Η εθνική ασφάλεια και οι χαμαιλέοντες – Θα έχει βάρδια ο “θεός της Ελλάδας”!

Η ρητορική της Τουρκίας και προσωπικά του Ερντογάν έχουν ξεφύγει από κάθε όριο. Παρότι χρησιμοποιούνται από την Άγκυρα επιχειρήματα του είδους “είναι κοντά στα τουρκικά παράλια άρα δεν μπορούν να ανήκουν στην Ελλάδα”, οι Δυτικοί δεν τολμούν να αρθρώσουν ούτε μία λέξη καταδίκης. Κανείς δεν είπε του Ερντογάν: “τί είναι αυτά που λες!”. Την ίδια στιγμή, οι Δυτικοί συναγωνίζονται για το ποιος θα κάνει την πιο σκληρή δήλωση εναντίον του Πούτιν. Με τον ανεκδιήγητο γενικό γραμματέα του ΝΑΤΟ καλύτερα ας μην ασχοληθούμε…Όμως για πόσο ακόμα θα μας σώζει ο “θεός της Ελλάδας”;

Ακόμα και όσοι έτρεφαν αυταπάτες, συνειδητοποιούν ότι εάν χρειαστεί η Ελλάδα να πολεμήσει θα πρέπει να είναι έτοιμη να το κάνει μόνη της, ελπίζοντας ότι την κρίσιμη στιγμή η Γαλλία θα τιμήσει την υπογραφή και τη δέσμευσή της για αμυντική συνδρομή. Με τα όσα συμβαίνουν στην Ουκρανία ίσως έχει διαλυθεί η άλλη αυταπάτη ότι ένας ελληνοτουρκικός πόλεμος δεν μπορεί να διαρκέσει περισσότερο από δυο-τρεις μέρες. Πρόκειται για δυνητικά θανατηφόρα αυταπάτη, αφού δεν περιορίζεται μόνο στο πολιτικό σύστημα, αλλά επεκτείνεται και στη στρατιωτική ηγεσία.

Εάν κάτι αναδεικνύει η παρόξυνση του παραλογισμού σε όλες τις βαθμίδες της τουρκικής κοινωνίας είναι η παγίωση μίας “ψυχολογίας αδικημένου”, η οποία οικοδομεί σταδιακά τη ψυχολογική νομιμοποιητική βάση για την εκδήλωση του επεκτατισμού και πιθανολογούμενου στρατιωτικού τυχοδιωκτισμού. Αν η Τουρκία συγκρίνει με τα όρια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας είναι λογικό να νοιώθει σήμερα μειονεκτικά. Αν, όμως, ακολουθήσουμε αυτό τον δρόμο, η Ελλάδα θα έπρεπε να συγκρίνει με την Βυζαντινή Αυτοκρατορία και να θεωρεί λογική την εκδίωξη των Τούρκων από την Μικρά Ασία!

Το μέγα ζητούμενο στην ελληνική κοινωνία τις τελευταίες δεκαετίες δεν ήταν η ανάπτυξη της χώρας και η ευημερία της στο σύγχρονο περιβάλλον. Το ζητούμενο ήταν οι ελίτ να εξακολουθούν να κρατάνε τα γκέμια, ελέγχοντας το “μαγαζί Ελλάδα”, το οποίο αποτελεί τη βάση ανάπτυξης επικερδών επιχειρηματικών δραστηριοτήτων, συχνά με βασικό χαρακτηριστικό τον κρατικοδίαιτο παρασιτισμό.

Χαμαιλέοντες των καναλιών

Πολλοί έχουν αναφερθεί σε έναν μικρό αριθμό οικογενειών που κάνουν κουμάντο στη χώρα. Έχουν συσσωρεύσει τεράστιο πλούτο με αποτέλεσμα να έχουν καθοριστικό ρόλο και στις πολιτικές εξελίξεις. Το “πεζοδρόμιο” δεν έχει πολύ άδικο, όταν θεωρεί ότι αρκετοί πολιτικοί έχουν καταντήσει υπάλληλοι των Ελλήνων ολιγαρχών. Το ενδιαφέρον, μάλιστα, είναι ότι ουκ ολίγοι Έλληνες ολιγάρχες είναι φορείς του αφηγήματος περί ελληνοτουρκικής συνεργασίας, εάν όχι του εθνομηδενισμού, ίσως και επειδή έκαναν επικερδείς μπίζνες στην τουρκική αγορά.

Το σίγουρο είναι ότι αυτοί οι ολιγάρχες, λόγω και των ισχυρών επιρροών από Ουάσινγκτον και Βερολίνο, αποδύθηκαν κατά καιρούς σε ψυχολογικές επιχειρήσεις με στόχο να υπονομεύσουν την αντίληψη και το ηθικό της ελληνικής κοινωνίας, μέσω των Μίντια που ελέγχουν. Να θυμίσουμε τα κάθε λογής τουρκικά τηλεοπτικά “σκουπίδια”, που είχαν πλημμυρίσει τα ελληνικά κανάλια. Έτσι, εθίστηκε η ελληνική κοινωνία στην τουρκική “σκουπιδοκουλτούρα”. Η «μαλακή ισχύς» της Τουρκίας έγινε όπλο –μέσω Ελλήνων– για να υπονομεύσει το υγιές εθνικό φρόνημα.

Έρχεται όμως η πραγματικότητα και κάνει πλάκα στα ιδιοτελή παιχνίδια που παίζονται πίσω από τις πλάτες των λαών. Η Τουρκία έδειξε το πραγματικό της πρόσωπο, το οποίο ουδέποτε είχε αλλάξει. Όταν όμως υπάρχουν ιδιοτελείς και πρόθυμοι ηλίθιοι που προωθούν με έμμεσο τρόπο τις επιδιώξεις της, το μόνο που απομένει στην Άγκυρα είναι να τρίβει τα χέρια της και να πιέζει ολοένα και περισσότερο για να κάμψει την όποια ελληνική αντίσταση. Εξάλλου, η μεγάλη επιτυχία είναι να κερδίσεις, χωρίς να χρειαστεί να εμπλακείς σε μάχη. Αυτό κάνει τόσα χρόνια η Τουρκία…

Ο Θεός της Ελλάδας

Πλέον όμως, έχει αποδειχθεί ποια είναι η φύση του τουρκικού κράτους. Με κεμαλιστές ή με ισλαμοφασίστες στο τιμόνι, οι τουρκικές ελίτ δεν συμβιβάζονται με τίποτα λιγότερο από την καθυπόταξη και δορυφοροποίηση της Ελλάδας. Όλα αυτά κάποιοι τα υποστήριζαν σταθερά και διαχρονικά. Προειδοποιούσαν αλλά δεν εισακούγονταν. Αντιθέτως υφίσταντο ιδεολογικό-πολιτικό bullying. Αυτά που σήμερα τα έχει καταλάβει μέχρι και ο τελευταίος Έλληνας παρακολουθώντας την υστερική ανθελληνική συγχορδία στα τουρκικά Μίντια.

Θα περίμενε κανείς σήμερα να δικαιωθούν όσοι αντιστέκονταν στις “πολιτικώς ορθές” αναλύσεις, όπου οι μεγαλοσχήμονες αγαπημένοι των καναλιών μας έλεγαν τα ανάποδα. Όταν επέμεναν να ζητούν από το ελληνικό πολιτικό σύστημα να είναι πιο υποχωρητικό (“ευέλικτο” το έλεγαν!) για να προκύψει συμφωνία με την Άγκυρα! Αυτοί που σήμερα ξετσίπωτα δεν βρίσκουν να πουν ούτε μία λέξη αυτοκριτικής. Και γιατί όχι, αφού συνεχίζουν να βρίσκονται στον “αφρό”! Είναι όλοι αυτοί οι επιστήμονες που επέμεναν ότι πρέπει να διδάξουμε τα παιδιά μας ότι οι Τούρκοι δεν έχουν διαπράξει γενοκτονία κατά των Ελλήνων της Ανατολής, ότι η σφαγή στη Σμύρνη πριν έναν αιώνα ήταν “συνωστισμός” στην προκυμαία!

Αυτοί σήμερα ή σιωπούν αιδημόνως ή προσαρμόζονται καιροσκοπικά σαν τους χαμαιλέοντες, λέγοντας από τους ίδιους τηλεοπτικούς “άμβωνες” όλα αυτά που μέχρι πρότινος λοιδωρούσαν. Βλέπετε, έχουν φτιάξει τα δικά τους “παραμάγαζα” μέσα σε υπουργεία, σε κόμματα και σε Μίντια. Είναι αυτοί που ευθύνονται για το κλίμα αμεριμνησίας που επικρατεί σε μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας και το οποίο ας ελπίσουμε να μην αποδειχθεί καταστροφικό.

Όσοι έθεταν ζήτημα απειλών για την εθνική ασφάλεια και ζητούσαν να διατηρηθεί η αποτρεπτική ικανότητα των ενόπλων δυνάμεων, κατηγορούνταν για εθνικισμό, μιλιταρισμό και πατριδοκαπηλεία! Ακόμα και σήμερα, που αρκετοί εξ αυτών έκαναν καιροσκοπική στροφή γιατί άλλαξε και ο άνεμος που φυσάει στα δώματα της εξουσίας, ο τρόπος που προσεγγίζουν την προάσπιση της εθνικής ασφάλειας είναι αποσπασματικός, επιδερμικός και γι’ αυτό επικίνδυνος. Παρόλο που κινήσεις επανεξοπλισμού της χώρας γίνονται, το προβληματικό υπόστρωμα και η αποσπασματική λογική δεν προμηνύουν θετικές εξελίξεις. Για πόσο ακόμα θα μας σώζει ο “θεός της Ελλάδας”; Θα έχει άραγε την κρίσιμη στιγμή βάρδια…