Η απαγωγή των πέντε Ελληνοκυπρίων και η γιορτή του μίσους

Έχουν απαχθεί ως αντίποινο στις υποθέσεις διώξεων από την Κυπριακή Δημοκρατία σφετεριστών ελληνοκυπριακών περιουσιών στα κατεχόμενα. Περαιτέρω, η απαγωγή Ελληνοκυπρίων αποτελεί και επίδειξη δύναμης και κυριαρχίας από πλευράς κατοχικής δυνάμεως. Χρησιμοποιούνται οι μηχανισμοί της αποσχιστικής οντότητας, η «αστυνομία», τα «δικαστήρια», ασχέτως εάν οι κατηγορίες σε βάρος των πέντε είναι γελοίες και η διαδικασία παρωδία. Θέλουν να αναδείξουν το δήθεν κράτος, που δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα παράνομο μόρφωμα, το οποίο κατασκευάσθηκε από την Τουρκία για εδραίωση των κατοχικών δεδομένων.

Από την 19η Ιουλίου οι πέντε απαχθέντες κρατούνται παράνομα και χωρίς λόγο. Η Λευκωσία από την πρώτη στιγμή της απαγωγής προσπαθεί να προκαλέσει διεθνείς παρεμβάσεις και πιέσεις προς την κατοχική Τουρκία για να απελευθερωθούν οι απαχθέντες. Την ίδια ώρα, φαίνεται πως κι άλλα μέτρα τυγχάνουν επεξεργασίας. Είναι σαφές πως για να τελειώσει η παράνομη κράτησής τους πρέπει η κατοχική πλευρά να έχει κόστος.

Λέγονται πολλά και διάφορα για κλείσιμο ή όχι των διόδων διέλευσης από και προς τα κατεχόμενα. Από τον Απρίλιο του 2003, η Τουρκία για λόγους που είχαν να κάνουν με ευρύτερους σχεδιασμούς της, μετά την οριστικοποίηση της ένταξης της Κύπρου στην Ε.Ε., αποφάσισε την μερική άρση των περιορισμένων στη διακίνηση ένθεν κακείθεν της κατοχικής γραμμής. Ένα μέτρο που αποσκοπούσε και στην «ομαλοποίηση» με την κατοχή.

Η Κυπριακή Δημοκρατία ήταν πάντα υπέρ της ελεύθερης διακίνησης και της εφαρμογής όλων των βασικών ελευθεριών. Ως εκ τούτου δύσκολα μπορεί να λάβει μέτρα για παρεμπόδιση της διακίνησης. Μπορεί, όμως, να τηρεί κατά γράμμα τους αναγκαίους ελέγχους και την εφαρμογή του κανονισμού της Πράσινης Γραμμής. Υπενθυμίζεται ότι υπάρχει κι ένα προηγούμενο, που για λόγους έκτακτης ανάγκης, προσωρινά έκλεισαν τα οδοφράγματα. Ήταν τότε με την έξαρση του κορωνοϊού.

Προφανώς και δεν τίθεται για την Κυπριακή Δημοκρατία θέμα να προχωρήσει στο κλείσιμο των οδοφραγμάτων. Μπορούν, όμως, οι ίδιοι οι πολίτες να στείλουν ένα μήνυμα προς την κατοχική πλευρά. Όσο κρατούνται οι πέντε απαχθέντες, να περιοριστούν οι μεταβάσεις. Μεταβάσεις να γίνονται μόνο όταν τούτο κρίνεται άκρως απαραίτητο. Γιατί, πέραν του μηνύματος που θα σταλεί για τους πέντε, υπάρχει κίνδυνος απαγωγής Ελληνοκυπρίων. Να γίνει ό,τι δηλαδή συνέβη με τους πέντε. 

Είναι σαφές πως εάν, για παράδειγμα, από τη μείωση των μεταβάσεων υπάρξει οικονομικό κόστος, τότε η πίεση θα στραφεί από τους Τουρκοκύπριους προς το κατοχικό καθεστώς, ώστε να αλλάξει την τακτική των απαγωγών. Και κανείς δεν πρέπει να υποτιμά το οικονομικό κόστος και τις αναταράξεις που θα προκληθούν.

Την ίδια ώρα, η Λευκωσία έχει πολλά άλλα εργαλεία άσκησης πίεσης και μέσα από την ΕΕ, που ως γνωστό διαθέτει κονδύλια στήριξης. Κι αυτή είναι μια άλλη οικονομική παράμετρος.

Γιορτή του μίσους στα Κόκκινα

Με αφορμή τα όσα συμβαίνουν, πρέπει να μπουν στην εξίσωση κι άλλες δράσεις. Υπενθυμίζεται ότι αυτή την εβδομάδα θα πραγματοποιηθεί η ετήσια γιορτή του μίσους, που γίνεται στα Κόκκινα. Η μετάβαση των Τουρκοκυπρίων στα Κόκκινα γίνεται με διευκολύνσεις της Κυπριακής Δημοκρατίας. Γεμίζουν τα λεωφορεία και μεταβαίνουν, περνώντας και μέσα από τις ελεύθερες περιοχές, στα κατεχόμενα Κόκκινα για να γιορτάσουν την επέτειο των τουρκικών βομβαρδισμών στην περιοχή της Τηλλυρίας, που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο αμάχων αλλά και εθνοφρουρών.

Τι γιορτάζουν; Τους βομβαρδισμούς, το θάνατο και τις καταστροφές που προκλήθηκαν. Εδώ και πολλά χρόνια η Κυπριακή Δημοκρατία τους διευκολύνει να γιορτάζουν μια αιματηρή στρατιωτική επιχείρηση. Δεν είναι επίσκεψη σε θρησκευτικό χώρο, είναι μετάβαση για να γιορτάσουν μίσος και θάνατο. Ειδικά φέτος δεν υπάρχει κανένας λόγος να γιορτάσουν με δικές μας διευκολύνσεις.