Η ολική επαναφορά της Ελλάδας στην Ανατολική Μεσόγειο

Στις 11 Μαρτίου 2020 δημοσιεύθηκε από τον Σταύρο Λυγερό στο SLpress ρεπορτάζ σχετικό με την αποκαθήλωση της Μάνιας Τελαλιάν, διευθύντριας της Νομικής Υπηρεσίας του υπουργείου Εξωτερικών από τη θέση που κατείχε στο υπουργείο, όσο και από τον ρόλο της ”ισχυρής κυρίας” του υπουργείου. Σύμφωνα με το ρεπορτάζ ήταν στέλεχος με αξιόλογη προσωπικότητα και από αυτή τη θέση-κλειδί αποτελούσε κέντρο δύναμης στο εσωτερικό του υπουργείου.

Ήταν αυτή που εμπόδιζε, όλο το προηγούμενο διάστημα, την κατάθεση στον ΟΗΕ συντεταγμένων για τα όρια της ελληνικής ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδας και αυτό μολονότι η Τουρκία είχε καταθέσει συντεταγμένες. Σημειώνουμε ότι η κα Ταλαλιάν είχε από καιρό τη σημαντική κάλυψη της σημερινής πρέσβειρας στην Ουάσινγκτον Αλεξάνδρας Παπαδοπούλου, πρώην διπλωματικής συμβούλου του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη αλλά και στενής συνεργάτιδας παλαιότερα της Ντόρας Μπακογιάννη.

Το “ποτήρι ξεχείλισε” λοιπόν και ο υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Δένδιας, ζήτησε την παραίτησή της (την οποία και έλαβε), όταν η κα Τελαλιάν αρνήθηκε να ετοιμάσει υπόμνημα με τα νομικά επιχειρήματα που θα χρησιμοποιούσε η Ελλάδα για το κλείσιμο των συνόρων την περίοδο της υβριδικής τουρκικής επίθεσης, με όχημα τους “μετανάστες” στον Έβρο αλλά και στις θαλάσσιες ζώνες.

Η πρώην διευθύντρια της Νομικής Υπηρεσίας του υπουργείου Εξωτερικών επανέλαβε και στον πρωθυπουργό και στον υπουργό Εξωτερικών ότι κάτι τέτοιο παραβίαζε το Διεθνές Δίκαιο, αρνούμενη να υποστηρίξει μια παράνομη απόφαση! Μετατρέποντας έτσι τον εαυτό της από υψηλόβαθμο υπηρεσιακό παράγοντα σε πολιτικό κέντρο απόφασης, προκάλεσε την πτώση της.

Αναγκαίοι, όσο ποτέ, οι θαλάσσιοι χάρτες

Με αφορμή το σοβαρό αυτό γεγονός στην κορυφή της δομής του υπουργείου Εξωτερικών, ήλθε με ορμή και καθαρότητα ξανά στο προσκήνιο, τόσο η δική μας όσο και άλλων η επιμονή –επί χρόνια– κατάθεσης και δημοσίευσης των χαρτών της ελληνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο, στη Μεσόγειο, στο Ιόνιο με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας και το Διεθνές Δίκαιο. Χάρτες, όπου η ΑΟΖ και η υφαλοκρηπίδα –με την ΑΟΖ σε κυρίαρχη πλέον μοίρα, οικονομικά και κυριαρχικά και στο διεθνές ενδιαφέρον– αποκτούν συγκεκριμένο χωρικό περιεχόμενο και γεωπολιτική ταυτότητα.

Και μ’ αυτόν τον τρόπο ως θεμελιώδη, εθνικά διακυβεύματα ανάγονται στον απαραβίαστο πυρήνα της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας. Οι χάρτες, ταυτόχρονα, αποτελούν μια υψηλής τάξεως διεθνή κίνηση, τοποθετώντας συγκεκριμένα την Ελλάδα στο πεδίο (θαλάσσιο, υποθαλάσσιο, νησιωτικό κλπ) της Μεσογείου και της ευρύτερης περιοχής. Με άλλα λόγια, η κίνηση αυτή δεν αποτελεί μόνο μια σαφή, συγκεκριμένη, δίκαια και τεκμηριωμένη απάντηση στις αυθαιρεσίες και τους επεκτατικούς τυχοδιωκτισμούς της Τουρκίας.

Συνιστά, επίσης, και ένα πλαίσιο κυριαρχίας και ευθύνης της Ελλάδας το οποίο γνωρίζοντάς το επίσημα, πλέον, κάθε κράτος παντού στον κόσμο μπορεί να γνωρίζει το γεωγραφικό και γεωπολιτικό πεδίο θετικής συνεργασίας αλλά και ευθύνης και οριοθετημένων δράσεων. Ιδιαίτερα τα κράτη-μέλη της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, τα κράτη της ευρασιατικής και μεσογειακής ζώνης, όπως η Ρωσία και η Κίνα, θα έχουν –είναι πολύπλευρα θετικό να έχουν– μια σαφή, για πρώτη φορά, εικόνα για τη θαλάσσια αυτή εθνική δύναμη, με αυτήν την ιστορία, το γεωγραφικό εύρος και τη γεωστρατηγική βαρύτητα, την Ελλάδα.

Αδικαιολόγητη στάση

Η Ελλάδα, με τέτοια πολύμορφη μέσα στους αιώνες αλλά και σήμερα, θαλάσσια δραστηριότητα, οικονομική, ναυτική, εμπορική, πολεμική θα εκτιμηθεί ως μέγεθος, ως δύναμη και επικράτεια για πρώτη φορά στην ολότητά της. Γιατί μέχρι τώρα το μέρος αυτό της οντότητάς της βρισκόταν σχεδόν στην αφάνεια. Μια σκιά ενός συμπλεγματικού φόβου υπέσκαπτε το φρόνημά της και ανέστειλε τις πρωτοβουλίες της.

Μια αδικαιολόγητη στάση ευθυγράμμισης με “οδηγίες συμμάχων” για να μην προκληθεί η γείτων Τουρκία, (όταν στις δικές τους χώρες (οι σύμμαχοι) έκαναν τα αντίθετα από τα υπαγορευόμενα προς την Ελλάδα), είχε οδηγήσει στη μείωση, σχεδόν στην ακύρωση, ενός ισχυρού συγκριτικού πλεονεκτήματος της χώρας, της κυριαρχίας της στη θάλασσα.

Οι χάρτες θα επαναφέρουν την Ελλάδα στη Μεσόγειο. Η Ελλάδα, όσο δεν παρουσιάζει στον κόσμο την αλήθεια και το δίκαιο, όσο δεν σηκώνει ψηλά το δικό της “απέραντο γαλάζιο” και την κεντρική της θέση στο κέντρο της Μεσογείου, θα είναι υποχρεωμένη να δέχεται την ιστορική κλοπή και τον επιθετικό σφετερισμό της Τουρκίας. Αν η Αθήνα δεν πράττει για την Ελλάδα το αυτονόητο, τότε θα είναι υποχρεωμένη να υποστεί τετελεσμένα από την Τουρκία.

Μία Τουρκία που μιλάει για “γαλάζια πατρίδα”, προβάλλοντάς την ως τουρκική και σηκώνοντας την κόκκινη ημισέληνο, εθίζει τη διεθνή κοινή γνώμη σε μια κατάσταση με διχοτομημένο το Αιγαίο και με την Κρήτη να περιβάλλεται από “τουρκική θάλασσα”. Συνάμα εθίζει την κοινή γνώμη σε μια κατάσταση με το Καστελόριζο ακυρωμένο και με την Κύπρο, εκτός από κατεχόμενη και διχοτομημένη, να δέχεται μετά τους “Αττίλες 1 και 2”, την τρίτη εισβολή στη θαλάσσια επικράτειά της, την ΑΟΖ.

Δεν το χωράει ανθρώπου νους, μπροστά σε μια στρατηγική από την πλευρά της Τουρκίας, να υπάρχουν Έλληνες πολιτικοί που προτείνουν ως λύση, ως μόνο δρόμο τη Χάγη! Μάλιστα, χωρίς καμία προηγούμενη ενέργεια ορισμού και κατάθεσης θαλάσσιων συντεταγμένων και χαρτών αλλά και χωρίς καμία απολύτως διαφοροποίηση στην τουρκική γραμμή.