Και ο επίδοξος “ειρηνοποιός” ο αναθεωρητής ταραξίας Ερντογάν

Ο Τούρκος πρόεδρος, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, επιδιώκει διακαώς να διαδραματίσει ρόλο στη ρωσο-ουκρανική κρίση. Να είναι βασικός παίκτης, διαμεσολαβητής και να πετύχει αυτό που δεν μπορούν να κάνουν όλοι οι υπόλοιποι. Επιχειρεί να αναδείξει τα στοιχεία του “ειρηνοποιού”, του διεθνούς ηγέτη, του ρυθμιστή. Πίσω από τις κινήσεις αυτές προδήλως βρίσκονται οι στρατηγικές επιδιώξεις της Άγκυρας για επικράτηση στην περιοχή, οι επεκτατικές, ηγεμονικές βλέψεις της.

Ο πρόεδρος της κατοχικής Τουρκίας σκοπίμως κρατά και τα δυο σχοινιά σε σχέση με την ουκρανική κρίση. Και με τη επιτιθέμενη, την εισβολέα Ρωσία και με την Ουκρανία, που δέχεται την επίθεση. Σκοπίμως ο Ερντογάν προσπαθεί να διαδραματίσει διαμεσολαβητικό ρόλο, ώστε να διατηρήσει και μια στάση ίσων αποστάσεων, για να μην τοποθετηθεί επί της ουσίας. Κάποιες πληροφορίες αναφέρουν πως η Άγκυρα δεν προτίθεται να εφαρμόσει τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας, επικαλούμενη και το γεγονός ότι είχε πωλήσει στρατιωτικό εξοπλισμό στο Κίεβο, παρά το ότι ήταν μάλιστα κατά παράβαση της Συμφωνίας του Μινσκ. Άλλωστε πώς θα “τιμωρήσει” τη Ρωσία και παράλληλα να… μεσολαβεί; Το… επιχείρημα του Ερντογάν “ακλόνητο”!

Την ίδια ώρα, είναι προφανές πως ο Ερντογάν παρακολουθεί με προσοχή και μελετά τις κινήσεις του Βλαντιμίρ Πούτιν. Παρακολουθεί και τις αντιδράσεις της λεγόμενης διεθνούς κοινότητας. Στην εξίσωση του Τούρκου Προέδρου μπαίνουν όλα τα στοιχεία, ώστε να εξετάσει κάποιες κινήσεις του στην περιοχή, για εφαρμογή διαχρονικών σχεδιασμών της για τη “Γαλάζια Πατρίδα”. Να κινηθεί πολιτικά, αλλά και στρατιωτικά.

Ο “ειρηνοποιός” Ερντογάν

Βεβαίως, η Τουρκία δεν είναι Ρωσία, που αντέχει πιέσεις και κυρώσεις. Από την άλλη, ο Ερντογάν έχει τεντώσει πολλές φορές το σχοινί, έχει προβεί σε σοβαρές παραβιάσεις του διεθνούς δικαίου (μόνο πόλεμο με τη συμβατική έννοια δεν έκανε), αλλά κόστος δεν είχε και δεν έχει. Αυτό προφανώς και το λαμβάνει υπόψη.

Όλα αυτά, τα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται με την ρωσο-ουκρανική κρίση, εξετάζονται από τουρκικής πλευράς, ενόψει και του 2023, που έχει διπλή σημασία για τον Ερντογάν: Και τους ηγεμονικούς γιορτασμούς των 100 χρόνων από την ίδρυση του τουρκικού κράτους και ασφαλώς οι εκλογές.

Είναι προφανές πως η ρωσο-ουκρανική κρίση προσφέρει στον Ερντογάν πεδίο για να προωθήσει τα παιχνίδια του. Το θέμα είναι, ανεξαρτήτως τι θα κερδίσει ή όχι, ότι κατάφερε να είναι παρών σε μια κρίση, στην οποία επένδυσε πριν καλά-καλά ξεκινήσει. Επέμεινε και φαίνεται πως θα έχει κέρδος. Ο “ειρηνοποιός” Ερντογάν, που αναζητεί τρόπους να αναδειχθεί, να ηγεμονεύσει.