Η επαμφοτερίζουσα στάση της Ευρώπης απέναντι στη Τουρκία

Η γείτονα χώρα θεωρείται “βασικός σύμμαχος του ΝΑΤΟ”, που «βρίσκεται σε πόλεμο με την Ρωσία» (ΥΠΕΞ Λαβρώφ), αλλά Τουρκικά F-16, αμερικανικής κατασκευής, θα συνοδεύσουν το εναέριο “Κρεμλίνο” του προέδρου Πούτιν “σαν βγει στο πηγαιμό για τη… Βουδαπέστη” (παράφραση Κ.Καβάφη), να συναντήσει τον ομόλογο της Αμερικής, όπλα της οποίας δεν είναι η πρώτη φορά που χρησιμοποιούνται για παράνομες Τουρκικές χρήσεις, πχ. εισβολή στην Κύπρο το 1974, εξόντωση των Κούρδων του Ιράκ το 2008.

Ο Τούρκος ΥΠΕΞ, Χακάν Φιντάν, δεν κατανοεί τον “αντιτουρκισμό” του Ελληνικού λαού (ΣΣ: πλην του ημετέρου Γ.Γεραπετρίτη, που τον συναντά στο Συμβούλιο Υπουργών της ΕΕ σήμερα, αν και η Τουρκία δεν είναι μέλος της Ενώσεως) και δεν αντιλαμβάνεται πόσες φορές ο Ελληνικός λαός έχει υποφέρει από την ηγεμονική συμπεριφορά της Τουρκίας. Ακόμη και σήμερα, που ο Τουρκικός αναθεωρητισμός πιέζει την χώρα μας να εξοπλίζεται, αντί να λύσει πχ. το στεγαστικό πρόβλημα. (Eπ’ ευκαιρία, η δήθεν… “φιλελληνική επανένταξη της Ελλάδος στο ΝΑΤΟ”, μετά την άσκεπτο αποχώρηση το 1974, χρειάστηκε ένα στρατιωτικό κίνημα το 1980, του στρατηγού Εβρέν κατ’ εντολήν των Αμερικανών, αλλά τότε ο Φιντάν ήταν… φιντανάκι, νεανίας – που να ξέρει;)

Για όλες αυτές τις αντιφάσεις φταίει ο… Πλάτων, που οικοδόμησε την έννοια του πολιτικού, αποκλείοντας από την αγωγή του πολίτου τους μύθους. Όπως σήμερον ότι η Τουρκία είναι δήθεν δημοκρατική, ενώ σαφώς αυταρχική, απαραίτητος κρίκος για την άμυνα της φιλευθέρας Ευρώπης, ενώ δύο φορές αντιτάχθηκε (1914 και 1939) και ότι ο τουρκικός πολιτισμός είναι μέρος του ευρωπαϊκού, ενώ προέρχεται από την παράδοση της Ασίας. Από την Πλατωνική διάκριση “ανάμεσα σε δύο χρήσεις του λέγειν (parole) και του ομιλείν (discours) οφείλεται η κριτική αντιπαράθεση” (“Ο Μύθος του Ναζισμού“, Φίλιπ Λακού- Λαμπάετ και Ζαν-Λυκ Νανσύ).