Και πάλι περί προσφυγής στην Χάγη
24/04/2025
Η χάραξη του Ελληνικού Θαλασσίου Χώρου (οι χάρτες αφήνουν στην Τουρκία μόλις το 9% του Αιγαίου πελάγους) κι η κήρυξη της ΑΟΖ στο Ιόνιο από των Διαποντίων νήσων μέχρις Ταινάρου, άφησε άναυδους τους Τουρκολάγνους των Αθηνών και απέδειξε ότι το casus belli των Τούρκων μη τυχόν και επεκταθεί η Ελλάς στα 12 θαλάσσια μίλια (ήδη χωροθετικώς για την Ευρωπαϊκή Ένωση) ήταν μπλόφα τους και γι’ αυτό μεγάλη πλάνη, που διήρκεσε πάνω από 30 χρόνια.
Τώρα, οι δοκησίσοφοι επινοούν μία… παλαιά “ιδέα”: Αφού λέγουν, αμφότερα τα κράτη έχουν δημοσιεύσει… “εθνικούς” χάρτες, επέστη ο χρόνος να πάνε στο Διεθνές Δικαστήριο (Χάγη) κι αυτό να αποφασίσει τι ποσοστό θαλάσσης ανήκει σε ποια χώρα. Τούτο όμως είναι γνωστόν από της Παρασκευής 30 Απριλίου 1982, όταν 130 κράτη εξ όλου του κόσμου ψήφισαν το εν ισχύει Διεθνές Δίκαιο της Θαλάσσης στην Νέα Υόρκη. Έκτοτε προστέθηκαν κι άλλα.
Κράτη όπως οι ΗΠΑ και το Ισραήλ, που αρχικά απείχαν και ήταν εναντίον, το αποδέχθηκαν λόγω υπερακτίων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, οπότε οι χάρτες του πανεπιστημίου της Σεβίλλης που ζήτησε η Κομισιόν αναγνώρισαν στην Ελλάδα εκτός από το Καστελλόριζο, ακόμη και τις νήσους Οινούσες, 1,5 μίλια από τον Τσεσμέ, που όμως έχουν μεγαλύτερο εμπορικό στόλο απ’ όλο το Ισλάμ!
Ο συμπαγής γεωγραφικά και πολιτιστικά ενιαίος χώρος της Αιγιήτιδος, κατά τον καθηγητή Χρήστο Ροζάκη δημιουργεί ένα εδαφικό τόξο προς Ανατολάς με ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα που ανήκουν στους κατοίκους της από αρχαιοτάτων χρόνων, δηλαδή στους Έλληνες.
Δυστυχώς το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης δεν έχει καταλήξει σε ενιαίο τρόπο οριοθέτησης, ενώ η “ειδική περίπτωση της μέσης απόστασης” στερεί τα νησιά της ΑΟΖ που είναι contra στο διεθνές δίκαιο.
Αρμόδιο δικαστήριο δεν είναι το Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, αλλά του Αμβούργου – της “Θαλάσσης”. Αλλά για αποφυγή παντός κακού, καλόν είναι να κηρύξει η Ελλάς τα 12 μίλια χωρικής θαλάσσης εδώ και τώρα, που κατέχει υπεροπλία αέρος. Η προσφυγή στη Χάγη θα ήταν η «εσχάτη πλάνη χείρων της πρώτης» (Ματθ.27.65).
