Η προαναγγελθείσα τουρκική γεώτρηση και η θαλπωρή των ψευδαισθήσεων

Η νέα εισβολή της Άγκυρας στη θαλάσσια περιοχή της Κύπρου, δυτικά του νησιού, αποτελεί μια ακόμη κίνηση επιβολής τετελεσμένων, αλλά και επέκταση της κατοχής. Είναι προφανές πως αυτή η ενέργεια συνιστά την μετατροπή των απειλών και τους υψηλούς τόνους της επιθετικής ρητορικής στην πράξη. Ήταν μια αναμενόμενη προδιαγεγραμμένη κίνηση, που υποβάθμιζαν όλη αυτή την περίοδο οι ασκούντες πολιτική στη βάση ψευδαισθήσεων σε Αθήνα και Λευκωσία.

Είναι προφανές πως η Άγκυρα δεν θέλει να χάσει το τρένο της ενέργειας στην Ανατολική Μεσόγειο και επιδιώκει να επιβάλλει διά της ισχύος την εμπλοκή της. Κινείται ουσιαστικά σε δυο άξονες: Να αποτρέψει, να ματαιώσει, εν πολλοίς, το ενεργειακό πρόγραμμα της Κυπριακής Δημοκρατίας. Να αποτελέσει μέρος της ενεργειακής εξίσωσης στην Ανατολική Μεσόγειο με δικές τις γεωτρήσεις.

Βαθμηδόν η Άγκυρα αποκτά δικά της γεωτρύπανα και εξοπλισμό, γεγονός που επιβεβαιώνει πως η παρέμβαση της, η νέα εισβολή στην Κύπρο, έγινε για να εδραιωθεί και όχι για εκφοβισμό με στόχο να αποσπάσει οφέλη. Τα όποια οφέλη θα τα εξασφαλίσει διά της επιβολής και της στρατιωτικής ισχύος, γνωρίζοντας προφανώς πως Ελλάδα και Κύπρο δεν έχουν τη δυνατότητα να αντιδράσουν ενώ οι «στρατηγικοί εταίροι» μας περιορίζονται σε φραστική στήριξη.

Η Τουρκία θεωρεί πως η Κυπριακή Δημοκρατία (δεν την αναγνωρίζει, την αποκαλεί «εκλιπούσα») δεν δικαιούται να συνάπτει συμφωνίες με τρίτους, χώρες και εταιρείες. Η Άγκυρα έχει επιλέξει την περιοχή δυτικά της Κύπρου που δεν είναι οριοθετημένη και πολλές φορές έχει υποστηρίξει πως είναι τα δικά της θαλάσσια όρια, τα οποία φθάνουν μέχρι και την αιγυπτιακή ΑΟΖ. Σημειώνεται συναφώς ότι έχει προβάλλει τον ισχυρισμό της αυτό με έγγραφα που κατέθεσε προ πολλού σε Ηνωμένα Έθνη και ΕΕ.

Επέλεξε, συνεπώς, να κάνει αρχικά γεωτρήσεις σε μια περιοχή, που δεν υπάρχουν αδειοδοτημένα θαλασσοτεμάχια. Επέλεξε να κάνει την πρώτη γεώτρηση δυτικά της Κύπρου, χωρίς να αποκλείεται να προχωρήσει σε ανάλογες κινήσεις και νοτίως του νησιού. Αυτό, άλλωστε, το ανακοίνωσε διά επιστολών (τόσο η ίδια η Άγκυρα όσο και το ψευδοκράτος) προς τα Ηνωμένα Έθνη.

Στήριξη ΕΕ

Σε σχέση με την περιοχή δυτικά της Κύπρου, η Λευκωσία εδώ και δεκαετίες ζητά από την Αθήνα να οριοθετήσουν ΑΟΖ. Η Ελλάδα διαχρονικά αποφεύγει να κάνει τούτο, επειδή φοβάται την αντίδραση της Άγκυρας. Κάτω από την πίεση των εξελίξεων, η Κυπριακή Δημοκρατία προχώρησε και κατέθεσε στα Ηνωμένα Έθνη (4-5-2019) τις γεωγραφικές συντεταγμένες των ορίων της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας της, στη βάση της μέσης γραμμής, μεταξύ της Κυπριακής Δημοκρατίας και της Τουρκίας.

Από τον περασμένο Οκτώβριο, ο υπουργός Εξωτερικών Νίκος Χριστοδουλίδης είχε απευθύνει πρόσκληση προς την Τουρκία, με αφορμή την αποστολή τότε του τουρκικού σεισμογραφικού σκάφους «Μπαρμπαρός», για συζήτηση με σκοπό «τον καθορισμό των θαλάσσιων μας ζωνών, στη βάση του διεθνούς δικαίου». Αυτή η πρόσκληση δεν γίνεται αποδεκτή από την Τουρκία.

Η Λευκωσία εδώ και καιρό είχε επεξεργασθεί σειρά μέτρων αντίδρασης, επικεντρώνοντας την προσοχή της προς την ΕΕ. Στο άτυπο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, το οποίο συνήλθε την περασμένη Πέμπτη στο Σιμπίου της Ρουμανίας, η Λευκωσία εξασφάλισε στήριξη. Έχει ανακοινωθεί πως η ΕΕ θα παρακολουθεί τις εξελίξεις και θα επανέλθει. Ή στο έκτακτο Συμβούλιο στις 28 Μαΐου, ή σ’ αυτό του Ιουνίου. Τίποτε συγκεκριμένο, που θα μπορούσε να λειτουργήσει αποτρεπτικά για την Τουρκία.

Η Κύπρος, αν και κράτος-μέλος, δεν κατάφερε να ξυπνήσει αμέσως τα αντανακλαστικά της ΕΕ, η οποία κινήθηκε με απίστευτη ταχύτητα όταν επέβαλε κυρώσεις στη Ρωσία για την Ουκρανία. Η τουρκική επιθετικότητα δεν αντιμετωπίστηκε με την ίδια ταχύτητα που επέδειξαν στην ΕΕ για τα διαδραματιζόμενα στη Βενεζουέλα! Θα φανεί στη συνέχεια κατά πόσο θα προχωρήσει σε κυρώσεις κατά της Τουρκίας, ή θα ζητήσει από τους εμπλεκόμενους να βρουν μια φόρμουλα συμβιβασμού.

Αφέθηκαν στις ευρωεκλογές

Το κομματικό σύστημα ασχολείται περισσότερο με τις επικείμενες ευρωεκλογές. Γι’ αυτό και σε μεγάλο βαθμό αντιμετωπίζεται υποβαθμισμένα η τουρκική προέλαση. Το ΑΚΕΛ, το οποίο συμπορεύθηκε για χρόνια με το Νίκο Αναστασιάδη στο Κυπριακό, επιχειρεί με δημόσιες δηλώσεις αξιωματούχων του να φορτώσει στους χειρισμούς του Κύπριου Προέδρου τις προκλήσεις της Τουρκίας.

Είναι σαφές πως αυτής της εμβέλειας στρατηγικό άνοιγμα προϋποθέτει έναν ολοκληρωμένο σχεδιασμό υλοποίησης, αλλά και αποτροπής τουρκικών ενεργειών. Αυτό δεν έγινε ποτέ από τη Λευκωσία, καθώς θεωρούσε αφελώς πως θα στήριζαν το εγχείρημά της οι τρίτοι. Ότι οι κυβερνήσεις, οι εταιρείες των οποίων δραστηριοποιούνται στην κυπριακή ΑΟΖ, θα όρθωναν ασπίδα προστασίας σε τουρκικές επιθέσεις.

Ξεκίνησε ένας σχεδιασμός για διαμόρφωση και προώθηση ενεργειακού προγράμματος, αφήνοντας στους τρίτους, τους υπόλοιπους εμπλεκόμενους, την τύχη του. Αυτό το βρίσκει μπροστά της Λευκωσία. Αυτό το βρίσκει μπροστά της η κυβέρνηση Αναστασιάδη, η οποία επένδυσε πολύ περισσότερο από ό,τι έπρεπε στους «στρατηγικούς εταίρους», στις ΗΠΑ, στο Ισραήλ κλπ.