Η δολοφονία του Ιρανού, το “μεσανατολικό ΝΑΤΟ” και η φάκα…

Η τρομοκρατική επίθεση εναντίον του Μόχσεν Φαχριζαντέχ, επικεφαλής του ιρανικού πυρηνικού προγράμματος, η οποία οδήγησε στο θάνατό του, αποτελεί ταυτοχρόνως ένα χτύπημα στις ερευνητικές δραστηριότητες του Ιράν αλλά και μια γιγαντιαία προβοκάτσια. Οι υποψίες πέφτουν στο δίδυμο Νετανιάχου-Τραμπ, ενώ είναι πιθανόν να εμπλέκεται και ο εκ των πραγμάτων ηγέτης της Σαουδικής Αραβίας, Μοχάμεντ Μπιν Σαλμάν, διάδοχος του θρόνου.

Πριν τη νέα δολοφονία αξιωματούχου του Ιράν –αποτελεί διεθνές έγκλημα στο βαθμό που υπάρχει εμπλοκή των προαναφερθέντων κρατών– είχαμε την διαρροή(;) περί βούλησης του Τραμπ να επιτεθεί στο Ιράν πριν παραδώσει την προεδρία. Επίσης, είχε δημοσιοποιηθεί η επίσκεψη Πομπέο και Νετανιάχου στη Σαουδική Αραβία. Ήταν προφανές πως κάτι μεγάλο ετοιμάζονταν και το μεγάλο συνήθως, είναι η ακολουθία κινήσεων που μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε πόλεμο.

Γνωρίζουμε επιπλέον, ότι το Ιράν, μετά την ήττα του απερχόμενου προέδρου των ΗΠΑ, είχε δώσει εντολή σε όλες τις σχετιζόμενες με αυτό οργανώσεις να μην προβαίνουν σε επιθέσεις εναντίον στόχων των ΗΠΑ, ούτως ώστε να μην δοθεί πρόσχημα στις τελευταίες, για επίθεση εναντίον του και για έναν γενικευμένο πόλεμο.

Προφανώς, το Ισραήλ και οι ΗΠΑ έχουν αποφασίσει να εξαναγκάσουν το Ιράν ή να αντιδράσει, ή να ταπεινωθεί. Εάν απαντήσει με κάποιο τρόπο, θα δοθεί ίσως η ευκαιρία σε ΗΠΑ και Ισραήλ να επιτεθούν στο Ιράν μαζί με τους συμμάχους τους, με πρώτους και καλύτερους τους Σαουδάραβες. Εάν πάλι δεν απαντήσει σε μια ακόμα τρομοκρατική επίθεση ενάντια σε αξιωματούχο του, θα ενταθούν προφανώς οι εσωτερικές αντιθέσεις μεταξύ διαφορετικών κέντρων εξουσίας στην Τεχεράνη.

Έτσι, Τραμπ και Νετανιάχου από τη μια θα διαμορφώσουν τετελεσμένα πριν την ανάληψη της προεδρίας από τον Μπάιντεν. Στο θολωμένο μυαλό του Τραμπ ίσως μια τέτοια διεθνής κρίση, να φαντάζει σαν ευκαιρία για κάποιου είδους γάντζωμα στην εξουσία. Βεβαίως, δε θα πρέπει να μας διαφεύγει και η πιθανότητα, τα γεράκια του επόμενου προέδρου των ΗΠΑ να έχουν ενημέρωση.

Δολοφονία και “μεσανατολικό” ΝΑΤΟ

Σε κάθε περίπτωση, το σχέδιο καταστροφής του Ιράν και αλλαγής συστήματος εξουσίας φαίνεται να έχει εκ νέου ενεργοποιηθεί. Αποδεικνύεται κατά αυτόν τον τρόπο και ποιοι άλλοι, πέραν της νεοοθωμανικής Τουρκίας βάζουν φωτιά στην περιοχή μας, κάτι που η άγονη διεθνολογική συζήτηση στην πατρίδα μας σκοπίμως παρασιωπά.

Δεν πρέπει να ξεχνούμε ένα άλλο σχέδιο το οποίο βρίσκεται σε εξέλιξη εδώ και χρόνια: ενώ το ΝΑΤΟ παρακμάζει, τόσο πριν όσο και ακόμα περισσότερο επί Τραμπ, το σχέδιο ενός “μεσανατολικού ΝΑΤΟ” προωθείται συστηματικώς, με πυλώνες τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και την Σαουδική Αραβία. Αν πιστεύει κανείς ότι οι σχέσεις των δύο κρατών με την πατρίδα μας είναι άσχετη με το παραπάνω σχέδιο, καλό είναι να το ξανασκεφτεί.

Τίθεται εδώ και καιρό ένα μείζον ερώτημα, που φυσικά και δεν θα συζητήσει κανένα συστημικό ΜΜΕ, ούτε και κανείς από τους διεθνολογούντες των τήλε-παραθύρων: οι –υπό την ηγεσία των ΗΠΑ– συμμαχίες της Ελλάδας με Εμιράτα, Σαουδική Αραβία και Ισραήλ στρέφονται όντως και κατά βάση εναντίον της Τουρκίας;  Όχι, φυσικά. Βεβαίως, οι παραπάνω ουδόλως συμπαθούν πλέον τον Ερντογάν. Ωστόσο, πολύ απέχει η κατάσταση από να είναι η Τουρκία ο στόχος τους. Αντιθέτως, η Τουρκία θα αποτελέσει κρίσιμο κρίκο στην όποια αντιπαράθεση με το Ιράν. Μόνο αφελείς ή επικίνδυνοι προπαγανδιστές δεν το αντιλαμβάνονται, ή δεν το παραδέχονται αντιστοίχως.

Η φάκα

Η σύμπλευση, λοιπόν, της Ελλάδας και μάλιστα κατά απόλυτο τρόπο με το υπό διαμόρφωση “μεσανατολικό ΝΑΤΟ” συνιστά επανάληψη του επιχειρήματος που δικαιολογεί την συμμετοχή στο ατλαντικό ΝΑΤΟ: Η Ελλάδα ποντάρει την ασφάλειά της ως προς την Τουρκία, σε συμμαχίες, οι οποίες, όμως, στρέφονται εναντίον άλλων και όχι της Τουρκίας. Το μεν ΝΑΤΟ στρέφεται εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης / Ρωσίας, το δε “μεσανατολικό ΝΑΤΟ” εναντίον του Ιράν.

Η Ελλάδα, λοιπόν, ποντάρει σε συμμαχίες, οι οποίες τελικά χρειάζονται την Τουρκία. Μόλις, μάλιστα, η Τουρκία πειθαρχήσει προς τις ΗΠΑ, η Ελλάδα θα βρεθεί στη θέση υποδεέστερου εταίρου και θα προσφερθεί σαν “πιάτο” προς εξευμενισμό της Τουρκίας. Η Ελλάδα έτσι κινδυνεύει να βρεθεί μπλεγμένη σε μια βρόμικη εκστρατεία εναντίον του Ιράν, χωρίς κανένα όφελος. Η στάση αυτή, μάλιστα, θα απαξιώσει περαιτέρω την πατρίδα μας στην Μέση Ανατολή.

Θυμάται κανείς άραγε τις τραγικές δηλώσεις Μητσοτάκη υπέρ της εκτέλεσης Σολεϊμανί, οι οποίες ανταποδόθηκαν από τον πρόεδρο Τραμπ με τη γνωστή “φιλελληνική” θέση. Προσοχή λοιπόν: Η Μέση Ανατολή εδώ και χρόνια εκρήγνυται, με βασικό επίδικο το Ιράν και τον άξονα της αντίστασης. Η συμμετοχή της Ελλάδας σε τέτοιες συμμαχίες και ειδικότερα η εμπλοκή της σε τέτοιους τυχοδιωκτισμούς θα αποβεί μεσοπρόθεσμα καταστροφική για την ίδια: Υπάρχει μια φάκα γιγαντιαίων διαστάσεων, την οποία το λίγο “τυρί” δεν μπορεί να κρύψει.