Η ατελέσφορη πολιτική των yesmen στα εθνικά θέματα

Η ελληνική μειονότητα στη Νότια Αλβανία (Βόρεια Ήπειρο) είναι μία αναγνωρισμένη διεθνώς μειονότητα, η οποία από καθαρή ανικανότητα ή για λόγους ισορροπίας στο εσωτερικό ή εξωτερικό πολιτικό πεδίο, είχε και έχει αφεθεί στην τύχη της. Η συνέπεια αυτών των διαχρονικά λανθασμένων πολιτικών (όπου από το ΄90 ακόμα τάζαμε στους ομογενείς οικόπεδα και τηλεοράσεις για να έρθουν στην Ελλάδα, ενώ έπρεπε να τους στηρίξουμε εμπράκτως και να μείνουν στον τόπο τους και να προκόψουν, κάτι που από δεκαετίες κάνει η Τουρκία με τους μουσουλμάνους στην Δυτική Θράκη), είναι να μαραζώνει και να φθίνει σε κάθε επίπεδο.

Στο τυπικό πεδίο των ελληνοαλβανικών σχέσεων, η ακύρωση της συμφωνίας για την ΑΟΖ και οι ανθελληνικές πολιτικές του Ράμα δεν δημιουργούν θετικές σκέψεις για ευοίωνο μέλλον και προσδοκίες για ομαλές γειτονικές σχέσεις. Στο πεδίο της Μακεδονίας, η ίδια προχειρότητα και η άκριτη υπακοή στα κελεύσματα του διεθνούς παράγοντα οδήγησαν σε μια πολύ κακή συμφωνία για την Ελλάδα, τη λεγόμενη Συμφωνία των Πρεσπών, με την οποία αναγνωρίστηκε μακεδονική εθνότητα και μακεδονική γλώσσα στη γειτονική χώρα.

Τα αποτελέσματα αυτής της αχρείαστης συμφωνίας τα βλέπουμε ήδη, αλλά από ό,τι φαίνεται είμαστε στην αρχή του δρόμου κι έχουμε να δούμε ακόμη πολλά. Μετά τις εκλογές στην γειτονική χώρα εξελέγησαν πρόεδρος και κυβέρνηση οι οποίοι και προσωπικά, αλλά και σαν κομματικά σχήματα δεν αποδέχονται την ανωτέρω συμφωνία και δηλώνουν ότι θα αποκαλούν τη χώρα τους σκέτα “Μακεδονία”. Βέβαια, και σε αυτό το θέμα η παρούσα κυβέρνηση, που είχε εναντιωθεί στην προαναφερόμενη συνθήκη, μένει απαθής. Είναι πολύ βολικό άλλωστε για τους εκάστοτε κυβερνώντες να αφήνουν στο ψυγείο τα καυτά εθνικά θέματα ή να δίνουν μία πρόχειρη και ανεφάρμοστη λύση, όπως η προαναφερόμενη, αλλά δυστυχώς η χώρα τα βρίσκει μπροστά της.

Αντίσταση σε οποιαδήποτε ονομασία με αυτό το όνομα προβάλει, όχι φυσικά η Ελλάδα, αλλά η Βουλγαρία, η οποία άσκησε βέτο στην ενταξιακή πορεία της, για τους δικούς της πολιτισμικο-πολιτικο-ιστορικούς λόγους. Στη χώρα μας, δυστυχώς, ακόμη κάποιοι πανηγυρίζουν για μια πινακίδα που έβαλαν για μια νύχτα (τόσο άντεξε) στο άγαλμα του Μεγάλου Αλεξάνδρου στα Σκόπια, που έλεγε ότι η Μακεδονία είναι κομμάτι του Ελληνικού Πολιτισμού!

Yesmen χωρίς εθνική στρατηγική… 

Παρόλα αυτά εμείς (προφανώς κατ’ εντολήν) συνεχίζουμε την ακώλυτη και απρόσκοπτη υποστήριξη της ένταξης των δύο αυτών χωρών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, χωρίς κανένα προαπαιτούμενο. Κάτι αντίστοιχο κάναμε για δεκαετίες και με την Τουρκία, (η οποία παρεμπιπτόντως, εδώ και πενήντα χρόνια, κατέχει τη μισή σχεδόν Κύπρο) και τα (αρνητικά) αποτελέσματα αυτής της υποχωρητικής πολιτικής, χωρίς καμία απαίτηση, είναι φανερά και ίσως σύντομα οδηγήσουν σε μία συμφωνία για το Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο, κατά τα πρότυπα των “Πρεσπών”.

Δυστυχώς, για μία ακόμη φορά αποδειχτήκαμε κατώτεροι των περιστάσεων και ανίκανοι να εκμεταλλευτούμε τη στρατηγική μας θέση, την θέση μας στην ΕΕ, τη συμμετοχή μας στο ΝΑΤΟ και γενικά όλα τα πλεονεκτήματα που σε παλιότερες εποχές με κατάλληλους ανθρώπους, γνώση, αποφασιστικότητα και πολιτικές στρατηγικές μας κράτησαν όρθιους, ακόμα κι όταν ήμασταν ηττημένοι (πχ η Συνθήκη της Λωζάνης).

Έχει πολλαπλώς αναδειχτεί από πολιτικούς, αναλυτές, καθηγητές γεωστρατηγικής ή διεθνούς δικαίου, η αναγκαιότητα για εθνική στρατηγική στην εξωτερική πολιτική, αλλά ματαίως. Πόσο δύσκολο είναι άραγε, τουλάχιστον στα μεγάλα εθνικά ζητήματα που δεν αφορούν μόνο την παράταξη που κάθε φορά κυβερνά, αλλά ολόκληρη τη χώρα και τις επόμενες γενιές, να υπάρξει μια ελάχιστη συμφωνία; Είμαστε η μόνη χώρα στα Βαλκάνια χωρίς εθνική στρατηγική και για αυτό δυστυχώς έχουμε γίνει οι καρπαζοεισπράκτορες της περιοχής.

Το μέλλον είναι αβέβαιο και πιστεύω πως, τα (αληθινά) πατριωτικο-προοδευτικά κόμματα (ό,τι έχει απομείνει από αυτά) θα πρέπει να χαράξουν μία εθνική στρατηγική για κάθε θέμα, αποφεύγοντας τις παγίδες της lifestyle πολιτικής και φυσικά των εξαρτήσεων. Όσο κι αν δεν το πιστεύουν κάποιες ηγεσίες, υπάρχουν ακόμη προοδευτικοί πολίτες (σε μεγάλο ποσοστό) που παραμένουν αταλάντευτα και πατριώτες.