Η Ελλάδα μπορεί – Υπάρχει τρόπος να ανασχεθεί η Τουρκία

Μέσα σ΄ ένα περιβάλλον αβεβαιοτήτων και θολού τοπίου, λόγω των ασαφειών πολιτικής και πραγματικής εκφρασμένης βούλησης, απόρροια των αντιλήψεων των κυρίαρχων ελίτ, αναζητείται γραμμή πλεύσης, τη στιγμή μάλιστα που ανακοινώνεται η έναρξη κύκλου συνομιλιών με την Άγκυρα. Με σκοπό τη συγκρότηση και ανάδειξη μιας υπεύθυνης, ενεργής, αποτελεσματικής εθνικής στρατηγικής επισημαίνουμε τα παρακάτω:

Πρώτον, η Τουρκία δεν αναγνωρίζει το Δίκαιο της Θάλασσας για τις συζητούμενες περιοχές (Αιγαίο, νησιά). Επομένως, αν η επιδίωξη είναι η προσφυγή στη Χάγη, για την οποία σχεδόν όλοι οι εκπρόσωποι του κατεστημένου των Αθηνών μιλούν με αφελή προεξόφληση δικαίωσης, τότε η Χάγη δεν έχει βάση και πλαίσιο για να δικάσει (ούτε αυτή δεν αναγνωρίζεται από την Τουρκία). Αυτό από μόνο του θα μπορούσε να αποτελέσει μείζον θέμα πίεσης πάνω στην Τουρκία, ομόθυμα από την ΕΕ.

Τονίζοντας ότι χώρα που δεν δέχεται το διεθνές πλαίσιο – δίκαιο ρύθμισης, αλλά και επίλυσης των διαφορών, δεν μπορεί να γίνεται δεκτή σε ευρωπαϊκές συνομιλίες με ανάλογο περιεχόμενο (επίλυσης θαλάσσιων ή συνοριακών διαφορών). Η δε συμπεριφορά της, σύμφωνη αποκλειστικά με τα ίδια συμφέροντα της χώρας (της Τουρκίας) όπως αυτή τα αντιλαμβάνεται, τείνει να γίνεται αυθαίρετη και παραβατική, η οποία στην κοινή πολιτική γλώσσα ορθά αποκαλείται ”πειρατική”. Συμπεριφορά, την οποία οι σύμμαχες χώρες-εταίροι θα πρέπει να αντιμετωπίσουν αποφασιστικά.

Να ξεκαθαρίσει τη θέση της η Ελλάδα

Δεύτερον, η διαπραγμάτευση, λοιπόν, είναι ευθέως πολιτική, ένα διακρατικό “παζάρι”. Ένα παζάρι όπου όμως η Τουρκία είναι η μόνη που έχει αιτήματα διεκδίκησης, που τα προβάλλει και που στοχεύει να τα επιβάλλει με κάθε τρόπο, έχοντας οικοδομήσει ένα εσωτερικό μέτωπο που περιλαμβάνει τη πλειοψηφία των τουρκικών κομμάτων και εθίζοντας τη διεθνή κοινή γνώμη και τα κέντρα ισχύος.

Τρίτον, η Ελλάδα οφείλει να ξεκαθαρίσει τη θέση της. Να ξεκαθαρίσει ότι δεν έχει τίποτα να διαπραγματευθεί απ’ όσα η Τουρκία επιθυμεί, για να μιλήσουμε στη “γλώσσα” της Τουρκίας, ότι δεν έχει τίποτα να παζαρέψει και τίποτα να παραχωρήσει. Ότι είναι δικαίωμα της να προχωρήσει στην υπογραφή συνορεύουσας ΑΟΖ με την Κύπρο (δικαίωμα που προκύπτει από την εφαρμογή του Δικαίου της Θάλασσας).

Ότι μετά απ’ όλο αυτό το σκηνικό των τελευταίων 35 ημερών στο Αιγαίο, τις προκλήσεις και τις απειλές Ερντογάν για αντιπαράθεση, πως αποφασίζει την επέκταση στα 12 μίλια για τα χωρικά της ύδατα, με πλήρη εξασφάλιση της ελεύθερης ναυσιπλοΐας και την εφαρμογή της “μέσης γραμμής” στα εφαπτόμενα-γειτνιάζοντα σημεία με την Τουρκία. Να ξεκαθαρίσει επιπλέον πως η απειλή του ”casus belli” δεν έχει αντίκρισμα για την Ελλάδα, όταν αυτή ασκεί τα διεθνώς κατοχυρωμένα δικαιώματά της και ότι η Ελλάδα δεν εκφοβίζεται και δεν υποχωρεί.

Τέλος, να ξεκαθαρίσει πως θα υπάρξει καθαρή και αποφασιστική απάντηση στο τι η Ελλάδα θεωρεί ελληνικό και αδιαπραγμάτευτο. Είναι πρωτοφανές και ανήκουστο να ορίζει τα σύνορα της Ελλάδας στο Αιγαίο η Τουρκία, λέγοντας ότι τα χωρικά της ύδατα είναι στα έξι ναυτικά μίλια και τελεία (μέχρις εκεί)!

 Οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ

Ασφαλώς, υπάρχει ανάγκη να γίνει η οριοθέτηση (και όχι διανομή) της υφαλοκρηπίδας. Τούτο, όμως, προϋποθέτει την αναγνώριση από την Τουρκία του Δικαίου της Θάλασσας και των εξ αυτού σχετικών συμβάσεων, ώστε να είναι δυνατή και να έχει νόημα η προσφυγή με συνυποσχετικό, μετά από τις επί τούτου αποκλειστικές συζητήσεις, στη Χάγη για το συγκεκριμένο θέμα.

Χωρίς μια τέτοια, σύμφωνη με τα παραπάνω, ελληνική εθνική δέσμη θέσεων και αποφάσεων, γίνεται αποδεκτό το πλαίσιο της απευθείας πολιτικής διακρατικής διαπραγμάτευσης. Τα όποια αποτελέσματα προκύψουν, θα γίνουν με μία συμφωνία αμοιβαίας (;) ελληνοτουρκικής δέσμευσης. Δηλαδή, μιας ελληνικής δέσμευσης παραχωρήσεων, αφού μόνον τουρκικές διεκδικήσεις καλούμαστε να ικανοποιήσουμε.

Τα αποτελέσματα, με βάση αυτό το πλαίσιο, έχουν παρασκηνιακά προετοιμαστεί (αυτή, εξάλλου, είναι η ουσία του γνωστού «βρείτε τα» των “φίλων” και “εταίρων” μας). Μου θυμίζει τη συμφωνία με τη FYROM και την προετοιμασμένη από καιρό συμφωνία της αμερικανικής πρεσβείας, την οποία ουσιαστικά υπέγραψαν οι Τσίπρας-Κοτζιάς και Ζάεφ-Ντιμιτρώφ για την ονομασία ”Βόρεια Μακεδονία”.

Αδύνατη οποιαδήποτε παραχώρηση

Παραχωρήσεις, όμως, αποκλείεται να κάνει οποτεδήποτε και μ’ οποιονδήποτε τρόπο, ο ελληνικός λαός ! Ας μην σκέφτεται και ας μην προσδοκά ο “φιλέλλην” πρέσβης των ΗΠΑ κύριος Πάϊατ, συμβιβαστικές λύσεις παραχωρήσεων, όσο και αν το παρασκήνιο τον διαβεβαιώνει ότι είναι έτοιμος να πραγματοποιήσει ο Έλληνας πρωθυπουργός. Σε τελική, ανάλυση αυτός ο ελληνικός λαός είναι το αξεπέραστο εμπόδιο των προθύμων, έναντι των “φίλων και εταίρων”. Ο ελληνικός λαός και το στρατευμένο τμήμα του είναι ο μέγας και αποφασιστικός εγγυητής της πατρίδας και της επικράτειας της.

Το γεγονός αυτό της ανυποχώρητης στάσης του ελληνικού λαού, είναι που βαθύτερα τροφοδοτεί και τις όποιες θετικές εξελίξεις στην περιοχή, με την έννοια της αναζήτησης λύσεων, εξελίξεων και προοπτικών, πέρα από και ενάντια στις επεκτατικές τουρκικές επιδιώξεις, μέσα από συμμαχίες και συμφωνίες απέναντι στην επιθετική και αναθεωρητική Τουρκία.

Προϋποθέτει όμως και πολιτικές ηγεσίες που σκέφτονται και ενεργούν ανάλογα. Ηγεσίες που σχεδιάζουν και υλοποιούν τα αναγκαία, δηλαδή που εκπροσωπούν και υπηρετούν αυθεντικά και αξιόπιστα τον ελληνικό λαό και τον Ελληνισμό. Ηγεσίες που έχουν για αυτούς τους λόγους, ισχυρή θεμελίωση, αποφασιστική στήριξη και βέβαια μέσο-μακροπρόθεσμη επιτυχία στους εθνικούς στόχους.

Αναγκαίοι οι εξοπλισμοί, αλλά δεν αρκούν

Τα νέα εξοπλιστικά προγράμματα και οι συμμαχίες που επιτυγχάνει η Ελλάδα και η ελληνική διπλωματία (Γαλλία, Rafale, nEUROn, πύραυλοι Spike NLOS, φρεγάτες), καθώς και η απόλυτα αναγκαία επανεκκίνηση της ελληνικής αμυντικής βιομηχανίας, όπως και η αξιοποίηση του εγχώριου ελληνικού δυναμικού στην σύγχρονη ψηφιακή εποχή μας είναι σημαντικά και πολύ χρήσιμα. Για να είναι όμως αποτελεσματικά θα πρέπει η ίδια η Ελλάδα να περάσει σε άλλη φάση και σε άλλο επίπεδο κινητοποίησης και δράσης, μην αφήνοντας χωρίς ανταπάντηση όποια τουρκική επιθετική κλιμάκωση.

Σε περίπτωση που τουρκικά σκάφη (πολεμικός στόλος ή και ερευνητικά) προσεγγίσουν την ελληνική υφαλοκρηπίδα, η ακόμα περισσότερο και με οποιονδήποτε τρόπο την περιοχή των 12 μιλίων από τις ελληνικές ακτές, τότε η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να διατάξει από τώρα και με πάγια εντολή, την άμεση ενεργοποίηση κανόνων εμπλοκής των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων.

Η Τουρκία σε όλα τα μέτωπα στο Αιγαίο, επιχειρησιακά και στελεχιακά, υστερεί. Την ίδια στιγμή, οι εκκαθαρίσεις χιλιάδων αντιφρονούντων αξιωματικών από τον Ερντογάν, έχουν προκαλέσει τεράστια προβλήματα. Διάχυτη είναι η καχυποψία και η έλλειψη εμπιστοσύνης μεταξύ των στελεχών ενώ υπάρχουν σοβαρά θέματα λειτουργικότητας και αποτελεσματικότητας σε όλους τους κλάδους των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Εδώ, δεν μετράνε τα νταηλίκια!

Μετράει η τεχνολογική και πολεμική ετοιμότητα, η επιχειρησιακή ικανότητα, η ευψυχία του στρατευμένου έθνους, η ενότητα του λαού και του έθνους, παντού, όπου Γης και πρωτίστως στα μέτωπα σε όλη την κλίμακα και στο βάθος τους. Η συμμετοχή όλων σε τούτη την πανστρατία είναι απαραίτητη. Όταν, για παράδειγμα, ο συνταξιούχος διαθέτει τα αναδρομικά του ή μέρος της σύνταξής του για την εθνική άμυνα, δεν μπορεί ο μεγάλος πλούτος να συνεχίζει την κεφαλαιακή του συσσώρευση αμέριμνος, την στιγμή που είχε στο παρελθόν καρπωθεί με ποικίλους τρόπους μεγάλο μέρος από τα δημόσια οικονομικά.

Η Ελλάδα μπορεί!

Η Ελλάδα δεν είναι Βόρειο Ιράκ, ούτε Βόρεια Συρία με το καταπροδωμένο κούρδικο αντάρτικο, ούτε τσακισμένη Λιβύη με ”δούρειο ίππο” μέσα της τον Σάρατζ και τους μισθοφόρους τζιχαντιστές, ούτε και η καιροσκοπικά παραχωρημένη λωρίδα της μακελεμένης βόρειας Συρίας. Οι δυνάμεις που μάχονται ενάντια στην Τουρκία, στην περιοχή μας και παντού, είναι σύμμαχοί μας. Είναι η Συρία, οι Κούρδοι, η Αρμενία, οι Ισραηλινοί, οι Σέρβοι, οι Αιγύπτιοι κτλ. Οφείλουμε πρωτίστως σαν χώρα, αλλά και σαν λαός, να αναπτύξουμε μαζί τους στενές σχέσεις.

Να αναθερμάνουμε, επίσης, τις παραδοσιακές καλές σχέσεις μας με τη Ρωσία και τον αραβικό κόσμο. Να δώσουμε επιπλέον νέο περιεχόμενο στις σχέσεις μας με την Κίνα και την Ιαπωνία, καθώς και τις ανερχόμενες δυνάμεις της Άπω Ανατολής. Ας έχουμε υπόψη μας, ότι δεν υπάρχει στην ευρύτερη περιοχή μας έθνος και λαός που να μην έχει ταπεινωθεί και σφαγιασθεί από την Τουρκία, αισθανόμενος οιωνεί σύμμαχος μας, αν όχι και συνοδοιπόρος μας.

Και να πω και τούτο: επίορκοι δεν υπάρχουν! Εκείνοι που έριξαν της άμυνας τα τείχη και θυσίασαν την Κύπρο οδηγήθηκαν στη φυλακή και τέλειωσαν. Η Βόρεια Κύπρος, για την οποία η Τούρκοι κομπορρημονούν, ξέρουν πως δεν έπεσε αλλά προδόθηκε. Ο άξονας Ελλάδας-Κύπρου που τόσο τρομάζει την Τουρκία πρέπει να ξαναγίνει ενεργός, με την ανανέωση και την αναβάθμιση του ενιαίου αμυντικού δόγματος.

Η ειδική σχέση Τουρκίας και ΕΕ

Τέλος, η Τουρκία επιζητά μια ειδική σχέση με την ΕΕ. Η Ελλάδα πρέπει να συνδέσει τον προτεινόμενο ελληνοτουρκικό διάλογο, με τον ευρωτουρκικό διάλογο. Να προσπαθήσει να δεσμεύσει μέσα από αυτήν τη διαδικασία και την Τουρκία, αλλά και τους Ευρωπαίους εταίρους, διότι αυτή τη στιγμή δεν δεσμεύεται κανείς από τίποτα και σε τίποτα. Στην πραγματικότητα, η Τουρκία δεν πρόκειται να γίνει χώρα-μέλος της ΕΕ.

Δεν το επιθυμεί πλέον η ίδια, αλλά και δε την θέλουν ούτε τα ευρωπαϊκά κράτη. Ωστόσο επιθυμεί διακαώς να αναπτύξει με την ΕΕ μια ειδική σχέση. Πάνω σε αυτήν την ειδική σχέση και στο περιεχόμενο της, η Ελλάδα πρέπει να έχει και να προωθήσει τη δική της ατζέντα. Η ειδική σχέση, όπως όλες, πρέπει να περιλαμβάνει συνέπειες και κυρώσεις για την τουρκική επιθετικότητα, καθώς και τις περιπτώσεις παραβατικότητας.

Συγχρόνως, να περιέχει και κίνητρα ώστε η Τουρκία να εξορθολογίσει τη στάση της, στην κατεύθυνση μιας χώρας με σεβασμό στις διεθνείς συνθήκες, στο διεθνές δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας, καθώς και στους όρους μιας τέτοιας ευρωπαϊκής συμφωνίας ειδικής σχέσης. Ο ενδοτισμός και η ηττοπάθεια στις κρίσιμες στιγμές άμυνας και ανεξαρτησίας, ποτέ δεν διέκριναν το έθνος των Ελλήνων. Η Τουρκία μέσα στη ματαιοδοξία της, προετοιμάζει την ήττα της! Αρκεί εμείς, η Ελλάδα και ο Ελληνισμός, να το θελήσουμε, με σχέδιο και δράση μακράς πνοής. Η Ελλάδα μπορεί!