Καλά να πάθει η Δύση για την ανοχή που δείχνει στον Ερντογάν

Η υπόθεση με τους δέκα πρέσβεις, διαπιστευμένους στην Άγκυρα, που κηρύχθηκαν persona non grata από το καθεστώς Ερντογάν, επιβεβαιώνει το προφανές. Ότι, δηλαδή, ο Ερντογάν έχει ξεπεράσει κάθε όριο και παρουσιάζεται αποφασισμένος ακόμη και να έλθει σε ρήξη με τη διεθνή κοινότητα, στην προσπάθειά του να δείξει στο εσωτερικό του ακροατήριο, ότι “τα βάζει με όλους”… υπερασπιζόμενος την Τουρκία. Είναι σαφές πως επιχειρεί να παίξει με τις εθνικιστικές χορδές της τουρκικής κοινωνίας αλλά και να επενδύσει στην “πατριωτική αξιοπρέπεια” των Τούρκων πολιτών.

Ο Ερντογάν θέλει να διαμηνύσει πως δεν δέχεται παροτρύνσεις, υποδείξεις και γενικώς δεν ακούει κανένα, για αποφάσεις που έχει υιοθετήσει. Στην προκειμένη περίπτωση, οι δέκα πρέσβεις του Καναδά, της Δανίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Ολλανδίας, της Νορβηγίας, της Σουηδίας, της Φινλανδίας, της Νέας Ζηλανδίας και των ΗΠΑ απηύθυναν έκκληση για μια δίκαιη και ταχεία επίλυση της υπόθεσης του Καβαλά, Τούρκου εκδότη.

Ο Καβαλά ως γνωστό βρίσκεται στη φυλακή από τα τέλη του 2017, κατηγορούμενος ότι χρηματοδότησε τις διαδηλώσεις στην Τουρκία το 2013 και ότι ενεπλάκη στην απόπειρα πραξικοπήματος του 2016. Ο ίδιος αρνείται τις κατηγορίες.Υπενθυμίζεται ότι, οι πρέσβεις κλήθηκαν για εξηγήσεις από το υπουργείο Εξωτερικών, το οποίο αποκάλεσε τη δήλωση αυτή ανεύθυνη, ενώ ο Ερντογάν ζήτησε από τον υπουργό Εξωτερικών, Μεβλούτ Τσαβούσογλου, να κηρύξει τους πρέσβεις ανεπιθύμητους.

Μπορεί μια κυβέρνηση να διαφωνήσει με παρεμβάσεις τρίτων, που κάποτε θεωρούνται “ενοχλητικές”, το να κηρυχθούν, όμως, δέκα πρέσβεις ανεπιθύμητοι σημαίνει ρήξη με τις χώρες που εκπροσωπούν. Δεν θα σχολιάσουμε το γεγονός ότι στην Τουρκία γίνονται πολύ χειρότερα, από τη σύλληψη και φυλάκιση του Καβαλά και οι αντιδράσεις που εκφράζονται είναι περιορισμένες. Αλλά αυτό δεν είναι το θέμα. Το ζήτημα αφορά στη συμπεριφορά της Άγκυρας και γιατί ο Ερντογάν λειτουργεί ανενόχλητα με αυτόν τον τρόπο.

Τα πραγματικά κίνητρα 

Πρόκειται για ένα ισλαμοφασίστα, δικτάτορα, ο οποίος παραπλάνησε τη διεθνή κοινότητα, η οποία για χρόνια τον “αγκάλιαζε” ως ηγέτη –πρότυπο στον μουσουλμανικό κόσμο. Ο Ερντογάν είχε ένα σχέδιο, να περάσει ένα μακρύ και παρατεταμένο μήνα του μέλιτος με την ΕΕ, τις ΗΠΑ και άλλους, μέχρι να εδραιωθεί στην εξουσία. Μέχρι να κερδίσει πολλά οφέλη και μέχρι να  ικανοποιηθούν οι επιδιώξεις του. Όταν το έπραξε, το κατάφερε, άρχισε να εξωτερικεύει το πραγματικό του προσωπείο. Του ιμπεριαλιστή και φασίστα. Του στυγερού ηγέτη, που δεν αφήνει τις διαφορετικές φωνές στη χώρα, που έχει μεγαλεπήβολα κατακτητικά σχέδια.

Αυτός ήταν και είναι, αλλά του δόθηκε ο χρόνος και η ανοχή για να εξουδετερώσει –διά πυρός και σιδήρου–  κάθε εσωτερική αντίσταση στη χώρα, Αλλά και να κερδίσει, με την ανοχή των τρίτων, πολλούς πόντους εκτός της χώρας, με στόχο την υλοποίηση των επεκτατικών σχεδίων της κατοχικής Τουρκίας. Ο Ερντογάν ήταν ο καλομαθημένος της Δύσης. Έβλεπαν το πώς λειτουργούσε στο εσωτερικό με τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, αλλά είχε κηρυχθεί σιωπητήριο.

Εδραίωνε την παράνομη κατοχή στην Κύπρο, διεκδικούσε διευθετήσεις που θα του επέτρεπαν τον πλήρη έλεγχο του νησιού, αλλά τα αδιέξοδα φορτώνονταν στην ελληνική πλευρά. Πολεμούσε τους Κούρδους, εισέβαλε στη Συρία, είναι μέρος της κρίσης στη Λιβύη. Συνεχίζει ανενόχλητος. Αλλά και τώρα, με τη συμπεριφορά που επιδεικνύει, δεν έχει κόστος. Παραπονιούνται οι δυτικοί, αλλά στο διά ταύτα- επί της ουσίας- τον προστατεύουν. Τον αφήνουν εν πολλοίς ανενόχλητο να προχωρά στους σχεδιασμούς τους. Αυτή είναι η πραγματικότητα.