Οι… χαμένες ευκαιρίες δεν αποτελούν άλλοθι για τον Ερντογάν

Η κατοχική δύναμη υλοποιεί ένα διαχρονικό σχεδιασμό στην περιοχή Άρσους-Πύλας με πρώτιστο στόχο την κατάληψη εδαφών, διά της επιβολής νέων τετελεσμένων. Αυτή είναι η σοβαρότερη εξέλιξη σε σχέση με τα όσα διαδραματίζονται από την περασμένη Πέμπτη και εντεύθεν, όταν οι κατοχικές δυνάμεις ξεκίνησαν τα έργα κατασκευής δρόμου στη συγκεκριμένη περιοχή. Η επέκταση της κατοχής, η κατάληψη με ετσιθελικό τρόπο της νεκρής ζώνης είναι το βασικό στοιχείο σε αυτή την εξέλιξη, που προκάλεσε διεθνείς αντιδράσεις, σε αντίθεση με προηγούμενες ενέργειες, που περνούσαν στα μουλωχτά. Τώρα χτυπούν την πολιτική Ερντογάν.

Πέρα από το μέγεθος των διεθνών αντιδράσεων, που είναι αποτέλεσμα των χειρισμών της Λευκωσίας, το κύριο, το βασικό, είναι η αποτροπή. Και σε αυτό θα πρέπει να επικεντρωθούν όλοι. Και η Κυπριακή Δημοκρατία και τα Ηνωμένα Έθνη, όπως κι όσοι μπορούν να διαδραματίσουν ρόλο. Η μεγάλη εικόνα, λοιπόν, είναι η αναγνώριση του προβλήματος και η αποτροπή, η εκτόνωση της κρίσης. Και η εκτόνωση της κρίσης δεν θα πρέπει να επιτευχθεί δίνοντας “δώρα” στην κατοχική δύναμη, που μονίμως παρανομεί. Δεν θα εκτονωθεί διά της εφαρμογής των σχεδίων της Τουρκίας. Η όποια φόρμουλα, που θα αναζητηθεί δεν μπορεί να οδηγεί σε μικρό ή μεγάλο βαθμό στην ικανοποίηση των τουρκικών επιδιώξεων.

Την ίδια ώρα, στην εξίσωση μπαίνει, πάντα, η αντιμετώπιση των εξελίξεων στο εσωτερικό της χώρας. Και από το πολιτικό σύστημα, αλλά στο πεδίο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Διαχρονικά, στο εσωτερικό, όταν βιώνουμε τέτοιες ακραίες συμπεριφορές από πλευράς της Άγκυρας, υπάρχουν εκείνοι, οι οποίοι βρίσκουν την ευκαιρία για να παρελθοντολογήσουν, για να ξεκινήσουν να… μοιρολογούν. Μέσα σε αυτή την κρίση, που έχει προκαλέσει η κατοχική δύναμη, αναζητούνται και άλλοθι! Ξεκινά το ίδιο αφήγημα, για να βρεθούν ελαφρυντικά, με αναφορές στο Κραν Μοντανά (2017), φθάνοντας μέχρι και το δημοψήφισμα του 2004, για το αλήστου μνήμης σχέδιο Ανάν.

Τα βάρη του παρελθόντος

Προς τι, όμως, η επίκληση γεγονότων του παρελθόντος; Για να “αποδειχθεί” πως επειδή χάσαμε “ευκαιρίες”, θα αντιμετωπίζουμε τέτοιες συμπεριφορές από την κατοχική δύναμη; Σίγουρα εάν επιτυγχανόταν συμφωνία στο Κυπριακό- σωστή, βιώσιμη, δημοκρατική χωρίς στρεβλωτικές ρυθμίσεις- δεν θα βιώναμε τέτοια γεγονότα. Θα αντιμετωπίζαμε, ωστόσο, τέτοια φαινόμενα και μετά τη λύση, εάν το περιεχόμενο της, θα πρόσφερε στην Τουρκία και στους εγκάθετους της, αυτή η δυνατότητα.

Είναι, όμως, προφανές ότι η λύση δεν επιτεύχθηκε μέχρι σήμερα γιατί η Τουρκία θέλει να διασφαλίσει- και διά της υπογραφής της ελληνικής πλευράς- την εσαεί παρουσία της στο νησί. Είναι ξεκάθαρο ότι θέλει τον έλεγχο της Κύπρου και μετά από την επίτευξη συμφωνίας. Αυτό κάποιοι δεν θέλουν ή δεν μπορούν να το αντιληφθούν. Ακόμη και πολιτικοί, της “ρεαλιστικής” σχολής του Κυπριακού, οι οποίοι χειρίστηκαν το Κυπριακό, δεν προχώρησαν και δεν προσαρμόστηκαν στις τουρκικές αξιώσεις. Σε κάποιες περιπτώσεις φρέναρε τις συζητήσεις η Άγκυρα επειδή τα θέλει όλα.

Τα σύνδρομα καταδίωξης, οι προσπάθειες “αυτοδικαίωσης”, που δεν μπορούν να αντιμετωπιστούν με πολιτικούς όρους, οδηγούν είτε σκοπίμως είτε όχι, στην υποβάθμιση της τουρκικής ενέργειας αλλά και στον αποπροσανατολισμό. Γιατί όταν, διά των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ξεκινά ένα ατέλειωτο μοιρολόι ηττοπάθειας και μαζοχισμού, το μόνο που επιτυγχάνεται είναι η προώθηση της πρακτικής των “ίσων αποστάσεων”. Για τα όσα διαδραματίζονται ευθύνη έχει η κατοχική δύναμη, η οποία εφαρμόζει διαχρονικά τα στρατηγικά της σχέδια στο νησί. Δεν θα μπούμε στη λογική κάποιων, που αναπαράγουν ένα αφήγημα ότι “ευθυνόμαστε κι εμείς”, επειδή δεν αποδεχόμαστε ό,τι ζητήσει η κατοχική δύναμη.

Υ.Γ. Απίστευτος ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ. Έχει νερώσει την αρχική αντίδραση του Διεθνούς Οργανισμού, στις τουρκικές ενέργειες, όπως διατυπώθηκαν στην ανακοίνωση της ΟΥΝΦΙΚΥΠ. Ποιο “αόρατο” χέρι, άραγε μαλάκωσε, έως και εξαφάνισε, ενοχλητικές για την κατοχική δύναμη αναφορές;