Και απέτυχαν και πανηγυρίζουν Μητσοτάκης-Αναστασιάδης

Ενοχλεί που Μητσοτάκης και Αναστασιάδης επέστρεψαν από το τελευταίο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο με άδειες αποσκευές. Ενοχλεί που για μια ακόμη φορά ανέβασαν ψηλά τον πήχη και πέρασαν από κάτω. Ενοχλεί, όμως και το γεγονός ότι παρουσιάζουν μια ωραιοποιημένη εικόνα για το αποτέλεσμα των εργασιών του Συμβουλίου και επιχειρούν να προβάλλουν μια αποτυχία ως επιτυχία!

Είναι προφανές πως δεν πείθουν κανέναν, καθώς όλοι αντιλαμβάνονται τι έχει γίνει στη διάρκεια του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, στις 10 και 11 Δεκεμβρίου, αρκεί να έχουν διαβάσει τα συμπεράσματα και τις αναφορές στα ευρωτουρκικά. Και ως εκ τούτου δεν χρειάζονται κάποιον να ερμηνεύσει τις σχετικές παραγράφους. Δεν χρειαζόμαστε, λοιπόν, υπότιτλους! Θα ήταν πολιτικά ορθό εάν αμφότεροι, μετά το τέλος του Συμβουλίου, αντί να αναζητούν διατυπώσεις με “δημιουργική ασάφεια” και να παρουσιάζουν ένα δικό τους αφήγημα, να ενημέρωναν τους πολίτες πως οι στόχοι δεν επιτεύχθηκαν.

Πώς η επιδίωξη των δυο κυβερνήσεων, το να επιβληθούν κυρώσεις κατά της κατοχικής Τουρκίας για την επιθετική και επεκτατική της συμπεριφορά, δεν επιτεύχθηκε, καθώς τούτο δεν το επέτρεψαν οι συνθήκες, τα δεδομένα και ένας αριθμός κρατών-μελών. Τουλάχιστον, να περιέγραφαν την πραγματικότητα. Η ειλικρίνεια προϋποθέτει πολιτικό θάρρος και βοηθά τη χώρα. Γιατί εάν μετά από μια αποτυχία οι ηγέτες εκφράζουν μεγάλη ικανοποίηση, τότε αυτό αδυνατίζει την όποια διεκδίκηση στο μέλλον.

Εάν εκφράζεται ικανοποίηση για το γεγονός ότι δεν κατάφεραν να πετύχουν το επιδιωκόμενο, τούτο πώς θα εκληφθεί από τους άλλους ηγέτες; Πώς θα το εισπράξει η Γερμανία, που ηγήθηκε της προσπάθειας αποτροπής κυρώσεων κατά της κατοχικής Τουρκίας; Ο καθένας μπορεί να αντιληφθεί με ποιόν τρόπο εφεξής θα αντιμετωπίζονται τα αιτήματα της Ελλάδος και της Κύπρου σε μια επόμενη φάση.

Ετοιμάζεται “διάλογος”

Δεν θα έχουν λόγο οι εταίροι μας να αντιμετωπίσουν τα ζητήματα που θα τεθούν καθώς, ό,τι και να αποφασίσουν, στο τέλος θα ικανοποιηθούν Αθήνα και Λευκωσία. Σε τέτοια θέματα, σημαντικά για τη χώρα, δεν ασκείται πολιτική για εσωτερική κατανάλωση. Κυρίως όταν τα ζητήματα αυτά είναι ανοικτά, θα πρέπει να επανέλθουν και να κατατεθούν στη συνέχεια, όταν και όποτε τούτο κριθεί αναγκαίο.

Εκτός και εάν από την τελευταία προσπάθεια, τόσο ο Κύπριος πρόεδρος, όσο και ο Έλληνας πρωθυπουργός, διαπίστωσαν πως το θέμα των κυρώσεων, ως εργαλείο άσκησης πολιτικής και πίεσης προς την κατοχική Τουρκία, έχει τελειώσει και ολοκλήρωσε, εν πολλοίς ανεπιτυχώς, τον κύκλο του. Αυτό, βέβαια, σημαίνει πως θα ακολουθήσουν τις υποδείξεις της κυρίας Μέρκελ: ότι ο μόνος δρόμος για να εκτονωθεί η ένταση είναι να αρχίσει ένας “διάλογος” εφ’ όλης της ύλης με την Τουρκία, στη βάση των αξιώσεων της κατοχικής δύναμης.

Διάλογο με την Τουρκία επιδιώκουν προφανώς εδώ και δεκαετίες Ελλάδα και Κύπρος, αλλά αυτό που υποδεικνύεται από το Βερολίνο και άλλους, είναι να γίνει αποδεκτή η τουρκική ατζέντα. Να είναι στο τραπέζι οι παράνομες και παράλογες αξιώσεις της κατοχικής δύναμης, προκειμένου να νομιμοποιηθούν. Η πρόσφατη αποτυχία στις Βρυξέλλες επιβάλλει επανακαθορισμό της πολιτικής μας σε σχέση με την Τουρκία. Αυτός ο επανακαθορισμός πολιτικής δεν σημαίνει ποσώς προσαρμογή στις τουρκικές αξιώσεις.

Σημαίνει εγκατάλειψη της πολιτικής του κατευνασμού και της πολιτικής του “καλού παιδιού”. Η τελευταία σύνοδος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου επιβεβαίωσε πως τα “κακά παιδιά” εισπράττουν όταν διεκδικούν και δεν μπλοφάρουν. Η Τουρκία από την πλευρά της, απέφυγε τις κυρώσεις και επιπρόσθετα ζητά και τα ρέστα! Δεν είναι ικανοποιημένη, επειδή τα ζητά όλα και βλέπει πως μπορεί να τα εξασφαλίσει!