Καφενόβιες συζητήσεις θέλουν οι Τούρκοι για το Κυπριακό

Συναντήσεις κοινωνικού χαρακτήρα για… καφέ και κουβέντα προκρίνει η τουρκική πλευρά, η οποία απορρίπτει την έναρξη διαπραγματεύσεων στο Κυπριακό, εκτός κι εάν γίνουν αποδεκτοί οι όροι της. Είναι μια τακτική, που στοχεύει εν πολλοίς να εκβιάσει τις εξελίξεις προς την κατεύθυνση των επιδιώξεων της κατοχικής δύναμης και ανάδειξη του στόχου της λύσης δύο κρατών στην Κύπρο.

Η κατοχική δύναμη δεν βιάζεται, ροκανίζει το χρόνο ελπίζοντας ότι κάποια στιγμή θα προσεγγίσουν οι υπόλοιποι τις θέσεις της. Άλλωστε αυτή η συνταγή δοκιμάσθηκε και στο παρελθόν και πέτυχε. Ο εγκάθετος της κατοχικής Τουρκίας, Ερσίν Τατάρ, ως γνήσιο φερέφωνο της Άγκυρας δήλωσε πως για να μπορέσουν να αρχίσουν διαπραγματεύσεις «πρέπει να γίνει αποδεχτή η κυριαρχική μας ισότητα και το ισότιμο διεθνές καθεστώς μας». Δηλαδή, εκ προοιμίου αναγνώριση του ψευδοκράτους.

«Σε αυτό το πλαίσιο, πριν έρθουμε σε αυτό το σημείο, μπορούμε φυσικά να βρισκόμαστε σε άτυπες συναντήσεις κοινωνικού περιεχομένου. Δεν έχω κανένα πρόβλημα», είπε. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια ο Τατάρ πρότεινε στον Βρετανό πρέσβη στη Λευκωσία να φιλοξενήσει η χώρα του μια άτυπη συνάντηση με τον πρόεδρο Αναστασιάδη στο Λονδίνο. Αυτό δεν προχώρησε ενώ η κυπριακή κυβέρνηση δηλώνει πως δεν έχει βολιδοσκοπηθεί για ένα τέτοιο ενδεχόμενο.

«Δεν μπορεί να υπάρξει τίποτε πιο φυσιολογικό από το να συναντιούνται από καιρού εις καιρό οι ηγέτες των δύο χωριστών λαών που ζουν σε ένα τέτοιο μικρό νησί και να συζητούν με ην κοινωνική έννοια», είπε στις δηλώσεις του ο κατοχικός ηγέτης. Ο Ερσίν Τατάρ, δίνει το δικό του στίγμα και για τα περιβόητα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης.

Κυπριακό και ΜΟΕ

Θέλει οι συζητήσεις σε αυτή τη βάση να διεξάγονται μεταξύ «δυο λαών». Κάνει λόγο για συζητήσεις στα πλαίσια “διμερών επιτροπών” και αύξηση της συνεργασίας «των δύο λαών κατά τρόπο που θα είναι προς το κοινό όφελος όλων μας και πιο πολύ να παράγουμε κάποια κοινά έργα. Κατά τρόπο που θα είναι για το καλό και το όφελος του κυπριακού λαού, Τούρκων και Ελλήνων».

Η Τουρκία έχει ενώπιον της ένα στόχο, που δεν είναι τωρινός. Σιγά-σιγά, βλέπει πως μπορεί να διασφαλίσει τα επιδιωκόμενα. Την ίδια ώρα, η Λευκωσία αναλώνεται σε παλιές δοκιμασμένες και ανεδαφικές λύσεις, όπως τα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης. Το θλιβερό είναι πως ενώ γνωρίζουν στην ελληνική κυπριακή πλευρά ότι αυτή η οδός δεν θα αποδώσει, επιμένουν.