Η ισχύς μιας χώρας δεν αρχίζει ούτε τελειώνει στα όπλα

Γιατί η πλέον υπερχρεωμένη χώρα της ΕΕ και μέλος του ΝΑΤΟ πρέπει να δαπανά τόσο πολλά χρήματα για να εξοπλίζεται, ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει την επιθετικότητα μιας χώρας, όπως η Τουρκία, που και αυτή είναι μέλος του ΝΑΤΟ; Αναφερόμαστε στην αγορά από τη Γαλλία των φρεγατών Belharra, αεροσκαφών Rafale που υπολογίζεται ότι θα κοστίσουν περί τα 10 δισ. ευρώ!

Η συμφωνία αυτή έγινε με την άδεια της Ουάσιγκτον για να εξευμενίσει, μέσω Ελλάδας, κάπως τη Γαλλία, αφού κυριολεκτικά της “έκλεψε” ένα συμβόλαιο-μαμούθ πάνω από 50 δισ. δολάρια που είχε το Παρίσι με την κυβέρνηση της Αυστραλίας για την κατασκευή υποβρυχίων. Κι αυτό δεν είναι πλέον υποψία, αφού επισήμως το Στέιτ Ντιπάρτμεντ χαιρέτισε την συγκεκριμένη εξέλιξη με παράλληλες αναφορές στην πρόοδο που έχει σημειωθεί στην αναζήτηση κοινού εδάφους για την πιθανή αναβάθμιση της Συμφωνίας Αμοιβαίας Αμυντικής Συνεργασίας Ελλάδας-ΗΠΑ.

Η περιβόητη ευρωπαϊκή αμυντική ενοποίηση, τί ακριβώς θα περιλαμβάνει; Πώς θα προστατεύονται τα κράτη-μέλη της Ένωσης από εξωτερικούς κινδύνους; Από ποια ευρωπαϊκά κονδύλια θα προέρχονται οι δαπάνες και με ποιο κριτήριο θα κατανέμεται το κόστος;
Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά, διότι η ελληνογαλλική συμμαχία για την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας είναι παλιά ιστορία και ξεκίνησε το 1975 λίγο μετά την πτώση της χούντας, από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή και τον Βαλερί Ζισκάρ ντ’ Εστέν.

Η συμφωνία Μητσοτάκη-Μακρόν προκάλεσε την έντονη αντίδραση της Άγκυρας, που με ανακοίνωση του υπουργείου Εξωτερικών σημείωσε: «Οι μαξιμαλιστικές θέσεις της Ελλάδος για τις θαλάσσιες ζώνες και τον εναέριο χώρο είναι ενάντια στο διεθνές δίκαιο. Είναι κενό όνειρο της Ελλάδας ότι δημιουργώντας στρατιωτική συμμαχία, που προκαλεί προβλήματα και εντός του ΝΑΤΟ, θα μπορέσει να επιβάλλει τις θέσεις της στην Τουρκία».

»Τέτοιες μάταιες προσπάθειες αυξάνουν την αποφασιστικότητά μας να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας στο Αιγαίο, την Ανατολική Μεσόγειο και των Τουρκοκυπρίων. Αντί να συνεργάζεται, εξοπλίζεται, προσπαθώντας να απομονώσει την Τουρκία, να την αποξενώσει και αυτό θα προκαλέσει ζημιά στην ΕΕ, στην περιφερειακή ειρήνη και σταθερότητα». Πράγμα που σημαίνει, ότι η ένταση στο Ανατολικό Αιγαίο θα συνεχιστεί και ίσως κλιμακωθεί.

Όπλα και συσχετισμοί

Αυτό όμως είναι το δέντρο. Διότι υπάρχει και το δάσος. Οι συσχετισμοί, η διαφορά δυναμικού μεταξύ των χωρών και ειδικότερα μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας, δεν καθορίζονται μόνο στο στρατιωτικό-εξοπλιστικό πεδίο. Η ισχύς της Γερμανίας και της Ιαπωνίας των μεγάλων ηττημένων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου (απαγορεύτηκε μάλιστα στις χώρες αυτές να έχουν ένοπλες δυνάμεις) σε ποιο πεδίο δημιουργήθηκε;

Σε ποιο πεδίο η αήττητη στα όπλα Σοβιετική Ένωση συνετρίβη; Σε ποιο πεδίο η Κίνα αναδείχτηκε παγκόσμια δύναμη με προοπτική να ξεπεράσει σε ισχύ τις ΗΠΑ που έχουν πανικοβληθεί; Γνωστή η απάντηση. Η Τουρκία, λοιπόν, γίνεται γοργά μια μεγάλη περιφερειακή δύναμη, αξιοποιώντας τα στρατηγικά της πλεονεκτήματα, τη γλώσσα, τη θρησκεία την μεγάλη εσωτερική αγορά της και την ικανότητά της να αποκτά εθνική οικονομική δύναμη με εξωστρεφή προσανατολισμό. Ακόμη και στα Βαλκάνια εκτοπίζει με σειρά οικονομικών και στρατιωτικών συμφωνιών, την όποια επιρροή είχε η δική μας χώρα.

Για την Τουρκία, η αμυντική βιομηχανία είναι ένα σημαντικό success story της τελευταίας εικοσαετίας. Η άνθιση της πολεμικής βιομηχανίας, αποδεικνύεται από τους ίδιους τους αριθμούς: Το 2002, η χώρα είχε 62 αμυντικά προγράμματα ενώ σήμερα αναπτύσσει περισσότερα από 700. Η έγκυρη και αντικειμενική λίστα της Defense News κατατάσσει επτά τουρκικές εταιρείες στις 100 πιο ισχυρές εταιρείες αμυντικής βιομηχανίας στον κόσμο (Defense News, 100). Το 1999, η Τουρκία ήταν ο τρίτος μεγαλύτερος εισαγωγέας όπλων. Το 2018 ήταν ο 14ος μεγαλύτερος εξαγωγέας.

Οικονομικές σχέσεις

Και επειδή οι οικονομικές σχέσεις παίζουν σημαντικό ρόλο, στο εμπορικό ισοζύγιο Γαλλίας-Τουρκίας, με στοιχεία του 2020 βλέπουμε ότι οι γαλλικές εξαγωγές εκεί ανήλθαν στα 6,3 δισ. και οι εισαγωγές στα 6,6 δισ. ευρώ. Οι γαλλικές εξαγωγές στην Ελλάδα ανέρχονται στα 2,4 δισ. και οι εισαγωγές από την Ελλάδα, μόλις στα 1,75 δισ.

Με λίγα λόγια, η συνολική ισχύς μιας χώρας δεν αρχίζει ούτε τελειώνει στα οπλικά συστήματα, όσο και αν κάποιους τους συμφέρει να ισχυρίζονται ότι τα όπλα αρκούν και περισσεύουν και πως οι νέοι εξοπλισμοί θα αποτρέψουν τις τουρκικές διεκδικήσεις. Όσο οι σύμμαχοι μας στην Ευρώπη εκμεταλλεύονται τις διαφορές, χωρίς να είναι σε θέση να απαιτήσουν και να επιβάλουν λύση, η χώρα θα ματώνει οικονομικά, χωρίς να είναι σε θέση να βγει από τον φαύλο κύκλο της χρεοκοπίας.

Η ελληνική οικονομία είναι χαμηλής προστιθέμενης αξίας, έχει απειλητικά ελλειμματικό εμπορικό ισοζύγιο, σταθερά υψηλή ανεργία, ο δε πληθυσμός μειώνεται διαρκώς. Την ίδια στιγμή η Τουρκία ανανεώνεται και μεγεθύνεται πληθυσμιακά. Μόλις στις 10 Ιουλίου η Ευρωπαϊκή Στατιστική Υπηρεσία ανέφερε πως μεταξύ 2017 και 2018 ο πληθυσμός της Ελλάδας μειώθηκε κατά περίπου 30.000 άτομα και συγκεκριμένα από 10.768.000 σε 10.738.000.

Ο δημογραφικός παράγοντας

Ακόμη χειρότερα, σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Eurostat, αν η τάση αυτή δεν αναστραφεί, το 2080 η Ελλάδα θα έχει 7.2 εκατομμύρια πληθυσμό και θα αποτελεί το μικρότερο τμήμα της ΕΕ. Την ίδια στιγμή –σύμφωνα με την ιστοσελίδα της Τουρκικής Στατιστικής Υπηρεσίας– η Τουρκία που είχε το 2017 80.810.525 κατοίκους αναμένεται να φτάσει τα 86.907.3067 το 2023 και να ξεπεράσει τα 100 εκατομμύρια το 2040! Θα είναι δηλαδή η μεγαλύτερη χώρα του ΝΑΤΟ σε πληθυσμό, εκτός των ΗΠΑ.

Βλέπετε εσείς να ανησυχεί κανείς γι’ αυτές τις τάσεις; Να γίνεται θέμα συζήτησης στην ελληνική κοινωνία και στα Μίντια; Να αναζητούνται απαντήσεις και λύσεις; Η πρόσφατη ανακοίνωση 160 “τιτλούχων” της ελληνικής κοινωνίας (δικαστικοί, ακαδημαϊκοί, καθηγητές πανεπιστημίων, ανώτεροι στρατιωτικοί και άλλοι) εμφανίστηκαν ανήσυχοι για τη μείωση του ελληνικού πληθυσμού, επειδή θα επιτρέπονται οι γάμοι μεταξύ ανθρώπων του ίδιου φύλλου! Νέοι με μισθό 600 ευρώ θα έχουν τις προϋποθέσεις να παντρευτούν, να βρουν σπίτι και να κάνουν μεγάλη οικογένεια; Δυστυχώς, οι εγχώριες ελίτ λησμονούν διαρκώς την χώρα του Οδυσσέα Ελύτη.