Η ευκαιρία του Μητσοτάκη να πανικοβάλει Μπάιντεν και Κογκρέσο

Σε λίγες μέρες ο Κυριάκος Μητσοτάκης, εν όψει και της ομιλίας του στο Κογκρέσο, θα έχει την ευκαιρία να εξελιχθεί σε εθνικό ηγέτη, ή να ανοίξει την κερκόπορτα των εθνικών περιπετειών. Κατά τη συνάντησή του με τον πρόεδρο Μπάιντεν, θα του ζητηθεί να στείλει κρίσιμο για την άμυνα των ελληνικών νησιών οπλισμό στην Ουκρανία. Ίσως, όπως σωστά ανέλυσε ο Χρήστος Καπούτσης, να του ενεχυριάσει και τη “λύση” για τα ελληνοτουρκικά

Τι σημαίνει να εξελιχθεί ο Κυριάκος σε εθνικό ηγέτη και τι σημαίνει κερκόπορτα; Σημαίνει ότι τόσο στον Μπάιντεν, όσο και στην ομιλία του στο Κογκρέσο, δεν φθάνει να αναλύσει τον τουρκικό αναθεωρητισμό και την επιθετικότητα της Άγκυρας έναντι της Κύπρου και της Ελλάδας. Πρέπει να υπογραμμίσει ότι σε αυτή την ιστορική φάση που ο φιλελεύθερος δημοκρατικός κόσμος αντιμετωπίζει μια κρίσιμη πρόκληση, οι ΗΠΑ δεν μπορούν, αν θέλουν να ηγούνται, να λειτουργούν με δύο μέτρα και δύο σταθμά.

Πρέπει να καταστήσει σαφές πως η Ελλάδα σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αποδεχθεί αποδυνάμωση της αποτρεπτικής της ισχύος, ιδιαίτερα σε αυτή τη φάση. Οι ΗΠΑ πρέπει να αναγνωρίσουν εμπράκτως ότι η Ελλάδα αποτελεί το πραγματικό δυτικό σύνορο (και όχι η Τουρκία) και πως η χώρα έχει προσφέρει με τεράστιο κόστος πάρα πολλά στις ΗΠΑ και στη Δύση.

Δεν πρέπει επ’ ουδενί να κλαφτεί και να παίξει το χαρτί πως “είμαι η τελευταία σας ελπίδα, γιατί οι άλλοι στην Ελλάδα είναι χαχόλοι και θα έχετε προβλήματα”. Αντίθετα, πρέπει να μιλήσει σαν κρίσιμος Ευρωπαίος παίκτης, να αναλύσει με ευρηματικότητα και βάθος την κατάσταση στην ΕΕ, τα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο. Παρενθετικά, όταν ο Κώστας Καραμανλής είχε συναντήσει τον Μπους του είχε κάνει μία ανάλυση, που οι Αμερικάνοι έτριβαν τα μάτια τους!

Όχι σε άλλα Ίμια

Να υπενθυμίσει ότι νόμιμο δικαίωμα της Ελλάδας τελεί επισήμως υπό τουρκικό casus beli, όπως κι ότι πρέπει να τερματιστεί το πειρατικό τουρκολιβυκό μνημόνιο. Είναι, μάλιστα, ευκαιρία να ανακοινώσει την επέκταση των χωρικών υδάτων στα 12 μίλια και να απαιτήσει την έμπρακτη δέσμευση των ΗΠΑ για ουσιαστική στήριξη, πέρα από τη ρητορική περί φιλίας των δύο χωρών.

Πρέπει επίσης να καταστήσει σαφές στους Αμερικανούς ότι άλλα Ίμια δεν μπορούν να υπάρξουν. Το οιοδήποτε θερμό επεισόδιο θα μετατραπεί σε ολική σύγκρουση. Η ελληνική αυτοσυγκράτηση έχει εξαντληθεί. Ίσως είναι σκόπιμο να αναπτύξει το σενάριο πως η Ελλάδα θα υποχρεωθεί να λειτουργήσει εξ αρχής με τρόπο που θα εξισορροπήσει την διαφορά ισχύος με την Τουρκία. Με δυο λόγια πρέπει να “πανικοβάλει” τον Μπάιντεν και να προειδοποιήσει το Κογκρέσο. Καλό θα ήταν να υπενθύμιζε στον Αμερικανό πρόεδρο και στο Κογκρέσο ότι η Ελλάδα έχει σημαντικές απαιτήσεις από τη Γερμανία, τις οποίες οι ΗΠΑ πρέπει να στηρίξουν. Ας τους δώσει και ένα τεκμηριωμένο υπόμνημα…

Για τον Μητσοτάκη η επίσκεψη στις ΗΠΑ είναι μια ευκαιρία να εκτεθεί θετικά στο ελληνικό εκλογικό σώμα και να ηγηθεί του πατριωτικού μετώπου. Διότι αυτό υπάρχει σε όλο το κομματικό φάσμα, άσχετα από τους αμφιλεγόμενους βερμπαλισμούς της αντιπολίτευσης. Στο συνέδριο της ΝΔ Σαμαρικοί και Καραμανλικοί θα του δώσουν το μήνυμα. Αν εξακολουθήσει τη αυτοκτονική γραμμή του κατευνασμού και υποσχεθεί στους Αμερικάνους αυτά που θέλουν, θα έχει ανοίξει τον ασκό του Αιόλου. Γυρίζοντας από τον Μπάιντεν θα βρεθεί μπροστά σε όσα έχει εξορκίσει μέχρι τώρα. Θα βάλει τη χώρα σε πολιτική κρίση και θα γαργαλίσει το τουρκικό τέρας που καραδοκεί.

Προϋποθέσεις για την συνεκμετάλλευση

Σε ότι αφορά την περιβόητη συνεκμετάλλευση, πρόσφατα η τουρκική εφημερίδα Hurriyet, σε συνέχεια της φιλολογίας περί συνεκμετάλλευσης των ενεργειακών πηγών με την Ελλάδα, επισήμανε ότι κατά την επίσκεψή του στην Τουρκία, ο Γερμανός καγκελάριος είπε ότι αναζητά άμεσες λύσεις για την αντικατάσταση του ρωσικού αερίου. Έτσι, ο αρθρογράφος της αναρωτήθηκε μήπως έρχεται η ώρα της συνεργασίας Τουρκίας-Ελλάδας-Ισραήλ για τη μεταφορά του αερίου στην Ευρώπη.

• 1η Θέση: Ο καθηγητής της γεωπολιτικής στο Παρίσι Γιώργος Πρεβελάκης, σε πρόσφατη συνέντευξή του στην Βασιλική Σιούτη, απαντώντας σε ερώτημα για την “Γαλάζια Πατρίδα” των Τούρκων και την “αδικία” που υπέστησαν από την Συνθήκη της Λωζάνης στο Αιγαίο, παρά τη μεγάλη ακτογραμμή που διαθέτουν, αναφέρθηκε σε ένα επιχείρημα που κακώς δεν χρησιμοποιεί η ελληνική διπλωματία: Με τη Λωζάνη η Ελλάδα αποδέχθηκε την εγκατάλειψη πατρογονικών εστιών χιλιετηρίδων στα παράλια της Μικράς Ασίας, έναντι της αναγνώρισης της εθνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο. Σε ό,τι αφορά τα ελληνικά Δωδεκάνησα, συμπληρώνουμε εμείς, ήταν το ελάχιστο αντίτιμο για το αίμα που έχυσε η Ελλάδα στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο και επιπλέον μία πράξη δικαιοσύνης, αφού ο πληθυσμός των νησιών είναι αμιγώς ελληνικός.
• 2η Θέση: Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο “επίδοξος συνέταιρος” είναι η αναθεωρητική Τουρκία, ο εισβολέας στο Ιράκ, στη Συρία, στην Κύπρο, ο αρχιτέκτονας του τουρκολιβυκού μνημονίου, η δύναμη που παρενέβη στον Καύκασο υπέρ του Αζερμπαϊτζάν και στη Λιβύη υπέρ της μίας εκ των δύο πλευρών. Η Τουρκία χρηματοδοτεί και εκπαιδεύει τζιχαντιστές, έχει κατακτήσει και εποικίσει τη βόρειο Κύπρο, απειλεί την Ελλάδα με πόλεμο και συνεχώς αυξάνει τις επεκτατικές απαιτήσεις της έναντι της χώρας μας.
• 3η Θέση: Οιαδήποτε συνεννόηση, συνθήκη ή ό,τι άλλο για την διευθέτηση των ελληνοτουρκικών σχέσεων δεν μπορεί παρά να συμπεριλάβει και την Κύπρο. Η Ελλάδα είναι υπεύθυνη για τα δεινά της Κύπρου, την κατοχή, την χρεοκοπία με τα ελληνικά ομόλογα και δεν μπορεί να αφεθεί εκτός, για να βολευθεί η “Ελλαδίτσα”.
• 4η Θέση: Ο πόλεμος είναι πολύ φρικτός, είναι το χειρότερο που μπορεί να συμβεί, αλλά συμβαίνει ακόμα, όπως είδαμε στη Συρία και τον βλέπουμε τώρα στην Ουκρανία. Δεν έχει όρια, ούτε χρονικά, ούτε σε κόστος σε ανθρώπινες ζωές και σε υποδομές. Ας μην το ξεχνάμε…

Συνεπώς, η Hurriyet που κάνει λόγο για «μεταφορά φυσικού αερίου» προφανώς θέλει το αέριο της Ανατολικής Μεσογείου να φτάσει στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας. Και εκτός αυτού, θέλει να μοιραστεί πιθανολογούμενα κοιτάσματα που σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας ανήκυον στην ελληνική δικαιοδοσία. Η Τουρκία δεν είναι αξιόπιστη όπως περίτρανα έχει αποδειχθεί.

Δεν πρέπει, όμως, να μας διαφεύγει ότι πίσω είναι πάλι ο ιστορικός και στρατηγικός σύμμαχος της Τουρκίας, η Γερμανία. Άρα, για να κάνεις μπίζνες και “συνεκμετάλλευση” με την Τουρκία σε εθνικό επίπεδο πρέπει να υπάρχουν προϋποθέσεις. Το ερώτημα για τους Ευρωπαίους εταίρους μας πρέπει να είναι: Θέλετε μια αναθεωρητική ιμπεριαλιστική Τουρκία που διαθέτει στρατιωτική βιομηχανία και αγωγούς να γίνει και πετρελαιοπαραγωγός χώρα; Θα την αντέξετε;