Η τουρκική πειρατεία στην κυπριακή ΑΟΖ βλάπτει την Ευρώπη

Η Ευρώπη έχει ενεργειακά συμφέροντα στην κυπριακή ΑΟΖ. Το ζητούμενο είναι το πρόβλημα να αποκυπροποιηθεί και να μετατραπεί σε ευρωτουρκικό. Έτσι μόνο θα αντιμετωπισθεί η τουρκική πειρατεία.

Γράφει ο Κώστας Βενιζέλος  – 

Η Τουρκία θα κλιμακώσει την ένταση στην κυπριακή ΑΟΖ. Αυτό επιβεβαιώνεται από την εν γένει συμπεριφορά της, με την ανανέωση της NAVTEX και την ενίσχυση της επιθετικής ρητορικής που υιοθετεί. Αυτό το σκηνικό θα συνεχιστεί. Θα αναβαθμίζονται οι «κυκλωτικές» κινήσεις, όπως η εξαγγελία, για παράδειγμα, της καθόδου του γεωτρύπανου που έχουν αγοράσει για να προβούν σε γεωτρήσεις στην ανατολική Μεσόγειο, εντός της κυπριακής ΑΟΖ.

Τις τελευταίες εβδομάδες, κυρίως από την ώρα που η Τουρκία προχώρησε και μετέτρεψε τις απειλές της σε πράξη με την παρεμπόδιση της ΕΝΙ να προβεί σε γεωτρήσεις, άρχισαν στο εσωτερικό από τους «συνήθεις ύποπτους», τους γνωστούς οπαδούς της όποιας λύσης, να προβάλλεται η θέση πως δεν έχουμε άλλη επιλογή, πλην της οδού της συνεννόησης με την Τουρκία. Αν και δεν το αναφέρουν ανοικτά, υπονοούν πως θα πρέπει να βρεθεί ένας τρόπος που θα παραπέμπει στη συνδιαχείριση. Κοντολογίς, να αναγνωριστούν στην Τουρκία δικαιώματα στην κυπριακή ΑΟΖ και στον φυσικό πλούτο της Κύπρου.

Οι οπαδοί της όποιας λύσης θεωρούν πως η κρίση αυτή επιβάλλει, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, υπό τις σημερινές συνθήκες που διαμορφώνει η κατοχική Τουρκία, επανέναρξη των συνομιλιών, στις οποίες ο διαμοιρασμός του φυσικού αερίου θα είναι στην ατζέντα. Η άλλη οδός της αντιμετώπισης της κρίσης, είναι αυτή που δεν ακυρώνει τους ενεργειακούς σχεδιασμούς. Δεν είναι της ώρας να κριθεί η διαχείριση που έγινε μέχρι σήμερα, παρόλο που πολλά μπορούν να αναφερθούν. Διαχείριση που δεν είναι άσχετη με τις πολιτικές παθογένειες που κυριαρχούν στο πολιτικό γίγνεσθαι της χώρας και την επιδερμικότητα που διέπει την άσκηση πολιτικής.

Η τουρκική επιθετικότητα, λοιπόν, αντιμετωπίζεται πρωτίστως με τη διαμόρφωση μιας πολιτικής που από-κυπριοποιεί την κρίση. Εάν η κρίση ξεφύγει από τα στενά όρια της αντιπαράθεσης μεταξύ Κυπριακής Δημοκρατίας και Τουρκίας, από τις λογικές αμφισβήτησης κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κύπρου από την Τουρκία, τότε υπάρχουν δυνατότητες για ανατροπή του σκηνικού φόβου που έχει στήσει το καθεστώς Ερντογάν.

Το ζήτημα είναι ευρωπαϊκό

Το θέμα του φυσικού πλούτου της Κύπρου είναι ευρωπαϊκό και περιφερειακό. Το ζήτημα της ενέργειας είναι θέμα που αφορά στην ΕΕ, καθώς έδειξε πως έχει συμφέροντα (ο σχεδιασμός για αγωγό EastMed προς Ευρώπη). Έχει συμφέροντα, τα έχει εκδηλώσει και ως εκ τούτου το θέατρο του παραλόγου που επέλεξε να παίξει η Άγκυρα δεν μπορεί να την αφήνει αδιάφορη. Φτάνει, βέβαια, αυτό για να γίνει αντιληπτό, να συνδεθεί η τουρκική προκλητικότητα με την προσπάθεια να πληγούν ευρωπαϊκά συμφέροντα. Το κεφάλαιο «αλληλεγγύη προς κράτη μέλη», επειδή αφορά στην Κύπρο, κατά πάσα πιθανότητα θα πνιγεί κάτω από τις στοίβες φακέλων της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας.

Το θέμα είναι να αναδειχθούν και τα δικά τους συμφέροντα, για να ξυπνήσουν τα αντανακλαστικά τους. Πρέπει, παράλληλα, να μετατρέψουμε τις τριμερείς συνεργασίες από φώτο οπορτούνιτι, σε στρατηγικές συμμαχίες με περιεχόμενο. Αυτό για να γίνει θα πρέπει να αναδειχθεί το προφανές. Ότι δηλαδή, εάν επιτραπεί στην Τουρκία να κερδίσει σε αυτή την κόντρα, θα την καταστήσει κυρίαρχη στην περιοχή, σε βάρος όλων των υπόλοιπων. Αυτό μπορούν να το αντιληφθούν καθώς όλες οι χώρες της περιοχής είχαν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο βιώσει την τουρκική επιθετικότητα.

Η τουρκική επιθετικότητα μπορεί να τύχει διαχείρισης, με στόχο την ανατροπή της, εάν έχει απέναντί της την ΕΕ και τις χώρες της περιοχής και όχι μόνο την Κύπρο. Το ζητούμενο είναι να καταφέρει η Κυπριακή Δημοκρατία να αξιοποιήσει και να ενεργοποιήσει κοινά με τα δικά της συμφέροντα τρίτων. Αξιοποίηση των εμπλεκομένων συμφερόντων, όπως έλεγε προ 30ετίας σχεδόν ο Βάσος Λυσσαρίδης.