τους ντελάληδες της όποιας λύσης. Γιατί, όμως, συζητείται μόνον αυτή η διάσταση σε σχέση με ένα νέο αδιέξοδο; Τίθεται, δηλαδή, το τι θα κερδίσει η τουρκική πλευρά σε περίπτωση αποτυχίας.

Γιατί να μην υπάρχει, για παράδειγμα, μια αναφορά ότι σε περίπτωση αποτυχίας, η Τουρκία θα παραδώσει την Αμμόχωστο και θα αποσύρει τον κατοχικό στρατό; Γιατί εάν υπάρξει τέτοια συνεννόηση, τότε η Άγκυρα θα αισθάνεται την πίεση και θα γνωρίζει ότι το κόστος της αποτυχίας θα είναι μεγάλο. Αν και μέχρι σήμερα δεν εκπλήρωσε καμία υποχρέωση ή δέσμευση της σε σχέση με την Κύπρο και το Κυπριακό, μια τέτοια αναφορά ασφαλώς και δεν θα μπορεί να την υποβαθμίζει.

Το θέμα με τα Βαρώσια

Ο νέος εγκάθετος της κατοχικής δύναμης επιμένει να θέτει όρους και προϋποθέσεις για την έναρξη των διαπραγματεύσεων. Πιο “κομψούς” διπλωματικά από εκείνους του άτσαλου Τατάρ. Στις προϋποθέσεις που θέτει ο Έρχιουρμαν, προσθέτει και εκβιασμούς. Αν δεν ξεκινήσει διαδικασία, όπως δήλωσε, «τότε τα Βαρώσια μπορεί να μετατραπούν σε ένα στοιχείο που αλλάζει το παιχνίδι (game changer)». Δηλαδή; Εννοεί θα εποικίσει την περίκλειστη περιοχή, όπως συχνά-πυκνά έλεγε ο προκάτοχός του;

Ο Έρχιουρμαν υπενθύμισε ότι το άνοιγμα της περίκλειστης πόλης του Βαρωσιού υπό τον έλεγχο των Ηνωμένων Εθνών συμπεριλαμβάνεται στα ψηφίσματα το Συμβουλίου Ασφαλείας του διεθνούς οργανισμού και ισχυρίστηκε τα εξής: «Σε κανένα ψήφισμα δεν υπάρχει αναφορά να δοθούν τα Βαρώσια στους Ελληνοκύπριους. Υπάρχει το άνοιγμά του υπό τον έλεγχο των Ηνωμένων Εθνών».

Η αλήθεια επί τούτου αναφέρεται στα ψηφίσματα. Περαιτέρω, επειδή ο κ. Έρχιουρμαν συμμετείχε στη διαπραγματευτική ομάδα στο παρελθόν, γνωρίζει πως οι όποιες συζητήσεις διεξάγονταν για την περίκλειστη περιοχή της Αμμοχώστου, αυτές αφορούσαν την επιστροφή των νόμιμων κατοίκων της υπό την διοίκηση των Ηνωμένων Εθνών. Και μάλιστα τα ψηφίσματα, που επικαλέσθηκε, αναφέρουν πως το Συμβούλιο Ασφαλείας θεωρεί τις απόπειρες για εποικισμό οποιουδήποτε τμήματος από τα Βαρώσια από άτομα άλλα από τους κατοίκους τους ως απαράδεκτες και ζητά τη μεταβίβαση της περιοχής αυτής στη διοίκηση των Ηνωμένων Εθνών (ψήφισμα 550/ 1984 και συναφή αναφορά στο ψήφισμα 789/1992).

Είναι σαφές πως ο Έρχιουρμαν για το θέμα της Αμμοχώστου δέχεται πιέσεις για να προχωρήσει στα επόμενα βήματα, που αφορούν το άνοιγμα κι άλλων περιοχών και τον εποικισμό. Αυτήν την πίεση που δέχεται, επιχειρεί να την στρέψει προς την ελληνοκυπριακή πλευρά, διαμηνύοντας πως εάν δεν γίνουν οι προϋποθέσεις του αποδεκτές, τότε “το παιχνίδι θα αλλάξει”.