Η στροφή προς τα δύο κράτη

Ενδιαφέρον έχουν  οι εκρήξεις αγωνίας και ανησυχίας για το Κυπριακό και τις επερχόμενες εξελίξεις. Είναι σαφές πως όταν εκφράζεται κινδυνολογία και διασπείρεται ο φόβος, ενίοτε αυτό που προωθείται είναι ακριβώς εκείνο που δημόσια υποστηρίζουν ότι θέλουν να αποφύγουν. Το θέμα δεν είναι φιλοσοφικό, είναι ουσιαστικό. Η ηγεσία της  δεξιάς πτέρυγας των οπαδών της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας έχει κάνει στροφή προς τα δύο κράτη. Η προσέγγιση αυτή δεν είναι τωρινή. Ψήνεται εδώ και καιρό, αλλά εσχάτως επιχειρείται να σερβιριστεί μέσα από τον φόβο.

Η τραγωδία είναι πως το σενάριο για διχοτόμηση σερβίρεται από τους «οπαδούς της λύσης», ενώ για χρόνια κατηγορούνταν γι’ αυτό οι λεγόμενοι απορριπτικοί. Τα αποκαλυπτήρια γίνονται τώρα, από τα κουρασμένα παλικάρια, που βλέποντας την αποτυχία της πολιτικής τους, αντί να την αναθεωρήσουν προς τη σωστή κατεύθυνση, επιλέγουν τα χειρότερα.

Την ίδια ώρα, η άλλη πτέρυγα των οπαδών της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας παραμένει δογματικά προσηλωμένη σε ένα προβληματικό μοντέλο. Τον καιρό που το είχαν διαπραγματευθεί οι ίδιοι αναγνώρισαν τις πολλές αδυναμίες και τη δυσλειτουργικότητά του. Αυτό, όμως, γίνεται συνήθως όταν κατηγορεί κανείς τους συμπατριώτες του για εθνικισμό, επειδή διεκδικούν το αυτονόητο, ενώ οι ίδιοι μετατρέπονται σε όχημα ικανοποίησης του τουρκικού εθνικισμού.

Αυτό που προφανώς δεν γνωρίζουν οι σεμιναριογράφοι των δυο κρατών είναι πως η Τουρκία θέλει να περιληφθεί το θέμα στην ατζέντα του διαλόγου, με στόχο να οδηγήσει τις συζητήσεις σε αδιέξοδο. Κι αυτό θα σημαίνει πως το σημείο εκκίνησης σε μια νέα ενδεχόμενη συζήτηση θα ξεκινά κάτω από τον πάτο του βαρελιού, μετά από το αδιέξοδο της συζήτησης για δύο κράτη.

Επόμενη μέρα

Εκείνο που φαίνεται να επιδιώκει η Τουρκία με τη συζήτηση αυτού του ζητήματος, την πατρότητα του οποίου αποδίδει στην ελληνοκυπριακή πλευρά, είναι να υπάρξει επόμενη μέρα για το κατοχικό καθεστώς μετά από μια (νέα) αποτυχία. Γι’ αυτό, άλλωστε και ζητούν όπως ξεκαθαρίσει «ποιο θα είναι το καθεστώς των Τουρκοκυπρίων μετά από μια αποτυχία».

Είναι σαφές πως τα δύσκολα έπονται. Είναι πρόδηλο πως πολλά θα κριθούν την περίοδο των γεωτρήσεων από τις εταιρείες που δραστηριοποιούνται στην κυπριακή ΑΟΖ. Ποια θα είναι η αντίδραση της Τουρκίας και πώς θα ενεργήσουν χώρες, από τις οποίες προέρχονται οι εταιρείες. Η Κυπριακή Δημοκρατία έχει σχεδιάσει και προωθεί την υλοποίηση ενός στρατηγικού άλματος, αλλά άφησε το κεφάλαιο της ασφάλειας στη διάθεση που θα επιδείξουν τρίτοι. Ακόμη μια παθογένεια του συστήματος, που κινείται σε έναν κόσμο ψευδαίσθησης. Είμαστε, άλλωστε, χώρα των οπαδών του καναπέ. Οργιζόμαστε βυθισμένοι στον καναπέ, αλλά μέχρι εκεί.

Πέρα από όλα αυτά, στο κάδρο μπαίνει και το 2023. Χρονιά προεδρικών. Από τόσο νωρίς; Για εμάς τους θνητούς το 2023 είναι πολύ μακριά. Για τους άμεσα ενδιαφερόμενους, που είναι αρκετοί,  μοιάζει σχεδόν αύριο. Γι’ αυτό και παρακολουθούμε κινήσεις που πίσω από τις γραμμές παραπέμπουν στους σχεδιασμούς για το μακρινό 2023. Μέχρι τότε πολλά θα γίνουν, αλλά οι συγκεκριμένοι είναι κολλημένοι στη στόχευση αυτή.

Η προσωπική ατζέντα, οι σχεδιασμοί για τις προεδρικές του 2023 περνούν μέσα και από τη διατύπωση πολιτικής στο εθνικό θέμα. Με τρόπο, μάλιστα, που δεν θα δυσαρεστεί κανένα στο εσωτερικό ακροατήριο. Ασκείται πολιτική και το μυαλό είναι να αποσπάσουν χειροκροτήματα και επευφημίες από τους πολίτες. Το Κυπριακό δεν θα λυθεί επιστρατεύοντας την κινδυνολογία και τα μετεωρολογικά δελτία για ακραία καιρικά φαινόμενα. Κυρίως δεν θα λυθεί όταν μέσα από τις φοβίες θα παρουσιαστεί ως επιλογή η συνταγή της αυτοκαταστροφής, τα δύο κράτη.