Η στρατηγική σχέση με Ισραήλ στριμώχνει την Τουρκία

Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της Anna Barsky, στην ηλεκτρονική έκδοση της εβραιόγλωσσης εφημερίδας “MAARIV”, η επίσκεψη έγινε υπό την καθοδήγηση του πρωθυπουργού Νετανιάχου και αφορούσε συζητήσεις και συναντήσεις για πολιτικά και περιφερειακά ζητήματα με Έλληνες ομολόγους τους. Και αναφέρει το δημοσίευμα, ότι «πίσω από τη συγκρατημένη διατύπωση κρύβεται μια σημαντική κίνηση πολιτικής ασφάλειας, η οποία πραγματοποιήθηκε σε χαμηλό προφίλ, αλλά θεωρήθηκε ως έχουσα στρατηγικό βάρος».

Πρόκειται για μια επίσκεψη που δεν αποτελεί μέρος της συνήθους ρουτίνας επαφών μεταξύ Ιερουσαλήμ και Αθήνας. Πηγές που γνωρίζουν τις λεπτομέρειες επισημαίνουν ότι η εν λόγω επίσκεψη φανερώνει μια προσπάθεια ανανέωσης ενός διαλόγου που είχε παγώσει κατά τη διάρκεια των μαχών στη Γάζα. Επισημαίνεται, ότι ο διάλογος των δύο χωρών επικεντρώνεται σε περιφερειακά ζητήματα, κυρίως στο θέμα της Τουρκίας, καθώς ο Τούρκος πρόεδρος Ερντογάν εξακολουθεί να ασκεί σκληρή κριτική προς το Ισραήλ και ότι «εξετάζεται η πιθανότητα εμπλοκής της Ελλάδας» στις διαδικασίες της «επόμενης μέρας» στη Γάζα, «συμπεριλαμβανομένων πρωτοβουλιών» στον τομέα της ανοικοδόμησης και των υποδομών.

Ακόμη αναφέρονται και οι σημαντικές διαπραγματεύσεις μεταξύ Ισραήλ και Ελλάδας σχετικά με το ελληνικό φιλόδοξο σχέδιο “Ασπίδα του Αχιλλέα”, δηλαδή της δημιουργίας ενός πολυεπίπεδου συστήματος αεράμυνας σε όλη την Ελλάδα. Μάλιστα, το ελληνικό ΥΠΕΘΑ έχει επιδείξει ενδιαφέρον και έχουν αρχίσει συνομιλίες μεταξύ των δύο χωρών, για την αγορά αντιαεροπορικών συστημάτων, ισραηλινής κατασκευής, σε μια συμφωνία που εκτιμάται τελικά για όλο το σύστημα περίπου στα 3 δισ. ευρώ.

Εξετάζεται σοβαρά η αγορά από την Ελλάδα, προηγμένων ισραηλινών συστημάτων, όπως των αντιαεροπορικών “David’s Sling”, “Spider” και “Barak MX”, κάτι που «η Ιερουσαλήμ τις θεωρεί ζωτικό στοιχείο για την ενίσχυση των σχέσεων με την Αθήνα». Μάλιστα αποκαλύπτεται ότι το περιβάλλον του Νετανιάχου αντιμετωπίζει τις πρόσφατες εξελίξεις ως απόδειξη ενίσχυσης του “ελληνοϊσραηλινού άξονα” – μιας περιφερειακής ευθυγράμμισης, μιας τριγωνικής συμμαχίας με στρατηγικό πρόσημο, που περιλαμβάνει το Ισραήλ, την Ελλάδα και την Κύπρο και ενσωματώνεται και στις προσπάθειες της Ουάσιγκτον για την προώθηση της σταθερότητας στην Ανατολική Μεσόγειο. Ο άξονας ή τριγωνική συμμαχία επεκτείνεται ταυτόχρονα σε τρεις διαστάσεις: Πολιτική, ασφάλεια και ενέργεια.

Στρατηγική η συμμαχία με το Ισραήλ 

Με την ενεργειακή Σύνοδο στην Αθήνα το πρώτο δεκαήμερο Νοεμβρίου, την παρουσία 25 υπουργών Ενέργειας, μεταξύ αυτών και τεσσάρων Αμερικανών υπουργών, καθώς και την απόφαση των ΗΠΑ να καταστήσουν την Ελλάδα ενεργειακό κόμβο – θα αποτελέσει την είσοδο και μεταφορά του αμερικανικού LNG στον δημιουργούμενο κάθετο άξονα μεταφοράς από την Ελλάδα σε όλες των χώρες των Βαλκανίων, φθάνοντας μέχρι την Ρουμανία, Ουκρανία, με ενδεχόμενο επέκτασης μέχρι τις Βαλτικές χώρες – αποδεικνύει την γεωπολιτική, ενεργειακή και οικονομική σπουδαιότητα του.

Οι εξελίξεις αυτές, εκτιμά η ισραηλινή κυβέρνηση, αποδεικνύουν ότι οι δεσμοί μεταξύ Ισραήλ και Ελλάδας εισέρχονται σε ένα νέο στρατηγικό βάθος, το οποίο ενισχύει τη θέση του Ισραήλ στην περιοχή και το ενσωματώνει άμεσα στο δυτικό φάσμα συμφερόντων στην Ανατολική Μεσόγειο. Το προαναφερθέν άρθρο στην MAARIV καταλήγει ως εξής: «Η πολιτική εκτίμηση στο Ισραήλ είναι ότι ο σκοπός της επίσκεψης ήταν ουσιαστικός και πρακτικός, ενώ το μήνυμα που έστειλε είναι πολύ σαφές: Το Ισραήλ ισχυροποιεί τη θέση του στην περιοχή, ενισχύοντας τη συμμαχία του με την Ελλάδα και την Κύπρο και τοποθετείται ως φυσικός εταίρος σε περιφερειακούς άξονες ασφάλειας και ενέργειας που επηρεάζουν το πρόσωπο της Μέσης Ανατολής, στην εποχή μετά τον πόλεμο στη Γάζα».

Ακόμη, άρθρο του Itamar Eichner στην ηλεκτρονική έκδοση της εβραιόγλωσσης ε/φ “Yedioth Ahronoth”, αναφέρει ότι το Ισραήλ και η Ελλάδα επανεκκινούν τα βήματα που είχαν σταματήσει τα τελευταία δύο χρόνια, λόγω του πολέμου στη Γάζα, καθόσον το Ισραήλ ενδιαφέρεται για την επανέναρξη και την επιτάχυνση της συνεργασίας στον τομέα της ασφάλειας και της οικονομίας. Η Ελλάδα αναφέρεται είναι πολύ κοντά στο Ισραήλ και θεωρείται φιλική χώρα, έτσι ο διάλογος μαζί της είναι “στενός”.

Σε όλες τις συζητήσεις μεταξύ Ελλάδος και Ισραήλ αναφέρθηκε η Τουρκία ως «κοινός εχθρός και των δύο πλευρών», ή για την ακρίβεια και των τριών, Ελλάδος, Κύπρου, Ισραήλ (ο Ελληνο-ισραηλινός άξονας). Οι υπουργοί Ελλάδος και Ισραήλ, όπως αποκαλύπτει το δημοσίευμα της MAARIV, «συζήτησαν επίσης την επόμενη μέρα στη Γάζα και τι πρόκειται να συμβεί εκεί. Η Ελλάδα, όπως πολλές χώρες, θέλει να είναι εταίρος στην ανοικοδόμηση της Γάζας». Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, «υπήρξε συζήτηση και ανταλλαγή πληροφοριών και συμφωνήθηκε να πραγματοποιηθούν συναντήσεις σε υπουργικό επίπεδο».

Αντί επιλόγου… 

Ο πόλεμος στην Γάζα φαίνεται ότι οδεύει στο τέλος του. Όταν παραδοθούν και οι τρεις απομένοντες σοροί των ισραηλινών ομήρων που δολοφονήθηκαν κατά την ομηρία των, θα σημάνει το τέλος της πρώτης φάσης του λεγομένου “Σχεδίου Τραμπ των 20 Σημείων”. Κατόπιν θα πρέπει ν αρχίζει να υλοποιείται η δεύτερη φάση, που αφορά την παράδοση των όπλων σε ότι έχει απομείνει από την Χαμάς (αφοπλισμός), ίσως η πιο δύσκολη φάση, μαζί με την εγκατάσταση μιας διεθνούς δύναμης σταθεροποίησης στην Γάζα.

Αν όλα πάνε καλά, τότε η ειρήνη θα αρχίσει να εδραιώνεται σε μια ματωμένη περιοχή και θα αρχίσει η φάση της ανοικοδόμησης της Γάζας, όπου η Ελλάδα, όπως αναφέρεται στις δύο ισραηλινές εφημερίδες θα έχει ρόλο, κάτι πολύ σημαντικό. Το δεύτερο είναι οι ενεργειακές εξελίξεις – Κάθετος Ενεργειακός Άξονας από Ελλάδα προς Βαλκάνια, Διασύνδεση ηλεκτρικού καλωδίου Ισραήλ-Κύπρου-Ελλάδος-Ευρώπης (GSI), ενεργοποίηση(;) ξανά του άξονα μεταφοράς Υ/Δ του “East Med” και ο μελλοντικός εμπορικός δρόμος IMEC (India Middle East Corridor), που θα περνά και από την Ελλάδα – αποτελούν προοπτικές πολύ σημαντικές και ελπιδοφόρες για την χώρα μας.

Το τρίτο και πολύ σημαντικό είναι η “στρατηγική συμμαχία”, όπως αρχίζει να διαμορφώνεται, με την πρωτοβουλία του Ισραήλ, δημιουργώντας νέες γεωπολιτικές καταστάσεις. Η αναθεωρητική, επιθετική Τουρκία, η κομπορρημοσύνη της πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας, με τις νέο-οθωμανικές ονειρώξεις, οι απειλές και ο στρατιωτικός καταναγκασμός, φαίνεται αρχίζουν να βρίσκουν τον δάσκαλό της από το Ισραήλ και κατ’ επέκταση του νέου υπό διαμόρφωση ελληνο-ισραηλινού άξονα.

Είναι νωρίς ακόμη να αναφερθούμε σε περισσότερες εξηγήσεις, αναλύσεις και λεπτομέρειες. Εκείνο που αντιλαμβανόμαστε είναι ο μεγάλος εκνευρισμός της Τουρκίας, η δυσφορία της για τις εξελίξεις και γενικά η στάση της, κάτι που μας ικανοποιεί και μας ευχαριστεί για τις γεωπολιτικές εξελίξεις. Πάντως το μέλλον φαίνεται ευοίωνο και η Ελλάδα στην παρούσα χρονική είναι επιτέλους εδώ, στην “σωστή πλευρά της ιστορίας”.