Η Τουρκία ενέγραψε υποθήκη – Την επόμενη θα συζητάμε την ατζέντα της

Κάθε φορά που βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα αποτυχία στο Κυπριακό επιβεβαιώνεται και το προφανές. Ότι, δηλαδή, η ακολουθούμενη πολιτική της ελληνοκυπριακής πλευράς είναι αποτυχημένη. Η παθητική πολιτική αντιμετώπισης της τουρκικής επεκτατικής πολιτικής, η προσαρμογή στις υποδείξεις για υποχωρήσεις, οδηγούν στην εδραίωση των κατοχικών δεδομένων. Εδραιώνονται τα τετελεσμένα και αναβαθμίζουν, μέσω διαφόρων κινήσεων, “συνεργασιών”, το κατοχικό μόρφωμα.

Η άτυπη Πενταμερής Διάσκεψη, όπως αναμενόταν, απέτυχε. Κι αυτό φείλεται σε μια σειρά από λόγους, που ήταν γνωστοί, αλλά δεν λήφθηκαν υπόψη. Πρώτο, το παιχνίδι χάθηκε πριν τη Διάσκεψη. Χάθηκε, ουσιαστικά, τον περασμένο Νοέμβριο, όταν στο ανακοινωθέν που εκδόθηκε μετά τη συνάντηση Αναστασιάδη και Τατάρ, ζητήθηκε από τον Γενικό Γραμματέα η σύγκληση Πενταμερούς χωρίς ατζέντα και πλαίσιο.

Τούτο άνοιξε το δρόμο για αυτό που επιδίωκε η κατοχική Τουρκία, δηλαδή, να θέσει στο τραπέζι τη λύση δυο κρατών. Κι αυτό το πέτυχε στη Γενεύη. Και γι αυτό υπάρχουν ευθύνες. Πρωτίστως του προέδρου Αναστασιάδη, ο οποίος αποδέχθηκε αυτή τη διαδικασία. Σημειώνεται πως η τουρκική πλευρά είχε απορρίψει τότε προτάσεις του προέδρου για να περιληφθούν στο ανακοινωθέν αναφορές στα ψηφίσματα του ΟΗΕ. Και δέχθηκε την απόρριψη.

Δεύτερο, από τη στιγμή που τέθηκε η τουρκική πρόταση για δύο κράτη, τούτο προφανώς “κλείδωσε” και για τη συνέχεια, για μελλοντικές διαδικασίες. Άλλωστε, ο Γενικός Γραμματέας ενημερώνοντας τον Τύπο για τη Διάσκεψη, περιέγραψε τις εκατέρωθεν θέσεις ως γεγονός. Χωρίς να τις κρίνει.Υπήρξε εξίσωση της ελληνικής προσέγγισης, που είναι εντός του πλαισίου του ΟΗΕ, με εκείνη των Τούρκων, που θέτει ως προϋπόθεση για την έναρξησυνομιλιών, την αναγνώριση του παράνομου αποσχιστικού μορφώματος.

Τουρκική υποθήκη

Τρίτο, είναι σαφές πως μέχρι την επόμενη Πενταμερή και στη διάρκεια της, εκείνο που φαίνεται ότι θα γίνει είναι η αναζήτηση μιας νέας βάσης στο Κυπριακό. Κοντά προφανώς στις τουρκικές επιδιώξεις. Σημειώνεται συναφώς ότι στη διάρκεια των συζητήσεων, είχε ενδιαφέρον η βρετανική στάση, σύμφωνα με την οποία, «μπορούν στη Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία να χωρέσουν οι ανησυχίες όλων».

Αυτό σημαίνει πως δεν θα κολλήσουν στην ονοματολογία, καθώς η επιδίωξη είναι πώς θα ενταχθεί ο τουρκικός στόχοςγια κυριαρχική ισότητα σε ένα πλαίσιο συμφωνίας. Πώς θα “χωρέσει” και η τουρκική αξίωση για ίσο διεθνές καθεστώς. Θα γίνει, δηλαδή, αυτό που είπε ΟΚ ο Γκουτέρες, ο τετραγωνισμός του κύκλου. Όταν σε μια Διάσκεψη προτάσσεται από την μια πλευρά, την τουρκική, το θέμα της κυριαρχίας και ο Γενικός Γραμματέας κλείνει το μάτι στους Τούρκους, αυτό σημαίνει πως στρώνεται το χαλί για το επόμενο ραντεβού.

Άλλωστε, οι πληροφορίες φέρουν τον κ. Γκουτέρες να έχειπει σε συμμετέχοντες -όχι όμως στην ελληνοκυπριακή πλευρά –ότι τοθέμα της κυριαρχίας θα συζητηθεί στα πλαίσια της προετοιμασίας για τη νέα Πενταμερή. Η ακολουθούμενη πολιτική, που αντιμετωπίζεται δογματικά, δεν έχει μόνο αποτύχει, αλλά είναι και επικίνδυνη. Γιατί η διαχείριση γίνεται με όρους της δεκαετίας του ΄70 και ΄80 και όχι του 2021. Γιατί τότε διαμορφώθηκεπολιτική που δεν λάμβανε υπόψη τα δεδομένα, που δημιούργησε η εισβολήκαι η κατοχή. Συνεχίσθηκε ο διακοινοτικός διάλογος.

Επόμενο ραντεβού

Είναι σαφές, 47 χρόνια μετά, ότι δεν υπάρχει ολοκληρωμένη πολιτική, αλλά περιστασιακή, για την αντιμετώπιση εξελίξεων και διαδικασιών, με δογματισμό και με λογικές αδιέξοδων πολιτικών. Ούτε όταν εντάχθηκε η Κύπρος στην ΕΕ, επηρέασετην πολιτική στο Κυπριακό. Παρέμεινε η ίδια. Μπροστά στον κίνδυνο να βρεθούμε να συζητούμε την κυριαρχικήισότητα, τη συνομοσπονδία, που διακαώς θέλει η Άγκυρα για να ελέγχει ολόκληρο το νησί, θα πρέπει να ξυπνήσουν τα αντανακλαστικά πολιτών και ηγεσίας, γιατί το επόμενο ραντεβού μπορεί να είναι μοιραίο. Δεν υπάρχει στρατηγική, αλλά σύρεται η Λευκωσία πίσω από τις εξελίξεις όπως τις καθορίζουν τρίτοι.

Θέτουν οι Τούρκοι μια αξίωση και τρέχει η ελληνοκυπριακή πλευρά να σβήσει φωτιές. Και στο τέλος; Στηρίζει την προηγούμενη αξίωση της κατοχικής Τουρκίας. Δεν υπάρχει ακόμη μια πολιτική για τους Τουρκοκύπριους, η οποία να τους απεγκλωβίζει από τηνΤουρκία με στόχο να λειτουργήσουν εντός του κοινού μας κράτους, την Κυπριακή Δημοκρατία.

Εάν επιμένουν οι διαχειριστές της ελληνοκυπριακής πλευράς δογματικά σε μια αδιέξοδη πολιτική, με διαχωριστικά χαρακτηριστικά, το επόμενο βήμα θα είναινα πέσουν απευθείας στην τουρκική παγίδα. Αυτό που χρειάζεται είναιαλλαγή αφηγήματος, αλλαγή πολιτικής, με στόχο την ανατροπή τωνκατοχικών δεδομένων, την απελευθέρωση και ένα λειτουργικό δημοκρατικόκράτος. Η Τουρκία πέρασε “τροπαιοφόρος” από την Πενταμερή και στη Λευκωσία πανηγυρίζουν που θα ξανάλθει η Λουτ. Την επόμενη φορά, θασυζητούμε μια λάιτ κυριαρχική ισότητα και θα λένε πως “υποχώρησαν” οι Τούρκοι.