Η οικονομική κρίση δεν πτοεί τον επεκτατισμό του Ερντογάν

Τουρκικές κινήσεις βρίσκονται σε εξέλιξη για ενσωμάτωση, προσάρτηση των κατεχομένων μέσα από συγκεκριμένα βήματα από την Άγκυρα και ενίσχυση του ερευνητικού στόλου και δημιουργία ενός “τόξου” για έρευνες και γεωτρήσεις από τη Μαύρη Θάλασσα στην Ανατολική Μεσόγειο. Παράλληλα, με στρατιωτική παρουσία, πέραν της Κύπρου, στη Λιβύη, στη Συρία, στο Κατάρ, Σουδάν, Σομαλία, Ιράκ και υλοποιώντας τακτική “εισοδισμού” στα Βαλκάνια, σε τουρκόφωνα και μουσουλμανικά κράτη, κτίζεται μια αυτοκρατορία από τον Ερντογάν ενώ όλα τα στοιχεία συνηγορούν υπέρ της αποκαθήλωσης του.

Αφήγημα, το οποίο ακούγεται εδώ και χρόνια. Κι όλα αυτά ενώ μεγαλώνει η αύξηση της πίεσης στην οικονομία, προκαλώντας αντιδράσεις και μειώνεται η επιρροή του Τούρκου προέδρου. Μια λεπτομέρεια, η οποία διαφεύγει πολλούς είναι πως και ο Ερντογάν να χάσει τις εκλογές, ο διάδοχός του θα ακολουθεί την ίδια πολιτική, που είναι διαχρονική και διαμορφώνεται από το τουρκικό κράτος και προωθείται διαδοχικά.

Οι εκλογές του 2023 στην Τουρκία αποτελεί σταθμό για τον Ερντογάν και το πολιτικό σύστημα στη χώρα. Γι’ αυτό και μέχρι τότε η Άγκυρα έχει διαμορφώσει τα επόμενα βήματα, τα οποία θα υλοποιεί βαθμηδόν μέχρι και τις εκλογές και τις εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια από την ίδρυση του τουρκικού κράτους, που συμπίπτουν χρονικά.

Ο αδύνατος κρίκος

Εκτιμάται πως κάτω από την πίεση των εσωτερικών πολιτικών εξελίξεων, δεν αποκλείεται ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν να υιοθετήσει ακραίες πρακτικές. Για αυτό και υπάρχει ανησυχία για το ενδεχόμενο ενός θερμού επεισοδίου. Μια κίνηση, που θα στοχεύει στην προώθηση επιδιώξεων στα πλαίσια των διαχρονικών επεκτατικών σχεδιασμών της Άγκυρας, η οποία ταυτόχρονα θα απευθύνεται και στο εσωτερικό του ακροατήριο. Είναι δε σαφές πως εάν επιλέξει αυτή την οδό, ο αδύνατος κρίκος είναι η Κύπρος.

Είναι η οδός μέσα από την οποία θα μπορεί διά της στρατιωτικής ισχύος να επιβάλει τις πολιτικές της. Και να… κερδίσει. Η περίοδος, που διανύουμε προσφέρεται για πολλές εξελίξεις από όλους τους εμπλεκόμενους. Τόσο στη θάλασσα, όπου τα νερά της Ανατολικής Μεσογείου ξαναζεσταίνονται με το ξεπάγωμα του ενεργειακού προγράμματος της Κυπριακής Δημοκρατίας ενόψει και της αντίδρασης της κατοχικής Τουρκίας. Βήματα στους σχεδιασμούς υπάρχουν και στο έδαφος.

Το ένα βήμα αφορά την υπό εξέλιξη εφαρμογή της απόφασης για άνοιγμα της περίκλειστης περιοχής της κατεχόμενης Αμμοχώστου. Εργασίες εντός της περιοχής συνεχίζονται. Το άλλο, κρίσιμο και πολύ σημαντικό, βήμα είναι αυτό της βαθμηδόν ενσωμάτωσης των κατεχομένων στην Τουρκία. Προεργασία γίνεται εδώ και χρόνια. Συστηματικά και μεθοδικά εναρμονίσθηκαν οι δομές του ψευδοκράτους με εκείνες της Τουρκίας. Έγιναν, όμως και έργα υποδομής.

Το τελευταίο χαρτί

Για παράδειγμα το έργο μεταφοράς νερού από την Τουρκία στα κατεχόμενα με υποθαλάσσιο αγωγό. Ένα έργο μαμούθ. Έχει εξαγγελθεί και η μεταφορά ηλεκτρισμού. Σημειώνεται πως για το θέμα της προσάρτησης έχει μιλήσει και ο τέως ηγέτης του κατοχικού καθεστώτος, Μουσταφά Ακιντζί, ο οποίος έκανε λόγο για παρεμβάσεις που καθορίζουν “εκλογές” και για μια προσπάθεια, οργανωμένη, επιβολής αντιλήψεων του ΑΚΡ και του Ερντογάν.

«Ίσως υπάρχει η πολιτική της προσάρτησης η οποία δεν έχει ακόμη επισημοποιηθεί ή κατονομαστεί», ανέφερε. Το θέμα της προσάρτησης είναι το τελευταίο χαρτί της Άγκυρας. Για πρώτη φορά βρίσκεται στην ατζέντα και γίνονται κινήσεις. Πώς θα γίνει; Είτε με (ελεγχόμενο) δημοψήφισμα στα κατεχόμενα είτε με απόφαση της ψευδοβουλής. Να προέλθει, δηλαδή, η πρωτοβουλία από τα κατεχόμενα.

Κι όλα αυτά ενώ οι εξελίξεις στο Κυπριακό έχουν παγώσει και οι μόνοι που κινούνται στο παρασκήνιο είναι οι Βρετανοί, που προσπαθούν να επαναρχίσει η διαδικασία με όρους, που θα ικανοποιεί την τουρκική πλευρά. Η Άγκυρα θέτει ως γνωστό προϋποθέσεις. Για εκ προοιμίου αναγνώριση κυριαρχικής ισότητας και ίσου διεθνούς καθεστώτος του ψευδοκράτους με την Κυπριακή Δημοκρατία.